Το πρωί βρήκε τον Ρόις στην αγκαλιά της Μυρτώς με ένα χαμόγελο στα χείλη του. Της έδωσε ένα φιλί και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Η αυγή έριχνε ένα αμυδρό φως φωτίζοντας το πρόσωπο της.
Η Μυρτώ δεν ξύπνησε καθώς εκείνος ντυνόταν. Δεν τον παραξένεψε καθώς την είχε κρατήσει ξύπνια για το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας, ή μάλλον εκείνη του το έκανε αυτό και μόνο που βρισκόταν μαζί του!
Θυμήθηκε πως ξαναέκαναν έρωτα λίγο πριν την αυγή και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του. Πως του παραδινόταν τόσο γλυκά κάθε φορά, απλά δεν μπορούσε να την αφήσει ήσυχη. Το χαμόγελο του πλάτυνε καθώς σκέφτηκε πόσα θα μπορούσαν να κάνουν ακόμα. Θα σταματούσε άραγε ποτέ να τη θέλει!
Η Μυρτώ κουλουριάστηκε στο πλάι, δίνοντας του απεριόριστη θέα του θεϊκού κορμιού της. Τα μαλλιά της ήταν λυτά και μπερδεμένα κάνοντας τη να φαίνεται ακόμα πιο υπέροχη., έτσι όπως ήταν χυμένα γύρω από το πρόσωπο της. Το σεντόνι είχε γλιστρήσει στο κάτω μέρος του κορμιού της, αφήνοντας ακάλυπτα τα εξαίσια στήθη της.
Ο Ρόις ένιωσε να τον κυριεύει μια έξαψη. Του άρεσε να την κοιτάζει καθώς κοιμάται. Ήταν η πρώτη γυναίκα με την οποία είχε μοιραστεί το κρεβάτι του για μια ολόκληρη νύχτα, η πρώτη που είχε στην αγκαλιά του όλη τη νύχτα.
Οι υπόλοιπες γυναίκες που είχαν τραβήξει την προσοχή του, συνήθως τις έδιωχνε μετά την πράξη. Με καμία δεν είχε την επιθυμία να μείνει ως το πρωί μαζί της, και να δυσκολεύεται αν την αποχωριστεί όπως εκείνη.
Αλήθεια, γιατί δεν τον ενοχλούσε να κοιμάται μαζί με τη Μυρτώ. Ακόμα και μετά που είχε ικανοποιηθεί. Όχι μόνο όμως δεν τον ενοχλούσε, του άρεσε κι όλας.
Έπρεπε να προσέχει, είπε στον εαυτό του, διότι αυτή η κοπέλα είχε περισσότερη επίδραση πάνω του από κάθε άλλη. Έπρεπε να θυμάται συνέχεια ότι κάποια στιγμή θα την ελευθέρωνε και εκείνη θα έφευγε. Όταν την χόρταινε. Κάποτε. Προς το παρόν η Μυρτώ ήταν δική του και μόνο δική του!
Αν συνέχιζε έτσι όμως σκέφτηκε, δεν θα έφευγε ποτέ από κοντά της και είχε να ετοιμάσει και μια μικρή εκδρομή για τους δυο τους! Πριν φύγει όμως δεν άντεξε να μην της δώσει άλλο ένα φιλί.
Η Μυρτώ χαμογέλασε στον ύπνο της και το χαμόγελο καθρεπτίστηκε στο πρόσωπο του Ρόις καθώς έβγαινε από το δωμάτιο.
