Beni dinler misin Leyla

İyi ki Varsın Mine

“Evet,Selim.Hani ayağımı burktuğumda bana yardım eden çocuk”

Leyla içinden derin bir oh çekti.Rahatlamıştı.Bir anda Selim ismini duyunca içi bir tuhaf olmuştu.

“Öyle mi,konuştunuz mu peki?”

“Ya,ne olduğunu anlamadım ki ben.Nur tanıyor onu,arkadaşıymış.Masaya çağırdı.Bizi tanıştırırken merhaba ayağın nasıl oldu dedi bana.Hatırladı beni.”

“Hoşuna gitti anlaşılan.”

“Çok yakışıklıymış Leyla.O gün ayağımın acısından farkedememişim herhalde”

“Ne oluyoruz Mine hanım.Aşk acısından yeni çıkan ben değilim herhalde.”

“Ne aşkı ya.Sadece yakışıklı dedim.Aşkla işim olmaz uzun bir süre artık.Onu bırak da,sen çarşıya fotokopi çektirmeye gidiyorum dedim.Fotokopi çektirmedim dedin telefonda.Nerdeydin o zaman”

“Hiç sorma Mine?”

“Sordum ama,gel şöyle otur,evet,seni dinliyorum”

Mine yatakta biraz daha kendini yukarı çekti,yastığını arkasına koyup yaslandı.Leyla,Mine’nin ayak ucuna doğru oturdu.Nerden anlatmaya başlayacağını bilemiyordu.

“Ben çok kötü bir şey yaptım.”

“Ne yaptın,meraktan çatlatmazsana ya”

“Selim,kabus gibi çöktü hayatıma.Otobüste gene girdik birbirimize.O neyse de esas olay otobüsten indikten sonra oldu.”

“Tartıştınız mı gene ama neden?”

“Neden olacak öküzlüğü yüzünden”

“Proje ne olacak peki şimdi?”

“Olmayacak proje mroje.Bu saatten sonra istesem de olmaz artık?”

“O kadar yani.Hani sen İzmir’e gidişini bile erteleyecektin,şimdi ise olmayacak artık diyorsun.Ne oldu şu otobüste ya,sen şunu doğru dürüst anlatsana “

“Otobüsteki tartışmadan sonra çarşıya gelince benim inip fotokopiciye doğru gitmeye başladım.Peşimden koştu,ben sıfır almak istemiyorum sen hazırlamasan da ben o projeyi hazırlayacağım dedi.Hatta seni de şikayet edeceğim dedi.”

“Nasıl yani dur,o seninle projeyi hazırlamak istiyor sen mi istemiyorsun yanlış mı anladım? Oysa sen…”

“Ben de istiyordum ama delirtti beni.O sinirle yapmayacağımı söyledi.”

“Tamam şimdi sinirin geçtiğine göre yarın gidip konuşur projeyi hazırlarsınız,manyak mısın kızım sıfır alacaksın.”

““Tamam ya,hadi git yoluna,yapmazsan yapma deyince ben de ona “Sen defol git benim hayatımdan,pis gıcık” dedim.Sol kolumu tuttu sıktı.Bana “sensin o” dedi.”

“Kolunu mu sıktı,şuna bak ne cüret”

“Çek o kolunu manyak diye bağırdım.Herkes bize bakıyordu.Utancımdan yerin dibine girdim.Şehrin orta göbeğinde kavga ediyorduk resmen. Bana bak bir daha  karşıma çıkarsan var ya seni doğduğuna pişman ederim,dedim.”

“O ne dedi ?”

“Belasın sen bela.Hem bela hem keçi.Ne çaçaron kızmışsın sen ya deyince ben de kayış koptu.Bir tokat attım yüzüne.Bunu nasıl yaptım ben bile anlamadım Mine?”

“Neeee.Tokat mı attın? Kızım sen ne yaptın ya?”

“Kan beynime öyle bir sıçramış olacak ki ansızın indirdim tokatı.”

“O ne yaptı,o da sana mı vurdu yoksa?”

Leyla durdu bir an,sessizleşti.

“Sana diyorum Leyla.Susmasana ya,en heyeceanlı yerinde.O da sana vurdu değil i?”

“Hayır vurmadı.Önce gözlerime baktı.O an sanki dünya durdu.Onun gözlerinden başka hiçbir şey görmüyordum.Etraftaki insanları trafiği hiçbir şeyi durmuyordum.O da bana vuracak şimdi diye geçiyordu içimden.”

“Sonra o da sana vurdu”

“Hayır.Döndü arkasını gitti.”

“Gitti mi? Bu kadar mı yani,hadi vurmadı,bir şey de mi söylemedi?”

“Hayır söylemedi,çekti gitti.”

“Olay anlaşıldı,sen de fotokopiciye gitmeden geri döndün.Hatta bu yüzden bizimle yemeğe gelmedin.Peki kütüphanede ne işin vardı?Yoksa…”

“Evet,düşündüğün gibi.Onu bulmaya gittim.Özür dilemek için.Sence de çok ileri gittim değil mi Mine?”

“Yok be kızım,üzme kendini.Hak etmiş.Etmesine de proje ne olacak Leyla.Sıfır alırsan kalırsın bu dersten”

“Ben de biliyorum bunu,babam duyarsa çok üzülür.Biliyor musun otobüsteki tartışmadan sonra fotokopiciye gidiyordum arkamdan koştu geldi dedim ya.Sen projeyi yapmazsan yapma ama ben sıfır alamam dedi.Hatta dalga geçtim,ne o ,okul birinciliğini mi kaçıracaksın diye .Ondan değil,ben sıfır alamam hakkım yok buna gibi bir şeyler dedi”

“Demek ki bu proje yapılacak Leyla”

Leyla ağlamaya başladı.Mine ona doğru yaklaşıp sarıldı.Leyla,Mine’nin sarılmasıyla daha da çok ağlamaya başladı.İçinde biriktirdiği bütün her şeyi gözlerinden döküyordu.

“Bilmiyorum Mine ya.Bu çocuk benim bütün sinirlerimi alt üst etti.Ne yapacağım ben şimdi.”

Mine ,Leyla’yı  omuzlarından  tuttu biraz geriye doğru iterek yüzüne baktı,

“Şşştt.Kes şu ağlamayı.Yoksa ben de ağlarım bak”

“Yaa,Mine.İyi ki varsın,sen olmasan ne yapardım ben.”

“Sen de iyi ki varsın,Leylam benim.Ağlama artık,bak rimelin aktı,kalk aynaya baksana,şu suratını bir gör gülmekten ölürsün”

“Mine hiç gülecek halde değilim.”

“Tamam tamam şaka”

Mine eliyle ,Leyla’nın yüzünden süzülen yaşları sildi.

“Her şey düzelecek merak etme sen.O proje de olacak görürsün.Yarın senin şu Selim beyi birlikte bir ziyaret edelim”