Chapter Twenty Four

5K 94 1
                                    

X a v i e r

Few hours after, nate is still awake. Ni hindi niya man lang nagawang umidlip. Kanina pa siya nakatingin dun sa pintuan nung operation room. Almost 6 hours na kami dito sa labas ng OR. Ako, eto pagod narin kaka antay pero kasi kaibigan ko si nathan siya lang ang naging kaibigan ko simula pagkabata palang namin sa totoo nga lang ang mommy at daddy niya ang tumulong kila mom and dad na umahon malaki ang hinarap na financial problem ng hospital namin akala namin di na kami makakaahon at ganon na lamang ang pasasalamat namin ng tumulong samin ang mga magulang ni nathan kaya bilang kaibigan kahit ang pagsama ko na lang sakanya sa mga problema niya ang maitutulong ko ay gagawin ko.

Maya maya lang ay lumabas na si daddy galing sa OR at ganon na lamang ang mabilisan na pagtayo ni nathan.

"How's my fiancee, Tito?" Nako nako, samantalang kanina nananakot pa to about kay dad ngayon nakikitito na.
"She is now fine, ijo. The operation went successful. But.."
"But?" Nate raised his eyebrow.
"But..she is in coma right now. Maybe after 48 hours pa siya magising or more than that but we have to wait for a while. We need to pray for her fast recovery. Mahirap makarecover lalo na't maraming dugo ang nawalan sakanya may pagdudugo din sa part ng brain niya and it can cause..amnesia."
"What?"
Is it me or what? Kasi parang ang kalma niya lang hindi katulad kanina nung nalaman niyang magkakaamnesia si cristina. So..ano to? What the hell is happening to the both of them?


N a t h a n

Few minutes after me and Xavier's dad end our convo. My mom and dad arrived. Tito Nestor and tita alisa is still on the plane.

"Nate, is..is cristina okay?" Mom said. I know that she is damn worried. Matagal niya ng pinangarap na magkaroon ng babae na anak ngunit hindi sila nabiyayaan nila daddy kaya ganon na lamang ang galak niya simula nung makilala niya si cristina na nagkataon pa na anak ng best friend niya na si tita alisa.
"Yes mom." I said in my not so serious tone.
Naramdaman ko naman ang pagtapik ni dad sa balikat ko.
"Everything is going to be fine." Dad smiled. I know the he is also sad just like mom napamahal na sakanila si cristina ng lubos.
"I know dad." Kampante ako.
Kampante. Yan lamang ang nararamdaman ko ngayon. Kampante na may halong galak. Hindi parin maalis sa isip ko ang pinag-usapan namin nung daddy ni xavier kanina.

*The OR scene*
"It can cause her..amnesia."
"What?" I exclaimed. Why do I feel like this? I feel happy?
Minutes past and my mind is still occupied in that 'amnesia thingy'
"Ijo? Ijo? Are you alright?"
"Ijo, I know that is very hard to adjust but.."
Hindi ko na pinatapos ang daddy ni xavier sa pagsasalita ng pinutol ko na ito.
"I know tito and I know that it's going to be fine. Everything will be back to its places." Bahagyang tinapik naman nito ang aking balikat.
"That's the spirit, Nate."
"Uhmm..Tito can I have a word for you for a minute?"
Ramdam ko naman ang pagkagulat nito ng bahagya at di rin nagtagal ay tumango ito at napatingin sa katabi ko na si xavier tiningnan ko din si xavier. Tumango lamang ito at naglakad paalis. Ramdam ko ang pagtataka ni xavier bago ito umalis ngunit isinambahala ko na lamang iyon.
"Tito, I'm going to straight to the point." I stand straight.
"What is it ijo?"
"About cristina's amnesia, how long it will takes? Does she still remember anything or anyone?"
"About that ijo..I really don't know how long it will takes but if you or if all of you will help her remember all of the things that she forgotten she can be recovered very fast."
"Okay, thank you Tito."
"Anything for you ijo. You know naman kung gaano kalaki ang tulong niyo samin." He smiled.
"I know Tito." I chuckles.
"Okay, see you around ijo I will be doing my rounds for a while. I will be back in a hour, I will welcome your parents." He chuckles then waved at me.

When he is totally gone at my sight. I smirked. This is going to be interesting. I love you my Cristina.

Some nurse caught my attention.
"Uhmm sir, are you the family of the patient?"
"Yes, I'm her husband." I said. And I feel grateful when I said that 'husband' thing. I smiled.
"O--okay sir, we will moving her to the ICU." I nod.

PSYCHO'S LOVE (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon