Beni dinler misin Leyla

Bana yemin et Leyla

“Bundan benim niye haberim yok,ben hala orayı anlamadım,Mine.”

“Geçen hafta sen annen hasta diye İzmir’e gitmiştin ya.Canın zaten sıkkındı,ben de sıkmak istemedim.”

“Haftasonu döndüm , o zaman niye anlatmadın peki?”

“Sınavın var diye  söylemedim” dedikten sonra gözünden yaşlar süzülmeye başladı.

“Aferin sana.İyi halt ettin.Kes şu ağlamayı.”

Mine bir eliyle gözlerini sildi.Leyla’ya baktı.

“Ayağım iyileşti sanki,patates sarman işe yaramış”

“Lafı değiştirme şimdi.Ağlasan da sızlasan da bana her şeyi anlatmanı istiyorum.Yoksa gidip Yiğit denen o züppenin bacak arasına bir tekme atacağım”

“Sakın öyle bir şey yapma.”

“Yiğit beye bak sen.İkinizi de aynı anda mı idare ediyordu bu yoksa.Yok ya,öyle bir şey olamaz.Hepsi Kader’in işi bana sorarsan.Onu senden koparmak için herşeyi planlamıştır .Aysun eminim her şeyi biliyordur.Şununla bir de ben konuşayım.”

“Leyla,hayır.Konuşmayacaksın.Bak sen ne dedin az önce Kader ile Yiğit yanımıza geldi demedin mi,beraberler demek ki.Yiğit adam gibi sevseydi beni bir haftada koluna birini takar mıydı ayrılır ayrılmaz?”

“Haklısın aslında,o da çok masum sayılmaz.Bütün kızların peşinde koştuğunu sanıyor herhalde,kendini beğenmişin teki.Ama ona diyecek bir iki lafım var benim.”

“Leyla,beni seviyorsan ne olur unut gitsin onları.Bana yemin etmeni istiyorum onlarla konuşmayacağına dair”

“Ne edeceğim be.Adam benim yakın arkadaşımı yüzüstü bırakacak ben de gidip onun ağzına…”

“Leylaaaa…Bana yemin et.”

“Peki ağlama gene.Yemin ediyorum,konuşmayacağım bir şey de yapmayacağım.”

Sarıldıklarında ikisi de ağlıyordu.

“Hep senin yüzünden beni de ağlattın bak.Karnın acıkmadı mı senin?”

“Acıktım.”

“Ayağın nasıl yürüyebilir misin?Koruparkta sana bir şeyler ısmarlayayım”

“Piyangodan para mı çıktı hayırdır?”

“Ne yani kankama yemek ısmarlamak için piyangodan para çıkması lazımdı.Biliyorsun evden yeni döndüm,babam sağ olsun.”

Mine yavaş yavaş yataktan kalktı,ayağının üstüne bastı.

“Ağrın oldu mu?”

“Fazla değil”

“İyi giyindireyim seni,gidip şöyle güzel bir yemek yiyelim.Pizzaya ne dersin?”

“Bırak pizzayı seni bile yiyecek kadar açım şimdi.”

“Ne giydireyim sana “

“Leyla,annem  gibi davranmayı bırak bana,ben giyerim üzerimi”

“İyi öyle olsun”

***

Korupark üniversite kampüsünün ana kapısına yakın olan yurtların hemen aşağısında ağaçların arasında güzel ve nezih bir mekandı.İçeri girerlerken Mine,Leyla’nın koluna girmiş bir halde  yavaş yavaş yürüyorlardı.

Pencere kenarında boş bir masaya oturdular.

“iyi misin, var mı ağrın Mine?”

“İyiyim canım.Merak etme.Ne yiyoruz pizza mı?”

Garson yanlarına gelip ikisine de menü uzattı.

Pizza sipariş ettiler.

“İnanamıyorum ya,gene mi?” dedi durup dururken Leyla.

Mine şaşırmıştı,Leyla’nın baktığı tarafa doğru baktı.