พค.(เพื่อนเคะ):หวัดดีเคะ
เคะ:อ้าว มาแล้วหรอ
พค.(เพื่อนเคะ):นายไปพักได้แล้วล่ะ เรามาเปลี่ยนกะ
เคะ:อื้ม งั้นเราขอตัวก่อนนะ
ร่างบางของเคะ อายุ 22 ปี ทำงานพาร์ทไทม์ตั้งแต่กะบ่ายจนถึงเที่ยงคืน
ทำไมต้องทำนานขนาดนี้น่ะหรอ เพราะร่างบางอยากที่จะมีบ้านเป็นของตัวเองเลยอยากจะเก็บเงินซื้อสักหน่อย
พค.(เพื่อนเคะ):อ๊าาก!!
เสียงๆหนึ่งหยุดความคิดของร่างบาง ร่างบางจึงรีบวิ่งไปดู ก่อนที่เพื่อนของร่างบางจะวิ่งเข้ามากอดร่างบางทันที
เคะ:มีอะไรหรอ เกิดอะไรขึ้น!
พค.(เพื่อนเคะ):งูอะไรก็ไม่รู้ เราไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
เคะ:มันไปทางไหน
พค.(เพื่อนเคะ):หลังร้าน เห้ย! เดี๋ยว นายกลัวงูไม่ใช่หรอเคะ!
อ่า..ผมได้ยินเสียงเพื่อนผมตะโกนตามหลังนะ แต่ผมกลับต้องวิ่งตามงูนั่นไป เพราะงูนั่นทำให้ผมต้องเสียยายไป ถึงจะกลัวงูแค่ไหนแต่ผมก็จะฆ่ามันด้วยฝีมือของผมเอง
ผมเดินมาสักพักก่อนจะเจองูที่ว่านั่น
ใช่จริงๆด้วย ต้องเป็นงูตัวนั้นแน่ๆ ผมหยิบเสียมที่วางอยู่แถวๆนั้น ก่อนจะค่อยๆย่องไปที่งูตัวนั้นมันไม่รู้สึกเลยสักนิดว่าภัยอันตรายเข้ามาใกล้มันแล้ว ดีล่ะ!
แต่ก่อนที่ผมจะปลิดชีวิตงูตัวนั้นก็มีมือของใครบางคนคว้าข้อมือของผมไว้ ผมหันกลับไปมอง แต่จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งลอยเข้ามาในหัว
"หลับซะ"
หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย...
ตอนต่อไป!
ตอนที่2
"ขอบคุณครับนายท่าน"
