ร่างบางของเคะพยายามยันตัวเองลุกขึ้นแต่ก็ไร้เรี่ยวแรงที่จะทำ
เสะ:ตื่นแล้วหรอหื้ม เด็กน้อยของข้า
ร่างสูงของเสะนั่งลงตรงหน้าของร่างบางก่อนจะลูบแก้มเนียนเบาๆ
เคะ:คุณเสะ คุณจับผมมาทำไม
เสะ:เพราะเจ้าเป็นเด็กของเมะ
เคะ:คุณกำลังเข้าใจผิด//หอบเพราะพูดเยอะเกินไป
เสะ:ไม่มีแรงหรอ อ่อนแอจริงๆ//ลุกขึ้นยืน
เคะ:คุณใส่อะไรนอกจากยานอนหลับ//พยายามลุกต่อ
เสะ:ก็แค่ยานอนหลับสำหรับเด็กๆนะแต่..กลับเป็นยาสำหรับงูไม่ใช่มนุษย์
เคะ:ว..ว่าไงนะ
เสะ:มันจะหายถ้าเจ้าหนีออกไปจากที่นี่ได้
ร่างบางเริ่มสั่นเพราะจู่ๆเสะก็กลายร่าง
เป็นงูขนาดใหญ่สีดำสนิท ถ้าเทียบกับเมะแล้ว เมะมีขนาดเล็กกว่าเสะมาก
เสะใช้หางของตัวเองโอบรอบเอวของเคะก่อนจะยกร่างที่ไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาเผชิญหน้ากับตัวเองก่อนจะใช้ลิ้นสากเลียไปตามแก้มของร่าวบางก่อนจะถึงซอกคอ
เคะ:ปล่อย//พยายามดิ้นขัดขืนแต่ก็ไร้เรี่ยวแรง
เสะ:ไม่มีใครที่ทำให้เมะสนใจได้มากเช่นเจ้า!
ตุบ!
ร่างของเคะถูกปล่อยทิ้งลงจากที่ไม่ค่อยสูงมากแต่ก็จุกไม่น้อย
เคะ:คุณชอบเมะหรอครับ
เสะ:เจ้าน่ะไม่รู้อะไร
เสะกลายร่างเป็นมนุษย์พร้อมกับแววตาสีแดงที่เศร้าสร้อยแต่ก็แค่แป๊บเดียว
เคะ:ผ..ผมไม่รู้ว่า..คุณกับคุณเมะมีอดีตอะไรกันมาก่อน แต่ถ้ามันจะช่วยให้คุณหายแค้นได้ ก็ฆ่าผม
เสะ:แน่นอนว่าข้าฆ่าเจ้าแน่ หึ
เสะเดินเข้าไปใกล้ร่างบางขึ้นเรื่อยๆ และก่อนที่เสะจะทำอะไรเคะไปกว่านี้
ตูม!
ประตูก็ถูกพังออก งูขนาดเท่าแขนสีดำสนิทและมีอักขระสีเขียวขนาบข้าง
"เมะงั้นหรอ แล้วงูตัวไหนล่ะ" ร่างบางคิด
เสะ:มาแล้วหรอพวกชั้นต่ำ
ร่างของเสะกลายร่างเป็นงูขนาดใหญ่มากกว่างูสองตัวนี้มาก
เคะ://มองอย่างตกใจ
เคะ:อุ๊บ!
ร่างบางโดนมือปริศนาปิดปากไว้ก่อนจะโดนลากออกไป สักพักมือปริศนาก็ค่อยๆเอาออก
เคะ:คุณ..เมะ
เมะ:ยินดีที่ได้พบอีกครั้ง//พูดเสียงนิ่งก่อนจะก้มมองร่างบางที่ตอนนี้โผเข้ากอดเมะแน่น
เคะ:คุณมาช่วยผมใช่มั๊ย//สั่น//กำเสื้อเมะแน่น
เมะ:กลับกันเถอะ
เคะ:แล้วงู..ที่อยู่ในนั้นล่ะ พวกของคุณงั้นหรอ
เมะ:อืม
ร่างบางถูกช้อนตัวขึ้น
เคะ:แต่งูตัวนั้นใหญ่มากเลยนะ พวกของคุณจะสู้ไหวหรอ
เมะ:อ่อนแอก็ตาย แข็งแรงก็อยู่รอด
เคะ:แต่เค้าเป็นพวกของคุณนะ!
เมะ:ข้ารำคาญเสียงของเจ้า หลับซะ
คำสั่งแบบนี้อีกแล้วร่างของเคะที่พึ่งมีเรี่ยวแรงก็กลับไร้เรี่ยวแรงอยากจะหลับ..เอา..มากๆ
เคะ://หลับ
ตอนต่อไป!
ตอนที่ 14
"ข้ายอมรับ"
