'Ψάρια! Ψάρια! Τα πιο φρέσκα ψάρια σε όλη τη Βαλένσια!»
Η Μυρτώ καθόταν σε ένα δικό της 'άλογο και ακολουθούσε το Ρόις καθώς περνούσαν μέσα από την αγορά για να πάνε στο σπίτι του. Η διαδρομή με τα άλογα ήταν αργή, καθώς τους ακολουθούσαν μουλάρια με τις αποσκευές τους.
Έτσι η Μυρτώ είχε χρόνο να θαυμάσει αυτή την παραμυθένια πολιτεία. Η Βαλένσια ήταν μια πόλη που ήταν περιτριγυρισμένη από τείχη με δεκαπέντε μεγάλες πύλες. Μέσα στην πόλη έβλεπες φιδογυριστους δρόμους, μερικοί από αυτούς πολύ στενοί που με δυσκολία περνούσαν τα κάρα.
Υπήρχαν μεγάλες πλατείες, ψηλοί πύργοι, σπίτια σαν κάστρα πετρόχτιστα και άλλα σαν μικρά παλάτια με αγάλματα στις προσόψεις και περίτεχνα γλυπτά.
Οι παλιές εκκλησίες έστεκαν σιωπηλές και επιβλητικές, να σου κόβουν την ανάσα με το μέγεθος και τη μεγαλοπρέπεια τους. Μεγάλα αγάλματα αγίων έστεκαν φρουροί στις εισόδους. Περίτεχνα σκαλισμένα, μοιάζοντας αληθινά.
Ευχήθηκε να είχε το τετράδιο ιχνογραφίας της μαζί, για να μπορέσει να αποτυπώσει έστω και λίγο τη ζωντάνια που κυριαρχούσε γύρω της.
Ένα ποτάμι περνούσε κατά μήκος της πόλης έτσι συχνά συναντούσες γεφυράκια πετρόχτιστα διάσπαρτα σε όλη την πόλη. Καθώς προχωρούσαν , συνάντησαν καλοντυμένους ανθρώπους να περπατούν, κυρίες με μεταξωτές τουαλέτες και άντρες με κεντητά βελούδινα σακάκια, απολάμβαναν αυτή την ανοιξιάτικη μέρα.
Η Μυρτώ κοίταξε γύρω της και παρατήρησε ότι τώρα τα κτήρια ήταν ακόμα πιο επιβλητικά, αποπνέοντας δύναμη και πλούτο. Εδώ έμενε λοιπόν ο Ρόις.
Όταν έφτασαν στην έπαυλη του, τη βοήθησε να κατέβει από το άλογο της. Το σπίτι του ήταν ένα μεγάλο οικοδόμημα με τρεις ορόφους και ένα μεγάλο κήπο τριγύρω. Την κράτησε από το χέρι σφικτά, πριν την αφήσει και μπουν μέσα. Αμέσως υπηρέτες ήρθαν να βοηθήσουν με τις αποσκευές καθώς εκείνος τη συνόδευε στο κυρίως σπίτι.
Ξαφνικά έμεινε άφωνη, ατενίζοντας γύρω της με θαυμασμό. Στο αίθριο υπήρχε ένα μεγάλο μαρμάρινο σιντριβάνι με τον έρωτα και την ψυχή, ακόμα πιο μεγαλόπρεπο από εκείνο που είχε σκιτσάρει. Γύρω στον κήπο, υπήρχαν διάσπαρτα διάφορα αγάλματα από τη μυθολογία, θεοί, θεές και ήρωες, ενώ μαρμάρινα παγκάκια σε προσκαλούσαν να καθίσεις και να χαλαρώσεις, κάτω από τη σκιά των δέντρων.
Το εσωτερικό του σπιτιού ήταν εξίσου πολυτελές, με μαρμάρινο δάπεδο και καλυμμένο με σπάνια χαλιά υφασμένα σε λαμπρές αποχρώσεις του πορφυρού και του πράσινου. Στους τοίχους υπήρχαν αστραφτερές ταπετσαρίες με διαφορές παραστάσεις.
