Chapter Twenty Seven

4.2K 72 0
                                    



Madami dami ang kaibigan ni Nathan samantalang ako wala man lang maalala ni isa, nakakalungkot naman pero di bale naman matatandaan ko din sila kung bumalik na ang memorya ko ang sabi naman ng doctor ko maaari pa daw bumalik ito kaya masayang balita para saakin yun. Ngunit ng marinig yun ni Nathan ay nagbago bigla ang timpla ng mukha niya at simula din ng oras na yun binigyan niya na ako ng gamot ko para daw mas mapabilis ang pagpapabalik ng memorya sinunod ko naman siya at lagi ko na itong iniinom hanggang ngayon. Pagod na ko kaya napagpasyahan ko ng ayain si Nathan.

"Nate, pwede na ba tayong pumunta sa hotel na pagsstayan natin? Pagod na kasi ako tsaka medyo sumasakit ang ulo ko."
"Nagdahilan ka pa ang sabihin mo gusto mo na kamo ako masolo." Pagbibiro niya sabay tawa.
"Oo na nga lang." Nakitawa nalang rin ako sakanya.
"Sabi na nga ba, tara paalam na tayo sa mga magulang natin."

Sabay kaming pumunta sa table ng mga magulang namin, we bid our goodbye's to them.

I know they're very happy for the both of us, i see it in their eyes. I am happy too.

Am I?

M O R N I N G

Nathan and I decided to just rest last night. Kaya sa madaling salita wala pang nangyayari samin katulad ng ginagawa ng mag-asawa sa first night nila together. Actually, Nathan asked me last night about that 'thing' and I shared my thoughts to him and he said naman na he respect my decision.

Ako ang unang nagising samin so I better do the wife duty. I decided to go the kitchen malaki tong nakuhang room ni Nathan.

Nagluto lang ako ng scrambled egg and bacon, kumuha ako ng tray at nilagay ito nagsama din ako ng loaf bread and nagtimpla ng coffee which is his favorite if i'm not mistaken. I don't know pero kasi parang may mga bagay parin akong alam about kay Nathan even i lost my memory na maybe ganto siguro talaga kung mahal mo ang isang tao at naging malaki ang parte niya sa nakaraan mo.

Bumalik na ko sa kwarto at ginising ko na siya na.

"Babe, breakfast is ready."

Ang cute niya lang magising. Nagulat siya na nakapaghanda na ko sabay bangon.

"Oh babe, good morning. Dapat ako nalang."With his morning bedroom voice.
"That's okay babe, minsan lang to. Eat na."

He just smile at me and kiss my forehead.

"Thank you baby." Then kiss my lip.
"You're always welcome, enjoy."
"I will. Do you want to go out later?" He asked.
"Can we?" I'm so excited. Ngayon na lang uli ako makakalabas.
"Sure, kasama mo naman ako e."
"Okay, later it is."

PSYCHO'S LOVE (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon