Beni dinler misin Leyla

Dedim ya ben o defteri kapattım

“Nedir senin Selim ile problemin?”

“Valla adam hep problem.Siz iyi arkadaşsınız herhalde,Nur.”

“Bizim sınıfta,hoş çocuk.Çıktığı bir kız da yok,inek biraz sanki”

“İnek olup olmadığını bilmem ama öküz olduğu kesin”

“Kader ile Yiğit bize doğru geliyor.”

“Bana müsaade o zaman.Hiç sevmiyorum şu kızı.Mine ile hesabım vardı,gidip onu halledeyim en iyisi”

Yanlarına kadar gelmişlerdi.Kader;

“Kızlar merhaba.Yanınız boş mu?Oturabilir miyiz?”

Leyla ayağa kalkmıştı.

“Boş boş istediğiniz gibi oturabilirsiniz” dedi,çantasını sandalyeden alıp boynuna geçirdi,yanlarından hızla ayrıldı.Kader;

“Nesi var bu manyağın,Nur?”

“Başkasına öfkeli o,takma otursanıza.Yiğit naber?”

***

Odaya girdiğinde siniri hala geçmemişti.Mine uyuyordu.Üzerindekileri değiştirmek için dolabını açtı.

“Mine,uyumadığını biliyorum.Dön arkanı.”

Mine cevap vermedi.Uyumuyordu.Sabah Leyla’yı uyandıramadığı için  bu anı yaşayacağını biliyor ama siniri geçsin diye uyuyor gibi yapıyordu.

“Mine,kendin mi uyanırsın,yoksa ben mi uyandırayım?”

Mine ne olacaksa olsun diyerek yattığı yerden doğruldu yatağa oturdu.

“Özür dilerim Leyla.Ama ne olur beni dinle”

“Şu an sinirden kuduruyorum.”

“Benim suçum yok,saat altıdan sekizbuçuğa kadar inan uyanıktım,sonra gözlerim dalmış olmalı.Aslında sana seslendim ama duymayınca kıyamadım sana biraz daha uyu istedim.Uyumuşum sonra.”

“Sana kızmıyorum Mine,gece uyuyamadın ki sen,ağrıdan inledin durdun.Kaç kere üzerini örttüm,haberin bile olmadı senin”

“Ne yani,şimdi sen bana kızgın değil misin?”

“Hayır değilim,o yeşil tişörtlü çocukta suç,sinirlerimi zıplatan o”

“Beni o halde bırakıp giden çocuk mu?Sen nerden biliyorsun,evet,tişörtü yeşildi”

“Yok o değil,sınavda önümde oturan çocuk”

“Ne oldu,ne yaptı sana?”

“Aklıma geldikçe sinir oluyorum,öküzün teki.Sınava geç kalınca soruları yetiştiremedim,kopya çekmek istedim,demediği kalmadı bana.”

“Sizin sınıfta mı?”

“Hayır b şubesinde.İyi ki bizde değil”

“Kantinde de gene sinir etti beni”

“Kantinde mi?”

“Sınavdan sonra Nur ile neskafe içelim dedik.Sırayı farketmedim,kahve alırken.Gene bu öküz,sıraya geçer misin diye orda bitmesin mi?Yerin dibine girdim utancımdan.Bitmedi,dinle.Neskafeleri aldım Nur’un yanına gittim,tam oturacağım gene orda olmasın mı?”

“Kim? O çocuk mu?”

“O öküz evet.Ben oturunca ne dese beğenirsin? Yedi bela Hüsnü geldi ben kaçar dedi Nur’a.”

“Uuuuu.Çok merak ettim bu çocuğu.”

“Hikaye bitmedi daha dur.”

“Gitti dedin ya çocuk.”

“Sonra yanımıza kim geldi?”

“Geri mi döndü,gene ne laf soktu?”

“Hayır o değildi.Kader geldi?”

“Kader mi?”

“Yanında kim vardı,tahmin et?”

“Yiğit,tabi”

“Bu kızdan nefret ediyorum.İnadına yapıyor.”

“Boşver takma kafana.Adam yerine koyma şunları.Ben Yiğit ile o defteri kapatalı çok oldu.”

“Dur dur orda dur.Nasıl yani? Yiğit için ölen biten sen değil miydin? Ne zaman kapandı bu defter niye benim haberim yok?”

“Geçen hafta.Aysun ile konuştuktan sonra.”

“Aysun mu? Ne konuştunuz çabuk anlat?”

Leyla yatağın kenarına oturmuş,meraklı gözlerle Mine’ye bakıyordu.

“Yiğit’in Kader ile birlikte olduklarını anlattı.Yatmışlar,inanabiliyor musun? Bunu duyduğumda anfide Kader’e baktım,o sırada o da bize bakıyordu,hem de pis pis sırıtarak.O tam bir sürtük.”

“Yiğit ile konuştun mu peki?”

“Konuştum.Bir partide alkollü olduğunu,sonrasını hatırlamadığını falan filan işte,klasik.”

“Bence Kader seni kıskanıyor.Ve senin olan herşeyi elinden almak için yapıyor.Aysun onun kankası değil mi,düşünsene.”

“Yatmışlar ama Leyla bu neyi değiştirir şimdi”

“Bilerek onu bizim masaya getirdi bugün kantinde süslü kokona.Ama ben bunun intikamını almaz mıyım ondan?”

“Leylam,boşver.Allahından bulsunlar.Dedim ya ben o defteri kapattım”.