Endless Reality (SERIES 2) [RE-EDITING]

Endless~[52]

◇RETROGRADE AMNESIA◇

Hazelle's POV,

Agad akong dumaretso sa ospital pagkatapos matanggap ang tawag sakin ni Ate Drianna.

Puno ng iba't ibang emosyon ang puso ko at marami ng umiikot sa utak ko. Masaya ako na nagising na sya, maririnig ko na muli ang boses niya, makikita ko ulit ang mga mata niya.

Pero namumuo rin ang kaba sa dibdib ko, hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan sa mga oras na 'to. Dapat ay puno lang ng saya ang puso ko dahil nagising na ang lalaking mahal ko, pero natatakot ako, natatakot sa mga susunod na haharapin naming dalawa.

Huminto ako sa harap ng pintuan ng kwarto niya. Isang malaking buntong hininga ang pinakawalan ko bago ko pinihit ang doorknob ng pintuan.

Agad bumungad sakin si Ate Drianna at ang buong myembro ng BX5, kasama na nila si Grayson.

Seryoso lahat ang mga mukha nila ng makita ako, natatakpan din ng mga katawan nila ang taong nakahiga sa kama sa likod nila.

"Who's there?"

Agad nagtaasan ang balahibo sa katawan ko ng marinig ko ang isang pamilyar na boses. Unti unti silang lumayo sa kama at nakita ko ang isang lalaki na naka upo sa kanyang higaan at nakadilat ang mga mata.

Agad nagtama ang mata naming dalawa at namuo ang kaba sa dibdib ko ng parang puno ng kuryosidad ang pagtingin niya sa mga mata ko.

"D..Dylan, naalala mo ba sya?" Tanong bigla ni Ate Drianna.

Matagal na panahon niya kong tinitigan at ang pagtibok ng puso ko ay sasabog na sa sobrang bilis.

"Who are you?" Seryoso niyang tanong at tila gumuho ang buong mundo ko ng marinig ko ang sinabi niya.

Kahit na namumuo na ang luha sa mata ko ay pilit ko paring ngumiti at linapitan siya.

"H..Hon naman, huwag ka naman magbiro ng ganito. Kakagising mo palang pinapa iral mo na yang kalokohan mo" pilit kong magsalita ng maayos at normal.

Mas lalo namang kumunot ang noo niya.

"If your one of my desperate fans then your just wasting your time, leave before I kick you out" ma awtoridad niyang sagot.

Duon na tuluyang lumabas ang luha sa mata ko at nanatili nalang ako nakatitig sakanya.

"Dylan, sya si Hazelle. Your childhood friend. Your current girlfriend right now" paliwanag sakanya ni Levi.

Bigla naman sya natawa na lalong nagpasakit ng dibdib ko.

"Nagpapatawa ka ba? Etong babaeng 'to papatulan ko? Binabangungot ba ko ngayon? Paki sampal na nga lang ako ng magising na ko sa bangungot na 'to" aniya.

"D..Dylan, please tama na. Huwag ka namang magbiro ng ganito... nasasaktan ako" pilit kong kumbinsi sakanya.

"The hell I care about your feelings? Ilang beses ko ba sasabihin sayo, hindi kita kilala. Pwede ba umalis ka na sa paningin ko bago pa kita ipagtulakan pa alis?" Sagot niya na parang naiinis na kaya napatungo nalang ako at napahikbi.

"Dylan! That's too much. Pinakilala na namin siya sayo diba? Why can't you believe us?" Saway sakanya ni Ate Drianna.

"Malay ko bang kinontyaba nya kayo sa patibong niya? She's too desperate to get my attention. Nice try miss but, your not my type" Sagot niya kaya hindi ko na kinaya ang emosyon ko at tuluyan na siyang tinalikuran at lumabas ng kwarto.

Agad naman sumunod sakin si Ate Drianna at hinimas ang likod ko.

"Ate bakit hindi nya ko maalala? Akala ko ba maayos na sya sa oras na magising siya? Bakit ganito ang nangyayari sakanya ngayon? Bakit lahat kayo naalala niya pero ako hindi?" Paulit ulit kong tanong sakanya.

"Hazelle, intindihin mo muna sya sa ngayon. He's suffering from a Retrograde Amnesia. He's memory can't remember his past and existing memories. He was shot in the head and the doctors are expecting this to happen" paliwanag niya.

"Bakit ngayon lang nila sinabi!? Araw araw nila akong nadadatnan sa kwarto habang tinitingnan ang kondisyon ni Dylan, paulit ulit rin pala nila ako niloloko na maayos ang kondisyon niya? Anong klase bang ospital to!? Puro mga sinungaling at manloloko, baka sinadya nilang mangyari 'to sakanya para mas lumaki ang gagastusin nyo dito sa ospital!" Sagot ko.

"Huwag ka naman mag isip ng ganyan Hazelle. The doctors did everything to save him. Hanggang dito lang ang makakaya nila at magpasalamat nalang tayo na nagising na siya. Hazelle, kung nagawa mo syang hintayin na magising, magagawa mo ring maibalik ang memorya niya. Mas kailangan ka niya ngayon Hazelle, please help him, huwag mo syang sukuan ngayon" paki usap sakin ni Ate Drianna.

"P..pero paano kung hindi na niya talaga ako maalala?" Tanong ko.

"The doctors said na makakatulong sakanya na ikwento ang lahat tungkol sa nakaraan niya at ang lahat ng mga nangyari bago siya mabaril. Help him reminisce his memories back Hazelle... alam kong mahal ka parin ni Dylan. Ang isip nakakalimot pero ang puso, hinding hindi mababago ang taong nilalaman niyan" aniya.

***

Dylan's POV,

"Dylan, alam naming hindi mo sya naalala pero, your too harsh to her. Maaring hindi mo sya naalala but believe and face your true reality, yung babaeng nakita mo at umiyak dahil sayo, mahal na mahal mo. Ang babaeng ayaw na ayaw mong masasaktan... nasaktan sya dahil sa lahat ng sinabi mo sakanya. You hate to see her cry but look what you did, your the one who burst her tears" sermon sakin ni Jonathan.

Sa totoo lang, ng makita ko ang mukha niya, she reminds me a lot of Delaney. But when I stared to her eyes, she's different. My emotions is mix up and I don't know what to say the moment I saw her. Kaya siguro nasabi ko ang mga salitang 'yon.

"She looks like Delaney" komento ko.

"Kapatid niya si Delaney" sagot ni Kyle na agad kong ikinagulat.

So that's why. But how come? Wala naman naikekwento sakin si Delaney na may kapatid siya. All I know is she never saw her father.

"Where is Delaney by the way? Bumalik na ba sya?" Wala sa sarili kong tanong.

"Do you want me to f*cking punch you? Si Delaney pa talaga ang hinahanap mo kesa sa girlfriend mo na pinaiyak mo?" Sagot naman sakin ni Grayson.

"Wala nga kong paki alam sa babaeng 'yon. So what if she's my girlfriend? I've never been to a serious relationship and I'm sure that girl is just one of my flings. We're over" sagot ko.

"Sige papayag ako sa gusto mo. Let's break up" biglang sagot ng isang babae sa likod.

Her again.

Lumapit sya sakin at malamyang ngumiti.

"Let's start again. Let's be friends, my childhood friend" aniya and flash her cutest smile.

Damn the hell my heart is beating so fast?

***

Pls vote and comment po^_^

Enjoy reading:)