I'm sorry

Κεφάλαιο 58

"Γεια σου Εύα". Η φωνή του ακούστηκε σαν μελωδία στα αυτιά μου και ένιωσα κάτι να καταρρέει μέσα μου.

Οι τοίχοι που με προσπάθειες είχα καταφέρει να χτίσω τόσα χρόνια για να προφυλλαχτώ από εκείνον γκρεμίστηκαν όλοι ένας ένας και έμεινα να κοιτάω τον άντρα απέναντι μου.

Η ματιά μου έπεσε στην μικρή Βαρβάρα, που στηριζόμενη ακόμα στην αγκαλιά του Χριστόφορου μας κοιτούσε απορημένη.

"Γνωρίζεστε;". Μας ρώτησε σοκαρισμένη και ένα χαμόγελο αποτυπώθηκε στο πρόσωπο της.

Δεν ξέρω γιατί χαίρεται αλλά εγώ αν ήμουν στην θέση της δεν θα χαιρόμουν καθόλου. Ο Χριστόφορος, ευτυχώς, δεν μίλησε και με κοίταξε περιμένοντας να δώσω εγώ την απάντηση μου.

"Όχι ακριβώς. Είμαστε απλά γνωστοί". Της απάντησα αποφεύγοντας το βλέμμα του, που δεν σταματούσε να είναι κολλημένο πάνω μου ούτε στιγμή.

"Γνωστοί;". Γέλασε ο Χριστόφορος, ενώ από τα χείλη του έσταζε η ειρωνεία.

Ξεφύσησα και του έριξα ένα αυστηρό βλέμμα. Ο Χριστόφορος κατέβασε την Βαρβάρα από την αγκαλιά του. Έβγαλα μια κούκλα από την τσάντα μου και την έδωσα στην Βαρβάρα, η οποία πρόθυμη την κράτησε στα χέρια της.

"Πήγαινε να καθίσεις. Έχουμε ακόμα λίγο χρόνο, μέχρι να φτάσουμε". Της είπα γλυκά και της έδειξα μια κενή θέση για να πάει να κάτσει. Πάλι καλά με άκουσε και κάθισε στην θέση που της είπα παίζοντας με την κούκλα της.

Γύρισα μπροστά μου κοιτώντας οπουδήποτε αλλού εκτός από τον Χριστόφορο. Εκείνος καθάρισε τον λαιμό του, προφανώς για να μου τραβήξει την προσοχή και στριφογύρισα τα μάτια μου.

"Τι στο καλό θες;". Τον ρώτησα κουρασμένη και γύρισα το βλέμμα μου προς εκείνον.

"Έχω να σε δω τόσα χρόνια. Τόσο κακό είναι που θέλω να μιλήσουμε;". Με ρώτησε και τον κοίταξα σαν να είδα φάντασμα.

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να ξεκινήσω να γελάω. Άρχισα να γελάω σαν ψυχοπαθής και όλα τα βλέμματα μέσα στο λεωφορείο έπεσαν πάνω μου.

"Πρέπει να μου κάνεις πλάκα προφανώς". Σκούπισα τις άκρες των ματιών μου, που είχαν συσσωρευτεί δάκρυα και το βλέμμα μου σοβάρεψε απότομα.

"Έρχεσαι μετά από τόσα χρόνια και κάνεις σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Αφού με μεταχειρίστηκες σαν να είμαι αντικείμενο πολλαπλής χρησης; Αφού έπαιξες με την καρδιά μου σαν να ήταν ατσάλινη; Δεν ξέρω ποιος είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι, αλλά εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ όπως εσύ". Του είπα.