Gözümü açtığımda odamdaki yatağıma yatıyordum, kan ter içerisinde kalmıştım. Korkuyla yataktan fırlayıp vicuduma bakmaya başladım ama hiçbir sıkıntı yoktu. Ne olduğunu anlayamamıştım, kendi kendime bu ne biçim bir rüya diye söylenirken kapının zilini duymam ile yerimden sıçramam bir oldu. Yavaş yavaş kapıya yaklaşırken zil tekrardan çaldı bu sefer zilin tamamen çaldığına kanaat getirdiğimde hızla kapıya gidip, açtım.. kimse yoktu
*mal*
*burada yaşayan bir akıllı sensin**burada senden başka kimse yok*
*unuttun mu ?**kapıyı kapat hemen!*
*Kendine gel Bettie*İç sesimin dediği gibi tam kapıyı kapatacaktım ki aniden esen rüzgar ile kıyafetlerim uçuşup, saçlarımda yüzüme yapışınca bir iki adım geriye doğru sendeledim ve korkuyla kapıyı kapatıp hemen odama koştum.
Odamda ki banyoya girerek aynanın karşısına geçtim ve kendime,
"Kapı çalmadı"
"Sen yanlış anladın"
"Sen bu tarafta yaşayan tek kişisin"
"Unutma"
Diyip duruyordum, bir süre öylece aynaya bakarak konuştuktan sonra elimi yüzümü yıkayarak banyodan ayrıldım.
Giysi dolabımı açıp içerisinden, kot, beyaz ince bir buluz alıp giyindim. Giyinme işim bitince elime telefon ve çantamı alıp, alt kattaki mutfağa yöneldim.
Mutfaktan kendime acı bir kahve yapıp, sandalyeye oturdum, ve hayatımı düşünürken kahveyi yudumlamaya başladım.
______________________________________
﹁[ En büyük hayalim di Güney Kore de ki, Boseong da üniversite okumak.
Boseong University
Bölüm: Metafizik
Ve bu hayalimi gerçekleştirmek için aile, arkadaş ve akrabalarımın o saçma olan "ahaha yapamazsın" diyerek benimle dalga geçtiklerinde hepsini silerek, sadece hedefime odaklandım ve kendime "bu başaracağım ve beni gördüklerinde bana söyledikleri lafları onlara yedireceğim" diyip dururdum ve bunu gerçekten başardıktan sonra olanları düşünüp seviniyordum.VE BAŞARDIM
Ben hayatım boyunca macerayı, kitap okumayı, doğa üstü olayları incelemeyi seven biri oldum.Doğa üstü olaylarla ilgilenmeyi sevdiğim için seçmiştim metafiziği.
Küçükken kitap okumaktan yemez, içmez ve konuşmazdım. Elime aldığım kitabı bitirmeden bırakmazdım, çünkü bırakırsam.. hayalleriminde gideceğine inanırdım.
Hayatım boyunca iç güdülerim hep, çok güçlü oldu.
İç sesime neredeyse tamamen güvenirdim. Çünkü herşeyi sezebiliyordum.
Sanki vicudumda 2 kişi varmış gibi, kendimle, daha çok iç sesimle tartışırdım. Çünkü bazen çok saçma konuşurdu.
Annem Amerika lıydı. Babamı bilmiyorum hiç görmedim, annem ise bana ondan hiç bahsetmedi. Birkaç kez sordum ama, cevap vermedi.
Türkiye de yaşıyorduk
1 yıl önce Bana o hiç değer vermeyen, beni hiçe sayan annem ve 2 kardeşimi .. evet ailemi, bir trafik kazası sonucu kaybetmiştim.
Diğer kardeşlerimden haberim yok, hiç görmedim evde, sadece varlıklarını biliyordum.
Ben sadece cenazeye katılmıştım, yani kardeşlerimi yine hiç görmedim.
Benden büyük 2 kardeşim vardı.
1 kız 2 erkek ve annem buydu benim aile dediğim taplo.
Ailemi kaybettikten sonra çoğu kişi orada kalmamı istemişti. Ben bunu kabul etmeyerek ne istersem onu yapmıştım.
Hayatı boyunca annem benden uzak durdu, benden iğrendi.
-
Zaten ikisininde sarhoş olup, birlikte olmalarından sonra, "bir kaza sonucu" olmuşum ben.Onlar hiç çocuk istememişler.
Bunu annemin günlüğünü bulup okuduğumda öğrenmiştim.
-
Bir de ben doğduktan sonra, babam ortadan kaybolmuş, kimse ne olduğunu bilmiyor.Bana, evdeki işlerle ilgilenen Loren bakmıştı. Beni büyüten, bana annelik eden Loren dı. Onu özlüyordum, iki günde bir konuşsak bile onu yinede özlüyordum
Loren bana benim melez olduğumu, ve zamanı gelince babamı görebileceğimi söylemişti.
O gün bu gündür
"Babam gerçekten yaşıyor mu? "
Diyordum kendi kendime,
"Zamanı gelince görecekmişim neyse "
Demiştim her defasında. ]﹂
_______________________________________
Kahvemi bitirdikten sonra, bardağı tezgaha koyup oradan ayrıldım.
Vestiyerden, siyah şapkamı alıp kafama geçirdim, arkamdaki aynaya dönüp iyi mi diye baktıktan sonra, ayakkabımı giydim.
Çantayı takıp, telefon ve kulaklığıda yanıma aldıktan sonra evden çıkıp, okula doğru yürümeye başladım.
_______________________________________
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAMPİR HAYATIM // ɱiŋ γooŋɠi
Fanfiction「 O normal biri değildi 」 「 Ben de Öyleydim」 「 İkimizde farklı dünyalara aitiz」 「 Ama yollarımız Buluşuyor」 「 Onun bir darbeyle pors...