HADİ HAYIRLISI..(ASKIYA ALINDI)

KÜÇÜK KIZ

   Fakat ben arkama dahi bakmaya korkarak hızlıca koştum. Peşimden geliyordu, bunu hissedebiliyorum. Aramızda baya mesafe vardı. Bunu da bildiğim için köşeyi döner dönmez Bir evin bahçesine girdim ve saklandım. Ayak sesleri gittikçe yaklaştı. Benim kalbim deli gibi atıyordu. Elimi ağzımla kapatıp sessiz olmaya çalıştım ve olduğum yere çöktüm. Ayak sesleri yavaşladı ve genç tekrar bağırdı.

- "Buralarda olduğunu biliyorum Küçük  kız !!! Korkma çık hadi" diye bağırdı.

   Benim en nefret ettiğim sey bana Küçük denilmesiydi.Oysa bakılırsa  benden bir Iki yaş büyüktü ama ne olursa olsun çıkmayacaktım yerimden.Daha geldiğim ilk günden düştüğüm hallere bak.Fakat Hiç tanımadığım hemde beş dakika önce birisini ölesiye dövmüş ve hatta bıçaklayacak olan birisine güvenip çıkmam oldukca saçmalık olurdu.Ben bunları düşünürken tekrar konuştu.

- " Peki Çıkma! Sen bilirsin Küçük kız nasıl olsa bulurum ben seni. Haa bu arada adım Ateş sakın unutma !!." dedi.

     İşte bu cümle Gerçekten korkmama neden olmuştu.Ne güzel bide Adını da söyledi. Aslında  bakılırsa ismiyle uyumlu bir insandı.Allah'ım neler düşünüyorum ben, belki de katilim olacak olan insan hakkında sen affet yarabbim.Ayak sesleri gittikçe uzaklaştı.Ben garanti olsun diye bir on dakika daha olduğum yerde durdum ve sonunda çıkıp eve doğru yürümeye başladım.Daha ilk günden böyle birşey başıma geldiyse ileri ki günler için hadi hayırlısı ...

         

Ateş'in Ağzından

      Bu gece de uyku tutmadığı için dışarı çıkıp dolaşmaya başladım.Yaklaşık bir saat sonra karşıma biri çıktı.Ben bunu tanıyorum.Geçen gece bar çıkışında kıza saldıran çocuktu.Bende ayırıp orada onu bir güzel dövmüştüm.Görülen o ki çabuk iyileşmiş ve anladığım kadarıyla bana kafa tutmaya gelmiş.Bunu bilmek zor değildi ki söyledikleriyle de kanıtladı.

-"Ben sana ne demiştim. O gün kafam yerinde değildi ama şuan ifadeni almaya geldim.Piç kurusu kimse benim işime karışamaz !! Ödeşme vakti geldi."

     Bunu dedikten sonra yüzünde yarım bir gülümseme oluştu.Ama bilmediği birşey var. Kimse bana piç kurusu diyemez.Çocuk üzerime atladı ve vurmaya başladı.Tabi o kelimeyi duyduktan sonra ben kendime hakim olamadım ve çocuğu altıma alıp bayılıncaya kadar  tekme ,yumruk attım.O sırada çocuğun cebinden bıçak düştü onu da alıp kalktım ki bir çığlık geldi kulağıma.Sesin geldiği tarafa döndüğümde esmer güzel bir kız vardı.Ben ona bakar bakmaz, elini ağzına kapattığı  gibi arkasına dönüp koşmaya başladı.Anlaşılan çok korkmuş.

        Peşinden gittim, bağırdım ama durmadı.O çocuğu bıçaklayacağımı düşündü heralde gerçi ben olsam bende aynı şeyi düşünürdüm.Aslında yapmadığım şeyde  değil birkaç kişiyi bıçaklamışlığım var ama soyadım sayesinde cezalardan kurtulmustum.Bu kızı korkutmak fena fikir değildi.Bana da biraz eğlence çıkar.

      Köşeyi dönüp bir bahçeye saklandı.Onu gördüğüm halde yanına gitmedim.Birkaç şey ve adımı söyleyip ordan uzaklaştım.Onun göremeyeceği bir yere durup oturdum.Niye evine gitmedin derseniz?? Kızın girdiği bahçe benim evimin bahçesiydi.Yaklaşık on dakika sonra  çıktı ve yürümeye başladı.Gizliden de olsa onu takip ettim.Beni fark etmadi bile ama evini öğrenmiş oldum.Madem eğlenicem bu kız hakkında araştırma yapmam gerekicek.

Azra'nın Ağzından

   Kısa bir süre sonra eve geldim.Evde hiç ses yoktu.Bizimkiler hala uyuyor olmalı.En iyisi olanları onlara anlatmayacaktım.Biraz olsun kafamı dağıtmak için duşa girdim.Yarım saat sonra üstümü de giyinip odamdan çıktım.Ozan ve Busehala uyuduğu için kahvaltı hazırlamaya karar verdim ve mutfağa yöneldim bu sayede kafam iyice dağılırdı.

    Patates kızartması ve krep yapıp kahvaltılıkları damasaya dizdim.Çayı demlemiştim ki bizim iki tembel aynı anda mutfağa girdi.Daha doğrusu girmeye çalıştı çünkü kapı ikisinin de aynı anda girebileceği genişlikte değildi.Bu durumlarını görünce aklımdaki herşey uçup gitti ve kahkaha atmaya başladım.