Beni dinler misin Leyla

Defol Git Benim Hayatımdan

“Söylemek istemiyorum ama alamam işte”

“iyi o zaman otur hazırla sen projeni,sıfır almazsın.Hatta beni de git hocaya şikayet et,öyle diyordun ya.Benim notumu da sana versin”

Leyla ,Selim’e arkasını dönüp yürümeye başladı.

“Dur nereye gidiyorsun?”

“Konuşacak bir şey kalmadı,gidiyorum ben.”

“Ne inatçı bir kızsın sen ya.Keçi bile senden daha az inatçıdır eminim.”

Leyla sinirle geriye döndü.

“Bana bak,yeter artık”

“Asıl sana yeter.Bela mısın sen? Nedir benim iki gündür senden çektiğim.Hayatımı daha ne kadar zorlaştıracaksın merak ediyorum?”

“Sen belasın,doğru konuş.”

“Tamam ya,hadi git yoluna.Yapmazsan yapma.Çok da umrumdaydı.Ben başımın çaresine bakarım.”

“Sen defol git benim hayatımdan.Çok da meraklı değilim seni görmeye pis gıcık ”

Selim,Leyla’yı kolundan yakaladı.

“Sensin o?”

Leyla’nın kolu acımıştı.

“Bıraksana kolumu,manyak mısın oğlum sen ?Canımı yakıyorsun.”

Selim yavaşça elini bıraktı.Leyla çıldırmıştı

“Manyak,öküz”

“Ya yürü git işine,senle uğraşamam”

Etraflarında meraklı insanlar toplanmıştı.Leyla bunu farkettiğinde Selim’e öfkesi daha da arttı.Rezil olmuş gibi hissediyordu kendisini.Sağ eliyle sol kolunu ovuşturdu.Hala acıyordu.Selim arkasını dönmüş gidiyordu.Daha da sinirlendi.Koştu peşinden  yakaladı,sırtına dokundu.Selim ona doğru döndü.Leyla’yı görünce bir an şaşırdı.

“Bana bak bir daha  karşıma çıkarsan var ya seni doğduğuna pişman ederim.”

Leyla bir taraftanda elinin işaret parmağını Selim’in göğsüne vuruyordu.

“Anladın mı beni,anladın mı?”

“Senle uğraşamam ben.Çek o parmağını üzerimden”

“Çekmezsem nolur çekmezsem nolur?”

“Şimdi bir şey derdim sana ama”

“Ne sanıyorsun sen kendini ha.Hadi kırsana.Şimdi de ali kıran baş kesen mi oldun, ha”

“Belasın sen bela.Hem bela hem keçi.Ne çaçaron kızmışsın sen ya”

Leyla ansızın Selim’in suratına sert bir tokat indirdi.Selim bunu beklemiyordu.Tokatın sesinin duyulmasıyla Selim’in kafasının soldan sağa doğru dönmesi bir oldu.

Selim,sinirle başını çevirdi. Selim bir elini yanağına götürdü.Öfkeli gözlerle Leyla’ya baktı.Leyla nefes nefeseydi,gözleri dolmuştu.Hiç kıpırdamıyordu.Selim’in gözlerine bakıyordu.Selim’in mavi gözlerindeki öfkeyi görüyordu.

Selim arkasını döndü ,uzaklaşmaya başladı.Leyla  olduğu yere çakılıp kalmıştı.Arkasından baktı.Etrafındaki insanları görünce o da arkasını döndü yürümeye başladı.Ağlıyordu.

Cep telefon durmadan çalıyordu.Gelen hiçbir aramayı cevaplamamıştı.Ekranına baktı,Mine arıyordu.Bu sefer açtı.

“Ne var Mine?”

“Kızım nerdesin sen ? Bir fotokopi çektirmek için ortadan kayboldun,saatlerdir yoksun”

“Odadayım ben,Mine.”

“Ne işin var odada? Hadi gel.Biz Nur ile Koruparktayız.yemek yemek için seni bekliyoruz.”

“Siz yiyin ben yemeyeceğim.Hadi görüşürüz.”

“Dur dur dur.Sakın kapatma Leyla.Sesin iyi gelmiyor senin.Ne oldu? Ne demek ben yemeyeceğim? Bir şey mi oldu yoksa?”

“Hayır bir şey olduğu yok,yorgunum sadece.Bu sınavlar  yüzünden.Uyuyacağım ben biraz.”

“Yemek?”

“Bakarız,önce uyumak istiyorum”

“Geleyim mi,iyisin değil mi?”

“Yok gelme ,iyiyim ben.Siz yiyin.Nur’a selam söyle”

“Madem öyle diyorsun,tamam hayatım.Gelince konuşuruz.”

“Tamam,hadi”

Telefonu yatağın üzerine bıraktı.Saatlerdir Selim’i düşünüyordu.Ona attığı tokat sahnesi gözünün önünden gitmiyordu.Nasılda öfkeli gözlerle bakmıştı ona.O da tokat atacak diye korkmuştu ama çekip gitmişti o.Keşke atsaydı diye düşündü.Pişmandı,çok ileri gitmişti.Soluna döndü,sağına döndü.Bir türlü yatakta rahat edemedi.Telefonu eline aldı.Nur’u aramak geldi aklına.Onda Selim’in numarası kesin vardır diye düşündü.Bu fikrinden hemen vazgeçti,Mine yanındaydı,soramazdı.Yataktan kalktı,pencerenin yanına geldi,dışarı bakmaya başladı.Gelip geçenlerin yüzlerini seçmeye çalışıyordu.Çaresizce sandalyeye çöktü.Masanın üstünde Nurdan aldığı notlar duruyordu.O sinirle fotokopi çektirmeyi de unutmuştu.Aklına bir şey gelmişti.Ayağa kalktı,dolaptan montunu aldı.Notları çantasına yerleştirip aceleyle odadan çıktı.