Vivoree's POV
White walls and beeping of a machine was all I heard and see.I tried to recognised my surroundings and realised I'm in a hospital? Wait.. bakit nandito ako? When I tried to move I felt my head hurts that made me groan.Kaya pala...Arrrgg shet ang sakit ng ulo ko!! Ano ba kasi ang nangyari? Ang naalala ko lang bago ako nahimatay ay ang conversation nila granny at Kieron,the confession and all.And the flashbacks.Ngayon alam ko na kung bakit siya nandito sa lupa.Kung bakit siya pinarusahan,at alam kong ako ang may kasalanan ng lahat ng nangyayari sa kaniya ngayon.And I felt so useless dahil wala manlang akong nagawa nung araw na kunin siya sakin.And yes,ang lahat ng panaginip and all the flashbacks are true.We were once inlove until oneday nalaman ni god ang tungkol sa relasiyon namin.Pero hindi ko parin ma klaro kung bakit ba talaga siya pinarusahan ng ganon.I think I have to confront him.
Bumukas ang pinto at iniluwa si Granny at Kieron.So I sat up straight and lean to the pillows.Nung nakita nilang gising na ako ay agad naman silang napangiti at nilapitan ako sabay yakap ni granny sakin.
"Ouch! Granny my head still hurts"-reklamo ko kay granny kaya napakalas na lang din siya.
"Oh I'm so sorry dear.Im just happy na gising ka na ngayon."-she said that made me smile.
"Thank you granny."-sabi ko at nabaling ang attensiyon kay Kieron na nakatayo lang sa likod ni granny at pinapanood lang kami.I smiled weakly at him and spread my arms for a hug.He just curiously stared at me and that made me chuckled.
"I know the truth.And Im really sorry for not finding it out sooner."-sabi ko habang inaantay parin na yakapin niya.A smile spread to his face and slowly gave me a hug. Niyakap ko siya pabalik at nakita kong ngumiti si granny.Alam kong alam niya rin kung ano talaga ang nangyari.She pointed to the door and got out.Maybe giving us some time.
"Salamat dahil na alala mo na."-sabi ni Kieron at kumalas sa pagkayakap sakin habang nakangiti."Gustong gusto na talaga kitang yakapin eh.Kaso alam kong mas magiging weird kung gagawin ko yun."-natatawang sabi niya kaya napatawa narin ako.
"Pero...bakit hindi kita naalala nung unang kita natin?"-tanong ko.He sighed and sat on the side of the hospital bed.
"Kasi...ang totoo niyan.Binura ko ang lahat nang ala-ala mo na kamasa ako.Masakit man para sakin yun oo,pero yun ang alam kong tamang gawin.Akala ko kasi maaayos ang lahat at mapapatawad niya ako kung lalayo ako sayo.Pero wala eh.Nilaglag niya parin ako dito."-sabi niya at umiwas ng tingin."At akala ko kasi,sasaya kana kung buburahin ko ang ala-ala nating dalawa.Kasi simula nung nakita moko,gumulo ang buhay mo.Puro problema lang ang naidulot ko sayo."-sabi niya at tumulo ang mga luha niya.I cupped his cheeks and made him look at me.I kissed him and look at him again.
"Don't ever say that again.Kahit kailan hindi ka nagdala ng problema sa buhay ko.Dahil sa bawat araw na kasama kita,yun ang pinakamasayang ala-ala ko.At kahit binura mo ang lahat ng yun.Nananatili parin yun sa puso ko.So stop blaming yourself for whatever happened,ok?"-sabi ko at tumango lang siya."Good"-nakangiting sabi ko kaya napangiti narin siya.
"Sobra talaga kitang namiss alam mo ba yun?"
"Uhm..nope"-pabirong sabi ko kaya napapout siya.
"Tss.Pilosopa ka talaga kahit kailan."-natatawang sabi niya."Pero namiss talaga kita.Lalo na ang mga halik mo.Gustong gusto nga kitang halikan ngayon eh"-pabirong sabi niya at tumingin sa labi ko.
"Talaga?"-sabi ko habang inilapit ang mukha ko sa kaniya.
"Oo"-at nilapit niya rin ang mukha niya sakin.Isang galaw nalang at maghahalikan na talaga kami.
"Edi gawin mo."-mahinang sabi ko kaya napangiti siya.
He slowly leaned in until our nose was brushing.At di ko na namalayan na naghahalikan na pala kami.Nilagay ko ang dalawang kamay ko sa batok niya at siya naman sa bewang ko.I really miss this kind of feeling.The feeling of being inlove and was able to kiss the person you love.I slowly pulled away for the need of oxygen.
