R o d e r i c k (Nathan's dad)
After we arrived, we hurriedly came to Nathan. Nathan is in front of the OR (operating room) according to his friend, Xavier almost 6 hours na daw silang nag-aantay dun. Hindi pa kami napansin ni Nathan kaya tinawag nalang namin siya.
After a few hours, nailipat na daw si Cristina sa icu (intensive care unit) ayun sa doctor na tumulong kay Cristina, 1-2 persons lamang daw ang pwede pumasok sa loob. Nauna ng pumasok si Nathan and Paola, my wife. After a few minutes, lumabas na si Paola na nanlulumo marahil iyak nanaman ng iyak to dun sa loob niyakap ko nalang siya at pinatahan pagkatapos ng ilang segundong pagpapakalma ko sakanya naisipan ko naring sumunod kay nathan sa loob. Nagsuot ako ng lab gown na ginagamit ng mga dumadalaw sa icu at face mask bawal daw kasing pumasok ng hindi mo lahat iyon suot. Pagkatapos kong mag-ayos pumasok na ako ng tahimik naabutan ko doon si nathan na nakahawak sa kanang kamay ni cristina. Hindi niya yata marahil naramdaman ang presensya ko.
"I'm sorry, baby. I'm so so sorry." He said.
"You don't have to be sorry, son. Nailigtas mo naman siya. You do your part as her boyfriend." I smiled to him.
S i l e n c e
Hindi umimik si Nathan. Naisipan ko ng tumayo mula sa aking pagkakaupo at baka andun na sa labas ang mga magulang ni Cristina but something caught my attention nung napalapit ako kila nathan sa higaan. A ring. But not an ordinary ring. Wait..is that engagement ring?
"Hijo?" I asked.
Napabaling ang atensyon sakin ni Nathan. At tinaas niya ang kanyang dalawang kilay na nagkakahulugan kung 'ano' iyon.
"You two..you two are engaged?" I exclaimed.
R o d e r i c k (still his POV)
"Nate? I am asking you."
"Yes, she accepted my proposal when you're away."
Shocked is written all over my face. Hindi parin ako makapaniwala sa nangyari it's like I got a feeling na parang may mali.
"What now dad? Tumahik ka yata?"
"Oh--ahh not--nothing hijo? Let's settle this outside please."
"Why not here?" His stares are scary.
"Cristina's parents are outside hijo. They should know this."
"Okay." Tumayo siya na di man lang ako tinatapunan ng tingin lumabas na siya after niyang iwan sa may parang maliit na room sa loob ng icu ang kanyang sinuot na lab gown pati face mask. Ganon din ang ginawa ko bago naisipang lumabas.
Nasalubong ko na lamang sa labas ang walang tigil na pag-iyak ni alisa, Cristina's mom na akay akay ng kanyang daddy na si nestor.
"Is..is my da--daughter alright, Nate?" Alisa asked between her sobs.
"Honey, calm down okay. Cristina is alright. Hindi naman siya pinabayaan ni Nathan. Right hijo?" Nestor said.
"Of course Tito. But you know that bastard driver..it's his fault." I saw how his fist closed.
Kinalma naman siya ng kanyang mommy.
"Nate, walang kasalanan yung driver. Sadyang hindi niya lang talaga nakita si Cristina kaya nagulat nalang siya na patawid pala ito habang nakagreen yung traffic light." Pagpapaliwanag ni Paola. We knew it. Pinaliwanag na samin kanina ng mga police habang nauna sa loob ng ICU si Nathan nagpaliwanag din daw yung driver nung van sa prisinto kanina.
"No! It's his fault! All of this is his fault!"
Is that Nathan? Don't tell me bumabalik nanaman siya sa dati.
"Okay na hijo. Na settled na lahat. Gagaling din si Cristina." Nestor explained. Pero ganon parin ang itsura ni Nathan wari may binabalak. Bago pa siya sumabog sa galit naisipan ko ng ibahin yung topic namin ng maalala ko din ang nakita ko kanina.
"Hijo, about..about that ring?" I started. All of their attentions met mine.
"What..what ring?" Paola asked.
"Me and Cristina are engaged mom, dad, tito, tita."
"W--what?" Alisa asked gulat sa nasabi ni Nathan.
"We are planning to get married next week before you arrive but this things happened..this fucking things happened."
"Pumayag na ang anak ko?" Nestor asked na halata ring nagulat pero di naman nagtagal e nakabawi narin sa naging reaksyon niya. Botong boto ito kay Nathan para kay Cristina simula bata palang. Samantalang ako Hindi mawala wala ang tingin sa anak ko na inoobserbahan ko kanina pa.
