"W-What did you say?"
"I know I am not a good husband for you but I can change. I will change for you..for us..for our future. Just please don't leave me baby." Sabay sabay na nagsipatak ang luha niya.
"I can't live without you Cristina." Nakayuko niyang saad.
Tahimik ko lamang siyang tinitigan. Aalis na sana siya sa pwesto niya ng..
"I won't."
Napahinto siya dahil doon lumingon siya sakin at ng makita niya na nakangiti ako sakanya dali dali siyang lumapit at binigyan ako ng yakap.
"I love you baby. I love you so much. Thank you!"
"I love you too Nathan. Don't worry I already forgive you." Nakangiti kong saad sakanya.
Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi sabay halik sa noo ko. Ganong posisyon kami naabutan ng Daddy niya.
"Son, Cristina needs to rest. Pag-uwi niyo nalang ipagpatuloy yan bigyan niyo na din kami ng apo."
Namula ako dahil doon.
"Sure Dad." Ganadong sagot ni Nathan.
Hinampas ko siya sa ngunit inakbayan niya lang ako.
Few years later..
"Damn, hindi ko na talaga kaya ang paglilihi ni Cristina kahit hating gabi ginigising ako para magpabalat ng mangga." Sabay lagok ko ng whiskey. Andito kami sa bar ngayon dahil niyaya ako ng classmate ko nung college dahil birthday niya nagpaalam naman ako kay Cristina.
"Tiisin mo pare, ginusto mo yan e."
"Gustong gusto ko nga magka anak pero hindi ko naman alam na may paglilihi pa pala." Sabay hilot ko sa sentido ko.
Inilingan lang ako nito sabay tapik sa balikat ko.
"Uuwi na ko baka hinahanap na ko non." Paalam ko sakanya ang sabi ko kasi kay Cristina sasaglit lang ako.
Tumango lang ito.
"Goodluck Pare."
Palabas na sana ako ng may biglang humarang na babae.
"Hi, kanina pa kita pinagmamasdan. May problema kaba? Baka makatulong ako." Sabay hawak sa dibdib ko.
"Do I know you?" Malamig kong saad.
"No pero pwede naman nating kilalanin ang isa't isa."
Tinapik ko ang kamay niya na nasa dibdib ko at dahil doon napatingin siya sa daliri ko.
"Are you married?" Gulat niyang usal.
"Yes and miss.. get lost." Lumabas na ako ng bar, nadagdagan lang ang stress ko pero mawawala to makita ko lang ang itsura ng asawa ko.
Pagkalabas ko ng sasakyan naabutan kong patay na lahat ng ilaw sa loob ng bahay tumingin ako sa relo ko quarter to 10pm palang naman gising pa si Cristina ng mga gantong oras dahil mga gantong oras niya gustong magtimpla at uminom ng gatas.
Pipihitin ko na sana ang pintuan ng..
"At bakit ngayon ka lang Mister?" Nakapamewang niyang saad.
"Baby, bakit asa labas ka pa ng gantong oras baka mahamugan ka."
"Wag mong ibahin ang usapan, bakit ngayon kalang? Nambabae ka no?"
"Alam mong hindi ko magagawa yan, ikaw palang sapat na."
Nakita kong namula ang pisngi niya.
"Tara na sa loob, may dala akong mangga para sayo."
Alam kong dito siya naglilihi ngayon kaya inutusan ko ang secretary ko kanina na bumili na ng maraming ganto.
"Talaga?" Nagningning ang mata niya dahil doon.
"Oo kay tara na." Sabay akay sakanya.
"Nathan?"
"Hmm??" Hindi ako lumingon dahil nagbabalat na ko ng mangga baka masugatan pa ko hindi pa naman ako sanay dito.
"Nagsasawa kana ba sakin?" Napa angat ko ng tingin dahil doon. Hininto ko ang ginagawa ko at lumapit sakanya.
Andito kami ngayon sa kusina.
"Alam mong hindi mangyayari yan." Paninigurado ko sakanya. Napangiti siya dahil doon.
"Thank you asawa ko."
Ang sarap pakinggan.
Ang tagal kong inasam ito at heto ngayon masaya na kami dahil maayos na ang lahat. Nagbago na ang lahat at gumaling na din ako, mas humaba na din ang pasensya ko.
"Ako dapat ang magpasalamat sayo misis dahil kahit ganito ako tinanggap mo parin ako."
"I love you mister."
"I love you too misis ko." Sabay halik sakanya dahil kanina pa din ako nagpipigil.
"Oh okay na itong mangga mo."
"Ayoko na nyan, iba na ang gusto kong kainin."
"Huh? Ano? Sayang to."
"Ikaw."
Napangiti ako dahil doon. Nag-iba man siya ngayon pero siya parin ang Cristina ko.
THE END.