"I think you should tell me a story.How we met and all.Kasi hindi ko parin masiyadong naalala kung pano tayo nagkakilala eh."-I said chukling.
"Sege"-sabi niya at umusog ako para makaupo siya sa tabi ko at isinandal ang ulo ko sa balikat niya.Habang siya nilagay ang isang kamay sa kabilang balikat ko. "Isa akong anghel ng kalangitan na pinapanatiling maayos ang nasa ilalim nito.At bilang isa sa mapagkakatiwalaang anghel ng diyos,pinadala niya ako sa isang importanteng misyon dito sa lupa.At yun...ay para bantayan ka."-panimula niya at napatingin sakin "Ang ibig sabihin niyan,nasaksihan ko kung pano ka lumaki at nalaman ko kung ano ang mga bagay na kinahihiligan mo.Chaka...nung baby ka,kita ko yung lobot mo(you know it fams👌😂)"-natatawang sabi nito.Lumaki ang mga mata ko at biglang uminit ang mga pisngi ko.Pinaghahampas ko siya dahil ayaw niyang tumigil sa pagtawa.
"Kieron naman eh! Bakit mo pa kailangang banggitin yun!? Aish! Nakaka-inis ka! Sumakit pa tuloy ulo ko."-sabi ko at dahan dahang hinimas ang ulo ko.Nakakahiya.
"Sorry na.Mapapatawad mo pa ba ako?"-he asked pouting.I just rolled my eyes at him.
"Ituloy mo na nga lang ang kwento."-sabi ko at tumawa lang siya at sumandal ulit ako sa balikat niya.
"At bilang tagabantay mo.Palagi akong nasatabi mo kahit hindi mo ako nakikita.At syempre palagi rin kitang sinusundan nun.Pwera na lang sa tuwing maliligo ka.Syempre hindi naman ako bastos no?"-natatawang sabi niya kaya napatawa narin ako. "Hanggang sa pagtulog mo binabantayan parin kita.Hanggang sa unti unti akong nahuhulog sayo na hindi na namalayan.Basta ang alam ko lang,sa tuwing nakikita ko ang mga ngiti na nakaguhit sa mga labi mo.Napapangiti na rin ako. Pati narin ang mga kumikinang mong mga mata na punong puno ng kaligayahan.Sa tuwing naririnig ko ang malamusika mong tawa,ang mala anghel mong tinig kapag kumakanta.At masaksihan kung gano ka buti ang pusong mayron ka.Napahulog na ako sayo,nang sobra hangang sa hindi ko na matiis na nagpakita ako sayo.Bilang isang tagapagbantay na anghel,isa sa mga bawal namin gawin ay makipagkumunikasyon sa mga mortal.Pero kahit bawal, ginawa ko pa rin.At don na nagsimula ang mga kasalanang nagawa ko.Sa munting pagkikita natin,sa maliliit na yakapan hanggang sa nauwi sa pag-iibigan.Nung una,hindi pa ito nalaman ng diyos.Pero dahil sa may nakakitang anghel satin.Isinumbong niya ito sa mahal na panginoon.At don na nagsimula ang lahat ng pagsubok sa pagmamahalan natin hanggang sa itinaboy niya ako dito,at pinarusahang maging maging mortal.Nagpapasalamat naman ako dahil makakasama na kita ng walang tinatago.Pero mamimiss ko rin ang maging anghel.Alam mo yun? Maging malaya lang na lumilipad kahit saan mong gustong pumunta.Pero syempre mas importante ka sakin, kaya pinili parin kita.Kahit na masmahirap ang sitwasyon dito sa lupa kakayanin ko pa rin dahil kasama kita.Mahal kita V."-he ended and just stared at me.Napangiti ako ng napakalaki at nahalikan siya dahil sa mga narinig ko.
I pulled away and said "Mahal rin kita."-at hinalikan niya ulit ako.
At dito ko napagtanto na walang pinipiling sitwasyon ang pag-ibig.Mapamayaman o mahirap.Pangit o may itchura. Mapalangit man o mapalupa.Pag ang puso mo na ang dumikta,wala ka ng magagawa para ma pigilan yun.
The end
================================
Alam kong hindi masiyadong na-explain 😅✌ pero hope you enjoyed parin💜salamat😘😇pls vote and comment your thoughts💕no hate just love💜😇
