เมะ:งู
เคะ:มนุษย์
ในช่วงตอนแรกๆจะมีบทบรรยายเยอะหน่อย ต่อไปก็จะเป็นบทสนทนาเพราะกลัวทุกคนจะไม่เข้าใจ ยังไงก็ทนอ่านกันหน่อย😅บทนำ
พ่อกับแม่ผมเสียไปตั้งแต่ผมอายุแค่15ปี ผมก็อาศัยอยู่กับยาย
ตอนนี้ยายของผมท่านเป็นโรคมะเร็งระยะแรก
หมอบอกว่าจะต้องผ่าออก ยายของผม
ถึงจะมีชีวิตรอด แต่ค่าผ่าตัดมันก็แพงมากเลยทีเดียว
มรดกที่พ่อแม่ผมให้ไว้ก็ไม่ได้มีมากนัก เพราะพ่อแม่ของผมท่านเป็นพนักงานในบริษัทรถสาขาที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี จู่ๆก็มีข่าวดีว่าพ่อกับแม่จะได้เลื่อนตำแหน่ง เงินเดือนก็จะเพิ่มขึ้นด้วย แต่โชคชะตากับเล่นตลก พวกท่านประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตในวันที่พวกท่านจะได้รับตำแหน่งใหม่
ตอนที่ผมอายุ18ปี ผมได้ทุนเรียนต่อในมหาลัยชื่อดังในโซล แต่ผมก็ไม่อยากไปหรอก เพราะผมต้องดูแลยาย ยายบอกผมว่า ปิดเทอมค่อยกลับมาหาท่านก็ได้ แต่ใครจะอยากไปล่ะใครจะทิ้งยายให้อยู่คนเดียวล่ะ จริงไหม(?)
นี่คืออดีตของผม
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ปัจจุบันผมอายุ 22 ปี ตอนนี้ผมอยู่บ้านเช่าเพียงคนเดียว ผมได้เข้าเรียนในมหาลัยที่ผมได้ทุน เงินผมก็มีพอใช้ ไม่ได้รวยอะไรแต่ผมก็ทำงานพาร์ทไทม์ เผื่อกรณีฉุกเฉินได้ใช้เงินเยอะ สงสัยใช่ไหมว่าทำไมผมถึงได้มาอาศัยอยู่ในโซลนั่นก็เป็นเพราะ...
ยายของผมท่านเสียแล้ว วันที่ต้องผ่าตัดยายขอออกไปเดินเล่นข้างนอก ผมไม่ได้ไปด้วย เพราะผมเก็บของอยู่ ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกรางสังหรณ์ไม่ดี ผมเลยลงไปตามยาย ก่อนที่ภาพๆหนึ่งจะทำให้ผมตกใจ!!
งูขนาดเท่าแขน ลำตัวสีดำสนิทแต่ที่แปลก มันมีอักขระ ภาษาอะไรก็ไม่รู้ มันมีสีเขียวสว่างมาก แต่งูดูเหมือนจะตกใจมันเลยเลื้อยเข้าไปในป่า
ผมรีบวิางเข้าไปหายาย ยายโดนงูตัวนั้นฉก ผมรีบอุ้มยายไปหาหมอทันที แต่ก็ไม่ทันยายของผม..
ท่านเสียก่อนที่ผมจะพายายมาถึงโรงพยาบาลซะอีก