กี่วันแล้วนะที่ผมอยู่ที่นี่
กี่วันแล้วนะที่ผมโดนเค้าย่ำยีจิตใจและร่างกาย
กี่วันแล้วนะที่ผมต้องผวาตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วมีแขนที่โอบรอบเอวของผมไว้
กี่วันแล้วนะที่ผมไม่มีโอกาส...ได้ฆ่าเค้าเสียที
ผมเป็นมนุษย์ที่อ่อนแอ
ตลอด20กว่าปีที่ผ่านมาผมไม่เคยเรียนรู้การป้องกันตัวเองสักนิด ผมเป็นคนเชื่อคนง่ายแต่ผมก็เอาตัวรอดได้ตลอดแต่ทำไมกับงูที่สามารถแปลงกายเป็นคนได้ผม..ไม่สามารถทำอะไรเค้าได้เลย
ยามที่มองออกไปนอกหน้าต่างก็จะเจอป่าที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้หนาๆด้านล่างมีแต่งูเลื้อยเต็มไปหมด
เคะ:เมื่อไหร่คุณจะ ปล่อย ผมไป
รุ่งเช้า
เชนทร์:เมะ เจ้าควรปล่อยเด็กคนนั้นได้แล้วนะ
เมะ:แต่ข้า..สนใจเด็กนั่น
ชาเรนทร์:สนใจหรือว่ารัก
เมะ:ถ้าเจ้าอยากมีลมหายใจต่ออย่ามาพูดคำว่า รัก
เชนทร์:ระวังเถอะว่าเด็กนี่จะทำให้เจ้าอ่อนแอลง
เมะ:พวกเจ้า!
ชาเรนทร์:กฎของพวกเราคือห้ามมีความรัก ถ้าเจ้ามี "เสะ" มันบุกเจ้าแน่
เมะ:หึ ไม่มีทาง ข้าไม่มีทางรักเด็กนั่นแน่ ข้าจะพิสูจน์ให้พวกเจ้าดู
ยามที่พวกเขาสามคนอยู่ด้วยกันจะไม่มีการนับถือกันเป็นเจ้านาย พวกเขาสนิทสนมกันมาก ใบหน้าทั้งสามที่หล่อเหลาพอๆกัน ความสามารถพิเศษที่มีแตกต่างกัน แต่หัวหน้าก็คือหัวหน้า ไม่มีใครสามารถต่อกรกับเมะได้
ป่าด้านตะวันตก
เสะ:เป็นอย่างนั้นจริงหรือ เมะน่ะมีคนรัก
มาร์(มือขวา):ครับท่าน
เสะ:นั่นเป็นจุดอ่อนของเจ้านั่นเลยนะ
มาร์(มือขวา):ท่านจะบุกเลยมั๊ยครับ
เสะ:ยังก่อน รอมันรักเด็กนั่นมากก่อน หึ
เสะ คือศัตรูกับเมะแต่อดีตของเสะกับเมะนั้นคือคนรักกัน แต่ทำไมถึงเป็นศัตรูกันน่ะหรอ ครอบครัวของทั้งสองฝ่ายเห็นด้วยและยินดีที่จะจัดงานหมั้นขึ้น แต่แล้วในวันหมั้นข่าวร้ายก็เกิดขึ้น เสะและเมะได้ยินเสียงกรีดร้องจากอีกห้องจึงรีบไปดู สิ่งที่ทั้งสองคนเห็น..
พ่อแม่ของเมะและเสะกลายร่างเป็นงูขนาดใหญ่ กำลังสู้กัน จนในที่สุดฝ่ายแพ้และต้องตายนั่นก็คือพ่อแม่ของเสะ พ่อแม่ของเมะสั่งให้เมะจับตัวเสะไว้ แต่เสะหลบหนีได้ทันแต่ก็ยังฝังคมเขี้ยวไว้ในอกของเมะและในที่สุดเสะก็รู้ว่าครอบครัวของเมะต้องการที่จะเป็นที่1หลายปีที่เสะต้องหลบๆซ่อนๆกว่าจะได้พวกงูที่มีพลังเยอะๆมาและใช้งูไปกำจัดพ่อแม่ของเมะจนถึงแก่ชีวิต
