ตอนที่7 อสรพิษ
เย็นวันหนึ่ง
ห้องเปลี่ยนชุดของพนักงาน
เคะ:อ๊ะส์..อ๊าาส์..อย่า..ตรงนั้นมัน..อ๊าาส์
เมะ:ตรงนี้สินะ..อ่าาส์..เคะ
เคะ:ปล่อยผม..อึก..ฮึก//ร้องไห้
ร่างของเคะและเมะกำลังเกี่ยวพันกัน โดยมีเมะเป็นผู้กระทำทุกอย่าง
เคะ:ต้องการ..อ๊ะส์..อย่า..ไม่..มันจะ
ร่างบางเริ่มพูดไม่หมดคำบ้างก็ไปพูดคำใหม่ ก่อนจะกระตุกสอง-สามทีและปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนที่เสื้อกล้ามตัวเดียวของร่างสูง
เมะ://กระแทกอย่างรุนแรง อ่าส์..
เคะ:ย..หยุดเถอะครับ
เมะ:อีกนิดน่า~//กระตุก
ร่างสูงก็ตามร่างบางไปติดๆ ร่างบางรู้สึกร้อบวูบที่ช่วงท้องเพราะมีน้ำของร่างสูงไหลเข้ามา ร่างบางได้แต่นอนหอบหายใจอย่างกับคนใกล้ตาย เพราะไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่ร่างสูงทำ ร่างสูงทำไปกี่รอบเค้าก็ไม่อาจนับได้ รู้แค่ว่าตาของเค้ามันกำลังจะปิด
เมะ:เหนื่อยแล้วหรอ หึ
และเคะก็ไม่สามารถบังคับตัวเองได้ เปลือกตาบางค่อยๆปิดลงและปล่อยให้ความมืดมาแทน
เพื่อนเคะเดินเข้ามาในห้องเปลี่ยนชุดพนักงานก่อนจะมองไปที่กระเป๋าของร่างบาง
พค.(เพื่อนเคะ):เคะไม่เคยลืมกระเป๋านี่ มีของใช้ส่วนตัวทุกอย่างเลย กุญแจบ้านด้วย//ขมวดคิ้ว
ในกระเป๋าเคะมีของสำคัญไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าสตางค์ บัตรเครดิต โทรศัพท์มือถือรวมถึงกุญแจบ้าน ทำให้เพื่อนของเคะแปลกใจมาก
พค.(เพื่อนเคะ):หรือว่าจะโดนลักพาตัวไป ย๊าาห์!เราคิดไรของเราเนี่ยหรืออาจจะรีบมากจนลืมทุกอย่างแล้ว..รีบเพราะอะไร โว๊ย!//ยีหัวตัวเองจนยุ่ง
ตอนต่อไป!
ตอนที่ 8
"เจ้าเป็นของข้า!"
ก็นั่นแหล่ะ nc มาเล็กๆน้อยๆ
ตอนนี้อาจจะสั้นหน่อย555 ยังไงก็ช่วยอยู่กับไรท์ตลอดไปด้วยนะ🙏
