กลางดึกคืนหนึ่ง
ภายในห้องอันเงียบสงบมีเพียงเสียงแอร์และลมหายใจสม่ำเสมอของร่างบางที่นอนขดตัวในผ้าห่มผืนหนา จู่ๆประตูก็ถูกเปิดออกโดยฝีมือของใครบางคน ร่างสูงกับดวงตาสีแดงฉานค่อยๆแปรเปลี่ยนกลายร่างเป็นงูสีดำขนาดเท่าแขนก่อนที่จะเลื้อยขึ้นไปบนเตียงที่ร่างบางนอนอยู่ งูนั้นค่อยๆเลื้อยเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาก่อนจะเลื้อยเข้าไปในเสื้อบาง
เคะ:อ..อื้อ
ร่างบางพลิกตัวไปอีกทางเพราะมีสิ่งรบกวนแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่น ลิ้นสากของงูค่อยๆเลียวนที่หน้าท้องแบนราบก่อนจะเลื้อยผ่านยอดอกของร่างบาง
อ่า~มันน่าขนลุกใช่มั๊ยล่ะแต่ร่างสูงกลับชอบ
ร่างบางนี่หลับลึกซะจริง เลียวนอยู่สักพักก่อนจะเลื้อยออกมาจากเสื้อของร่างบาง
เมะ:อยากได้แล้วนะ
เฮือก!
ร่างบางสะดุ้งตื่นก่อนจะรีบไปเปิดโคมไฟข้างๆเตียง เหงื่อเม็ดเล็กเม็ดใหญ่ไหลลงตามไรผมและตัวของร่างบางจนเสื้อชุ่มไปด้วยเหงื่อ
เคะ:เมื่อกี้..ส..เสียงใครกัน
รุ่งเช้า
ตึกๆ
เสียงวิ่งของร่างบางยังคงวิ่งอย่างต่อเนื่องรอบสนามฟุตบอล โดนลงโทษเพราะมาสาย เมื่อคืนเสียงนั้นทำให้เขานอนไม่หลับแล้วมาหลับเอาในช่วงใกล้เช้า
อาจารย์:ไง เด็กเรียนดี ทีหลังอย่ามาสายอีกเข้าใจล่ะ
เคะ:แฮกๆ//เสียงหอบหายใจ
เคะ:ครับอาจารย์
ร่างบางปาดเหงื่อก่อนจะโค้งให้ผู้เป็นอาจารย์
พค.(เพื่อนเคะ):วันนี้พายุจะเข้าเกาหลีรึป่าวน๊า~
เคะ:หยุดพูดเลย
เดินมาในห้องเรียนก็โดนทักซะแล้ว
พค.(เพื่อนเคะ):ว่าแต่ทำไมนายถึงมาช้าล่ะ
เคะ:คือ..เอ่อ..เราทำการบ้านน่ะ
พค.(เพื่อนเคะ):อย่าโกหกเลย นายก็รู้ว่านายโกหกไม่เก่ง
เคะ:ถ้าบอกไป นายจะเชื่อเรามั๊ย
ตอนต่อไป!
ตอนที่ 6
"จ..เจ็บ..ออกไปนะ!"
