Faster Than A kiss

Chapter 4...

Bigla akong napamulat, hinihintay kong tumama sa mukha ko yung bola ng volley ball, pero imbis na bola, puro kulay puti lang yung nakikita ko. Nasa langit na ba ako? I mean, hindi naman siguro ako mamamatay kapag tinamaan ako ng bola sa mukha di'ba? Sa sobrang panic ko, napaupo na ako, tapos nakita ko si Larrence na nakaupo sa tabi ko, nanlaki yung mga mata nya nung nakita nyang nakaupo na ako.

"Jenny! Thank goodness you're awake!" sabi nya pero bago pa man ako makasagot, niyakap nya ako bigla dahilan para mapahiga kami, niyakap nya ako ng mahigpit, yung mukha nya ibinaon nya sa leeg ko. Nararamdaman ko yung paghinga nya.

"Grabe,pinag alala mo ako ng sobra!" sabi nya habang nakabaon pa rin yung mukha nya sa leeg ko. In that instant, parang nagising na nang tuluyan yung diwa ko. Narealize kong nandito kami sa kwarto nya, kaming dalawa lang. Unti-unting uminit yung mukha ko. Gusto ko sana na magtagal kami sa ganitong posisyon pero hindi pwede! my gasssh! baka kung ano pang mangyari kaya naman tinulak ko sya ng kaunti.

"uhm, Rence, nasaan si Jayvee?" tanong ko sakanya para maalis yung awkwardness na nararamdaman ko. Dahil sa tanong ko, iniangat nya na yung ulo nya pero nakayakap pa rin sya sakin.

"Ayaw nya tumigil sa pag iyak, palagi nyang nababanggit yung tungkol sa mga stars." Sagot nya. Biglang bumigat yung pakiramdam ko, sigurado akong sobrang lungkot ng bunso kong kapatid ngayon. Kailangang maicomfort ko sya. "Nasaan sya? kailangan ko syang makausap." nagpapanic na tanong ko ulit kay Larrence.

"Wag ka nang mag-alala, inexplain ko na sakanya na hindi pa nagiging star ang ate nya. Pinatulog ko na din sya, nandon sya sa kwarto nya." sabi nya. Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi nya. Nung mga sandaling yon, gusto kong halikan at mas higpitan ang yakap ko sa lalaking nasa harapan ko ngayon.

Hindi naman nya kami responsibilidad ni Jayvee pero binibigay nya lahat ng mga pangangailangan namin, inaalagaan at minamahal ng walang kapalit. Kahit na alam kong hindi naman namin deserve lahat ng ipinapakita nyang kabaitan samin.

"Pwede ko syang dalhin dito kung gusto mo." sabi nya tapos aktong tatayo na sya, pero pinigilan ko sya kaya napaupo sya ulit at niyakap ko sya. Mas hinigpitan ko pa ang pagyakap ko sakanya. "Wag na, Dito ka na lang." sabi ko na medyo minamalat pa dahil nga kagigising ko pa lang.

"Pero Jenny..." Natigilan sya sa pagsasalita nung bigla ko syang halikan sa noo, bakas sa boses nya na naiilang sya kaya ginawa ko yun. Pababa yung halik ko hanggang makarating sa tenga nya.

"Shhhh." i whispered and bit his earlobe. He let out a groan and froze. Nung una, akala ko magwo'walk out sya, pero imbis na umalis, tumingala sya saakin saka sya nag smirk.

"So, Coach Kevin huh?" biglang sabi nya na halatang ikinagulat ko.

"Aaaah! Wala lang yon!" nahihiyang sigaw ko habang nakatakip yung mukha ko sa unan nya. Tapos natawa pa sya.

"And here I thought I had a faithful wife. I mean, alam ko naman na sa papel lang tayo legal na kasal pero..." sabi nya, pero instead na ituloy yung sinasabi nya, nag pout lang sya kaya ako naman yung natawa.

Sobrang cute nya kasi, kaya hindi ko napigilang matawa kahit inaasar nya na ako. Pero biglang nawala yung pout nya at napalitang ng pag aalala at lungkot yung expression ng mukha nya.

"Ang dami mong pasa." mahinang sabi nya, pinadaan nya yung mga kamay nya sa braso ko, na halos 3 inches lang yata ang pagitan bawat isang pasa.

"Ginusto ko talaga kasing manalo, para sayo." pag-amin ko. Nararamdaman kong unti unti nanamang umiinit yung mukha ko. Sigurado akong sa mga oras na to, nag uumpisa nanaman akong mag blush.

"Rence I'm sorry, I'm really sorry because I failed you. I knew how much you wanted to have a medal." naiiyak na sabi ko, pero pilit kong pinipigilang tumulo yung mga luha ko.

Pinunasan nya na yung mga luha ko bago pa man yun tumulo. "Jen.." hinawakan nya ako sa baba at itinaas nya yung ulo ko para magkatinginan kami. "The medal means nothing compared to you. Nasasaktan ako habang pinapanood ka na nasasaktan at nahihirapan. Hindi mo ba talaga alam kung gaano kang kaimportante sakin?"

I didn't mean to do it, pero napailing ako bilang sagot. Napabuntong hininga sya tapos nagsalita ulit.

"Look at these bruises..." Yumuko sya para halikan isa isa lahat ng pasa ko sa katawan. "La-Larrence?" nasabi ko nalang, but as he trailed his lips to the next bruise, my body becomes weaker, kissing the next again, sent a spark up to my arm and down to my entire body. Bakit ganun? Feeling ko habang tumatagal painit na ng painit sa kwarto nya.

"A-ano bang ginagawa mo?" i managed to ask.

He stoped for a moment and looked at me.

"dini-disinfect ko sila, hindi ba halata?" Yumuko sya ulit para halikan uli yung mga pasa na nakuha ko. Tinititigan ko sya habang ginagawa nya yun. Bakit ba ang gwapo nya? Hindi ko alam kung bakit pero parang ang sarap sa pakiramdam ng ginagawa nya, awkward pero ayaw ko syang tumigil. Feeling ko kapag tumigil sya biglang bibigat at sasakit ulit yung katawan ko. Feeling ko narerelax ako. Nakita nya rin na may pasa ako sa balikat kaya itinuloy nya ang paghalik nya sakin doon, tuloy tuloy hanggang sa maibaba nya na yung strap ng spagetti type nightie na suot ko ska tinuloy ang paghalik hanggang sa leeg ko.

"After all," he said and gave me one kiss on the upper shoulder, "you are" kiss on the neck, "mine." kiss on the ears.

One more brush against my bruises and he gently bit down and sucked on the skin below my jaw. I tried to contain it but i let out a small moan. After nyang gawin yun, binitawan nya na ako at dumiretso na palabas ng pinto. Huminto muna sya ska nagsalita bago lumabas.

"I can't let you have marks from another guys." And then he winked bago pa man sya tuluyang makalabas sa pinto.

Napatingin ako sa salamin na nakapatong malapit sa kama, at nakita kong nag iwan sya ng hickey sa may leeg ko! Napahawak ako doon at may bigla akong naisip, paano akong nakapagpalit from my jersey to my spaggeti strap nightie, eh wala naman kaming maid! Sya ba ang nagpalit ng suot ko? Omygosh nakakahiyaaa! >.<