"Εύα". Ένιωσα ένα χέρι να χαϊδεύει το πρόσωπο μου και συνοφριώθηκα.
Μούγκρισα ενοχλημένη που κάποιος διέκοπτε τον ύπνο μου.
"Μην κάνεις φασαρία, θα τους ξυπνήσεις". Η φωνή του έβγαινε σαν ψίθυρος και άνοιξα σιγανά τα μάτια μου, για να τον αντικρίσω.
Ο Χριστόφορος είχε γονατίσει μπροστά μου και μου χάιδευε απαλά το μάγουλο προσπαθώντας να με ξυπνήσει. Τον κοίταξα απορημένη. Έστρεψα το βλέμμα μου στα δεξιά μου, όπου κοιμόντουσαν τα κορίτσια και ανακουφίστηκα, όταν παρατήρησα ότι καμία δεν είχε ξυπνήσει.
Το άγγιγμα του μου έκανε οτιδήποτε άλλο από το να καταφέρει να με ξυπνήσει. Το χέρι του ήταν τόσο απαλό πάνω στο δέρμα μου, που είχε την ικανότητα να ηρεμεί όλο μου το σώμα. Απομάκρυνα το χέρι του από το πρόσωπο μου, κρατώντας το με τα δύο μου χέρια, πάνω στην κοιλιά μου.
"Πώς μπήκες εδώ μέσα;".
Στα κανονικά έπρεπε να κοιμόταν στην διπλανή σκηνή με τα αγόρια. Με εντυπωσίαζε που κατάφερε να μπει εδώ μέσα, χωρίς να ξυπνήσει καμία από εμάς.
"Δεν ήταν και δύσκολο. Απλά άνοιξα την σκηνή και ήρθα δίπλα σου προσεκτικά, για να μην ξυπνήσω καμία". Μου απάντησε και ο αντιχερας του έκανε κυκλικές κινήσεις στο χέρι μου.
Έξω ήταν ακόμα σκοτάδι και αναρωτήθηκα τι ώρα είναι. Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να ξυπνάει τόσο νωρίς; Τα μάτια μου με πονούσαν, δηλώνοντας ότι χρειάζονται περισσότερη ξεκούραση. Πόσες ώρες έχω κοιμηθεί;
"Τι κάνεις εδώ;". Ψέλλισα.
"Θέλω να σε πάω κάπου. Δεν χρειάζεται να βιαστείς για να ετοιμαστείς. Θα σε περιμένω". Μου είπε και τον κοίταξα σαν να είδα εξωγήινο.
"Ξέρεις τι ώρα είναι;". Τον ρώτησα.
"Είναι 5:00 το πρωί". Μου απάντησε χαλαρά και άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου.
"Είσαι σοβαρός; Ποιος σηκώνεται τέτοια ώρα; Πέσε για ύπνο". Παραπονέθηκα και γύρισα το σώμα μου στο πλάι σκεπάζοντας καλύτερα το σώμα μου με την κουβέρτα.
"Εύα σήκω. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα το μετανιώσεις". Το χέρι του χάιδευε τα μπράτσα μου κάνοντας μου το δύσκολο να του αντισταθώ.
Σηκώθηκα πάνω και έτριψα τα μάτια μου, προσπαθώντας να ξυπνήσω. Πήγα αθόρυβα στην βαλίτσα μου και πήρα καθαρά ρούχα, για να φορέσω.
"Έρχομαι σε λίγο". Του είπα, την ώρα που πήγε να βγει έξω.
"Που πάτε;". Ακούσαμε μια φωνή πίσω μας και γυρίσαμε και οι δύο ξαφνιασμένοι για να δούμε σε ποιον ανήκει.
ESTÁS LEYENDO
I'm sorry
Fantasía"Απλά δεν θέλω να βρίσκεσαι γύρω μου. Μείνε μακριά μου" με κοίταξε με ανέκφραστο βλέμμα και μου γύρισε την πλάτη, ενώ άρχισε να απομακρύνεται από το οπτικό μου πεδίο. ---------------- Είναι θλιβερό οι αναμνήσεις που παλιά σε έκαναν να χαίρεσαι, πλέ...
