VAMPİR HAYATIM // ɱiŋ γooŋɠi

➄

bu birinin nefes alış verişi, hızla arkama dönüp baktığımda kimsenin olmadığını görünce, şaşkınlıkla gözlerimi ovalayarak deminki gibi tekrardan pufa geçip oturdum, ve elime kitabı alarak kaldığım yerden devam ettiğim sırada birinin seslenmesiyle, yine dikkatim dağıldı ve bu sefer söverek başımı kitaptan kaldırdığım sırada karşıma oturan birini gördüm. İlk önce deminki gibi birşey sanıp tekrardan gözlerimi ovaladım, ama hala karşımdaydı

X "Ben gerçekten buradayım"

Dediğinde şaşkınlıkla

"Ne!"

Diye bağırdım. Bu nereden duymuştu ki beni, yoksa seslimi düşünmüştüm?

X "Bettie ydi değil mi?"

"Evet"

Dediğimde elini bana doğru uzatarak,

X " Ben de Yoongi"

Dedi,

Tokalaştıktan sonra elimi onun o soğuk teninden ayırdığıma sevinmiştim. Bu çocuk çok ürkütücü şu tipe baksana ya, ama yakışıklıymış, ayrıca üzerine giydiği dar beyaz, t-shirt onun karın, ve kol kaslarının görünmesine neden oluyordu. Diye düşünürken onun kıkırdamasıyla kendime gelince,

"Buraya nasıl geldin"

Dedim, bu sefer kıkırdaması, kahkahaya dönüşmüştü.

Yoongi "Bettie burası okul farkındasın değil mi?"

Dediğinde arkasındaki duvarda asılı olan saate kaydı gözüm, o an saatin 17:28 olduğunu farkettim

"Şu an okul kapalı ama"

Dediğim de biran birşey diyemedi.

Okuduğum kitabı elimde tutarak, yerimden kalktığımda,

Yoongi  "Vay canına, o bir vampir kitabı mı?, Ama neden?"

Dediğini duyunca ayak üstü ona cevap verdim,

"Doğa dışı varlıklarla ve olaylarla ilgilenmek hoşuma gidiyor, bu yüzden bu okulda yım"

Diyip, gülümsedim ve

"Ne o? Yoksa vampirler seninde mi hoşuna gidiyor"

Dedikten sonra mini bir kahkaha attım. O sırada o ensesini kaşıyordu,

Yoongi  "Aslında evet"

Dediğinde ben çoktan büyük pencereye doğru ilerlemeye başlamıştım. Yanından geçerken,

"Tanıştığımıza memnun oldum Yoongi"

Diyerek pencereye ilerledim. O bana,

-ne yapıyor bu,

der gibi bakmaya devam ederken bende pencereyi, açıp 2. Kattan aşağı atladım.

Yukarıdan gelen ses ile, atladığım pencereye baktım, Yoongi oradaydı

Yoongi " Betiiiiiie!"

"Bağırma, ben iyiyim bay"

Diyerek onu şaşırmış bir şekilde bırakarak, okuldan koşarak ayrıldım.

Eve vardığımda o kitabı yanıma almayı unuttuğumu farkettim. Biran yüzüm düşmüştü, ama yarın yine giderim nasıl olsa diye düşünerek, fazla üzülmemi engellemiştim, kendimce.

*Üzerini çabuk değiş*

"Neden?"

*Biri geliyor!*

"Saçmalama"

Dedikten sonra kendi kendime, göz devirdikten sonra giyinmeye devam ettim. Yaklaşık olarak 5 dakika sonra kapının zili çaldı.