เมะก้มมองเคะที่หลับอยู่ในอ้อมกอดก่อนจะพาเดินไปทางที่รถจอดอยู่ ความจริงเขากลายร่างเป็นงูจะเคลื่อนไหวถึงที่พักได้เร็วกว่าแต่เขายังมีเจ้าตัวเล็กนี่อยู่ ลำพังเขาคงแบกไปไม่ไหว
ในป่า
ร่างสูงเดินอุ้มร่างบางที่หลับอยู่ในอ้อมอกและเดินเข้าที่พักของตัวเองก่อนจะชะงักไปกับคนสองคนที่ยืนรอเขาอยู่
เชนทร์:มาช้าชะมัด//เช็ดเลือดที่มุมปากออก
ราเชนทร์:เจ้าเสะมันแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แต่เชนทร์ก็ฝังพิษเข้าไปจนตอนนี้มันขยับไปไหนไม่ได้
เมะ:ทำได้ดีนี่
เชนทร์:แล้วเด็กนั่นเจ้าจะเอายังไง เด็กนี่ไม่ปลอดภัย
เมะ://ก้มมองเคะ
ชาเรนทร์:ถ้าเจ้าไม่อยากมีอันตรายก็ปล่อยเด็กนั่นไป เสะมันก็จะตามกำจัดเด็กนี่
เมะ:หึ กว่าจะได้ของเล่นที่ถูกใจไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก
เชนทร์:เจ้าชอบเด็กนี่
ชาเรนทร์:อย่าหลอกตัวเองเถอะเมะ
เมะ:ข้าแค่...
เหมือนกับเมะจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เงียบไปก่อนจะเดินขึ้นห้อง
บนห้อง
เมะอุ้มเคะขึ้นมาจนถึงห้องก่อนจะโยนร่างเล็กลงเตียงอย่างไม่ปราณี
เคะ:อื้อ~
ทำให้ร่างเล็กขยับตัวไปมาก่อนจะนิ่งไป คำสั่งของเขาทำให้มนุษย์หลับได้แค่3-4ชม. เท่านั้น มันขึ้นอยู่ที่ว่ามนุษย์ที่เขาสั่งจะขี้เซาแค่ไหน
พรึ่บ!
ผ้าห่มผืนหนาถูกโยนมาคลุมตัวร่างบาง โดนฝีมือของเมะ
เมะ:หรือว่า..ข้าชอบเจ้าจริงๆ
เมะนั่งลงข้างๆเคะก่อนที่จะลูบผมเคะ ก่อนที่จะชะงัก
ห้องโถง
เชนทร์:เจ้ายังไม่ตอบข้าเลยนะเมะ
เมะ:ข้ายอมรับว่าข้าชอบ
ชาเรนทร์:ว่าแล้วไง//แสยะยิ้ม
เมะ:ชอบแต่ไม่ได้รัก//เดินออกไป
ชาเรนทร์:เจ้านี่..ปากแข็งชะมัด
ตอนต่อไป!
ตอนที่ 15
"ขอโทษ"
