I'm sorry

Κεφάλαιο 44

Άνοιξα το κινητό μου για άλλη μια φορά διαβάζοντας τα μυνήματα του Χριστόφορου. Στο πρώτο που μου έστειλε με ρώτησε γιατί έφυγα και που ήμουν για να έρθει να με βρει. Δεν του απάντησα. Από τότε μου στέλνει τακτικά μυνήματα λέγοντας μου ότι θέλει να μου μιλήσει και ρωτώντας με γιατί δεν απαντάω.

Θέλω πολύ να του απαντήσω. Θέλω να του πω ότι θέλω και εγώ να ακούσω τι έχει να μου πει. Να του πω ότι θέλω να μου πει όλη την αλήθεια και ας με πληγώσει. Αλλά κάτι με τραβάει προς τα πίσω. Φοβάμαι να ακούσω τι έχει να μου πει. Και ξέρω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να το αντιμετωπίσω όλο αυτό. Αλλά δεν νιώθω έτοιμη ακόμα.

Όλα του τα μυνήματα με βάζουν σε σκέψεις. Ενδιαφέρεται όντως για εμένα ή απλά δεν θέλει να χάσει το παιχνίδι του, δηλαδή εμένα; Δεν ξέρω τι να σκεφτώ πλέον. Δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ. Δεν ξέρω τίποτα.

Αναστέναξα και παράτησα το κινητό μου πάνω στο κρεβάτι. Πρέπει να κάνω ενα μπάνιο, για να χαλαρώσω. Βγήκα από το δωμάτιο μου και μπήκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα στο μπάνιο. Οι γονείς μου δεν έχουν σταματήσει ούτε στιγμή να με ρωτάνε τι έχω από τότε που γύρισα από το τριήμερο που πέρασα με τα παιδιά. Δεν ήταν και δύσκολο να παρατηρήσουν ότι κάτι είχα.

Δεν έβγαινα από το δωμάτιο μου, εκτός αν έπρεπε να φάω ή αν έπρεπε να παω τουαλέτα. Δεν τους περίμενα στο σαλόνι να γυρίσουν, αν ένιωθα μοναξιά και ήθελα με κάποιον να μιλήσω. Δεν περπατούσα με την ίδια ενέργεια κάθε πρωί που τους έβλεπα. Σερνόμουν κυριολεκτικά νιώθωντας την κούραση, σωματική και πνευματική, να με καταβάλλει. Δεν ξέρω γιατί, ειδικά το βράδυ, πρέπει να τα αναλύω όλα τόσο πολύ στο μυαλό μου. Ίσως τελικά αν μιλήσω με τον Χριστόφορο να σταματήσω να βασανίζω τον εαυτό μου.

Έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα μέσα στην ντουζιέρα. Οι σταγόνες νερού έπεσαν επάνω στο δέρμα μου με τόσο απάλο τρόπο, που αμέσως το σώμα μου χαλάρωσε. Άφησα μια ανάσα που τόση ωρα δεν είχα καταλάβει ότι κρατούσα και ένιωσα λίγο πιο ανακουφισμένη απ' ότι ήμουν πριν. Πλύθηκα σύντομα, καθώς το μόνο που ήθελα αυτήν την στιγμή, ήταν να βρεθώ κάτω από τα ζεστά σκεπάσματα του κρεβατιού μου και να ακούσω μουσική.

Μόλις βγήκα έξω, φόρεσα το μπουρνούζι μου και χτένισα τα μαλλιά μου. Κοίταχτηκα στον καθρέφτη και διέκρινα την κούραση που έδειχναν τα μάτια μου. Ένιωθα ότι ήθελα να κοιμηθώ, αλλά ξέρω ότι ακόμη και αν προσπαθούσα θα μου έπαιρνε λίγη ώρα για να με πάρει ο ύπνος. Αυτή η κατάσταση είναι τόσο εκνευριστική και ταυτόχρονα τόσο καταθλιπτική, που χάνω το μυαλό μου. Ίσως να βάλω καμία ταινία να δω, με την ελπίδα ότι θα με πάρει ο ύπνος.