Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μόλις άνοιξα τα μάτια μου ήταν το που βρισκόμουν. Σίγουρα αυτό δεν ήταν το δωμάτιο μου. Αυτό το δωμάτιο δεν ήταν τόσο φωτεινό όσο το δικό μου. Μου πήρε λίγη ώρα μέχρι να ανακτήσω πλήρως τις αισθήσεις μου, έτσι ανακουφίστηκα όταν κατάλαβα ότι ήμουν στο δωμάτιο του ξάδερφου μου.
Ήμουν σκεπασμένη μέσα στα ζεστά σεντόνια του κρεβατιού του και έκλεισα τα μάτια μου χαλαρώνοντας, αλλά γρήγορα τα ξανά άνοιξα, όταν το μυαλό μου επεξεργάστηκε καλύτερα το που βρισκόμουν.
Γιατί είμαι ακόμα στο σπίτι του Άρη; Πώς κατέληξα να κοιμάμαι στο κρεβάτι του; Που είναι ο Άρης; Και κυρίως, που είναι το τηλέφωνο μου;
Σηκώθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα από το κρεβάτι και κατέβηκα γρήγορα τα σκαλιά ψάχνοντας το κινητό μου. Οι γονείς μου σίγουρα θα έχουν ανησυχήσει. Τους πήρα τηλέφωνο εχθές; Φυσικά και δεν τους πήρα. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα, μόλις σκέφτηκα το πόσες αναπάντητες κλήσεις θα μου έχουν κάνει λογικά.
Μπήκα γρήγορα στην κουζίνα και είδα τον Άρη μαζί με τον Χριστόφορο να μιλάνε, ενώ ο Άρης μαγείρευε μπέικον και αυγά. Έδιωξα από το μυαλό μου την πληροφορία ότι ο Άρης μαγειρεύει και τον τρόμαξα μόλις ξεκίνησα να μιλάω, καθώς δεν είχε καταλάβει ότι είχα ξυπνήσει.
"Που είναι το κινητό μου;" αναφώνησα και γύρισαν και οι δύο να με κοιτάξουν ξαφνιασμένοι. Το ξαφνιασμένο βλέμμα τους γρήγορα αντικαταστάθηκε με ένα θερμό χαμόγελο στο πρόσωπο τους.
"Καλημέρα μικρή" είπε ο Άρης καθώς ξαναγύρισε το βλέμμα του στο τηγάνι. "Πώς κοιμηθηκες;" με ρώτησε ήρεμος.
"Άρη δεν έχω χρόνο για αυτά τώρα. Απλά πες μου που είναι το κινητό μου. Οι γονείς μου θα με σκοτώσουν όταν πάω σπίτι" του είπα πανικοβλημένη.
"Για ποιο λόγο;" με κοίταξε απορημένος.
"Γιατί εχθές με πήρε ο ύπνος και δεν τους πήρα τηλέφωνο, για να τους πω ότι θα μείνω εδώ. Γιατί με άφησες να κοιμηθώ εδώ; Άρη έπρεπε να με ξυπνήσεις" του εξήγησα και κοίταξα τον Χριστόφορο, ο οποίος είχε ακουμπισμένο τον γόφο του στον πάγκο της κουζίνας και με κοιτούσε με ένα αμυδρό χαμόγελο διασκεδάζοντας με την κατάσταση που βρισκόμουν.
"Ααα για αυτό;" γέλασε ο Άρης. "Μην ανησυχείς. Το κανόνισα εγώ" προσπάθησε να με ηρεμήσει.
"Τι εννοείς;" συνοφριώθηκα.
"Δεν θυμάσαι τίποτα απ' ότι έγινε εχθές;" επενέβη ο Χριστόφορος και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
ESTÁS LEYENDO
I'm sorry
Fantasía"Απλά δεν θέλω να βρίσκεσαι γύρω μου. Μείνε μακριά μου" με κοίταξε με ανέκφραστο βλέμμα και μου γύρισε την πλάτη, ενώ άρχισε να απομακρύνεται από το οπτικό μου πεδίο. ---------------- Είναι θλιβερό οι αναμνήσεις που παλιά σε έκαναν να χαίρεσαι, πλέ...
