She's on fire

verleden

'Mama?!' Schreeuw ik angstig om me heen als ik probeer bij de brandende auto probeer te komen. Ik voelde het aankomen. Ik had haar moeten waarschuwen. Ik wist dat ze dicht bij waren. En ik heb niets gezegd. En nu is ze dood. De enige die nog wist zich staande te houden in deze wereld van Wachters. De enige die mij begreep. De enige die ik nog had. En nu is ze dood. Omdat wat ik aan zag als een Droom, helemaal geen Droom bleek te zijn. 'HEBBEN JULLIE NOU JE ZIN, ZE IS DOOD OKE. IS DIT WAT JULLIE WILLEN. DE LAATSTE DRAKEN WACHTER. WOESH WEG.' Schreeuw ik tegen de hemel. 'NATUURLIJK WILLEN JULLIE DAT HE. STOMME DARKRIDERS. IK KRIJG JULLIE WEL.' Ik weet dat ze luisteren. Ik weet dat ze kijken. want dat doen ze altijd. Ik gil en schreeuw boos om me heen.

Dan uit het niets komt er een donker schaduw over me heen hangen. Verschrikt kijk ik omhoog. Boven me vliegt de mooiste draak die ik ooit heb gezien. En ik heb heel wat draken gezien , ik heb zelfs een mychinodraakje als huis dier.

- dat is een 30 centimeter lang zwart draakje met kleine vleugeltjes, vier klauwtjes en een schattig maar vuurspuwend snoetje -

Maar de draak die boven me vliegt is minstens 12 meter en goud van kleur met sterke vleugels die het zware lichaam in de lucht houden. Opeens schiet me wat te binnen. Mama vertelde altijd verhalen over een goude draak, ze noemde hem altijd de Koningsdraak. De opper draak. 'Oh shit.' Mompel ik in mezelf. De draak komt langszaam omlaag en klapt zijn grote vleugels in. SKY dreunt er door mijn gedachten. Verschrikt kijk in naar de grote draak. 'Ja opper draak.' Zeg ik zacht tegen de groten draak. Sky, nu jou moeder, onze beschermer dood is. Moet iemand anders de drakenwachters lijn door zetten. En omdat jij nakomeling van de eerste drakenwachter bent, Olista Wachter, is het nu jou taak om ons te berschermen. Langszaam heft hij zijn gespierde poot op en leg die op mijn borst. Bij deze geef ik jou de kracht om ons, maar ookjezelf te berschermen tegen de Darkriders. Ik voelde de kracht door me heen stromen. Mijn haar veranderde van blond naar diepzwart met goude en rode plukken, mijn ogen kregen de kleur van vuur & mijn lichaam versterkte zich. Nu mijn wachter moet je een wapen kiezen. En uit het niets cirkelde er zes wapens om me heen. Het wapen zou jou kiezen. Soms is dat er een. Maar soms zijn het er twee. Laat je lijden door je hart. Ik deed mijn ogen dicht en stak mijn hand uit. Ik liet me lijden door mijn hart. Toen ik mijn ogen weer op deed zweefde er twee goudvlammende zwaarden voor me. De vuur zwaarden, bij passende keuzen nu je de draken wachter bent. Ik keek nogsteeds verwonderend naar de zwaarden die voor me zweefden. Ik stak mijn handen uit en de zwaarden vlogen naar me toe. Ik pakte ze aan. Ja dacht ik bij mezelf dit voelt goed, ik voel me kompleet . Toen ik weer naar de draak keek stak hij zijn poot uit en legde het voorwerp dat in zijn hand lag voor me op de grond. Een zwart schede die ik op m'n rug kan dragen. Precies groot genoeg voor mijn twee prachtige zwaarden. Toen ik weer op keek om de Opper draak te bedanken zag ik dat de plek waar de reusachtige draak net nog had gestaan leeg was. Ik kijk omhoog en zie nog net een veeg goud de zwarte hemel in verdwijnen.

Ik loop naar het wrak toe en zie mijn moeder drie meter verder op liggen. Dood. Ik voel de warme tranen over m'n wangen lopen. 'Mama.' Fluister ik. Ik bel het alarm nummer en loop weg. Ze mogen me nu niet meer zien. Niet hoe ik er nu uit zie. Niemand mag mij nu meer zien. Al mijn vrienden. Ik ga ze missen.

Maar ik ben de Drakenwachter. Dus ik kan dit, ik ga het halen.

Het is tijd. Tijd om de dood van mijn moeder te wreken. Tijd om de darkriders voor eeuwig te verslaan.