She's on fire

hoofdstuk 13

Ik had gelijk. En dag na dat ik wist dat Chase was mee genomen, kwam Jake me halen. Ik deed alsof ik een woede aanval kreeg. Wat ik eigenlijk ook echt kreeg. Ik wou dat Jake de pijn van verraad zou voelen. Ik wou dat hij de pijn zou voelen die ik toen voelde. Ik wou hem zien bloeden. Ik wou hem horen smeken. Smeken om genade.

Maar ik hield me in. Ik hield me in voor Chase. Want alleen door het spelletje mee te spelen kon ik Chase weg krijgen bij de Darkriders.

Het plan was dat ik met Jake mee Ou gaan. Maar dat Eve, Jayden, Liv en Jace ons zouden volgen.

Op dit moment zit ik tegen een boomstam. Ik voel Eve haar aanwezigheid dus ik weet dat ze in de buurt is.

We zijn al twee dagen onderweg. Te voet. Want in Angelpolis leef je buiten het Paleis, praktisch in de middeleeuwen. Wat heel ander is, omdat je het moderne Paleis, en de moderne tijd gewend bent.

Sky. Ik schrik op. Sky ik ben het sukkel. Ik ontspan als ik door heb dat Jace via gedachten praat. Ja, sorry hoor. Ik reis met een Engel die een deal met een Darkrider heeft. Net na dat ik dat had gestuurd kwam Jake aan lopen.

Speaking of the devil.

"We zijn bijna bij het Duisterwoud. Daar is Chase gevangen genomen." Zegt hij. Ik kijk bedroeft naar de hemel. Die donker blauw begint te kleuren. Het is bijna nacht. "We vertrekken over een uur, als het helemaal donker is. Zo dat we minder snel gezien kunnen worden."
Of omdat de Darkriders dan op hun sterkst zijn. Dan kunnen ze vast wel een Draak aan. Denk ik bij mezelf.

Maar gelukkig is Eve bij de maan ook op haar sterkst.

Ik besluit om nog even mijn ogen dicht te doen voor dat we zo gaan.

Ik heb alle kracht nodig die ik maar kan krijgen.

Als ik net voor dat het helemaal donker word wakker word. Zie ik dat Jake zijn spullen al bij elkaar pakt. "Ah, mooi je bent wakker." Zegt hij als hij me hoort opstaan. Ik knik.

Ik loop naar mijn tas toe en pak daar een zwarte schede uit. Ik heb de zwarte schede nog nooit open gemaakt. In de zoveel jaar dat ik al wachter ben, heb ik ze nog nooit gebruikt. Ik wou ze altijd bewaren voor een speciaal moment. En nu is dat moment aan gebroken.

"Wat zit er in die schede? Die komt niet uit je kast." Zegt Jake.

Ik luister niet naar hem. Gevangen in het moment maak ik de schede open. Ik zie het licht van de zwaarden al, ik voel de warmte die ze uitstralen. Ik pak de zwaarden uit de schede. "Wat zijn dat?" Hoor ik Jake vragen. Ik hang de schede weer op m'n rug. "Dit," begin ik. "Zijn tweeling zwaarden. Vuurzwaarden. Door de Draken gesmeden. Ze kunnen alleen gehanteerd worden door de gene aan wie ze geschonken zijn. Een dodelijk wapen. Hoe harder je er mee vecht, hoe veller ze gaan stralen en hoe warmer ze worden. Er ging ooit een verhaal rond, over een Wachter, die ze goed hanteerde dat wanneer ze er me vocht, de blade van de zwaarden in vlammen veranderde. Ze was onverslaanbaar. Tot de dag dat ze verrade werd door een Engel. En vermoord werd door de Darkriders."

Jake kijkt met verschillende emoties in zijn ogen naar mijn zwaarden. "Wie was ze? De Wachter wie de zwaarde in vuur kon laten veranderen." Vraagt hij. "Mijn moeder." Antwoord ik. "Kom, we moeten Chase redden." Zeg ik, terwijl ik mijn zwaarden weer opberg en mijn tas over mn schouder hang.

De hele tocht is het stil. Met maar een paar kleine pauzes.

"We zijn er." Zegt Jake.

We staan op de grens van het Duisterwoud. Ik kijk om me heen. En begin dan te lopen. We zijn er. Blijf dicht in mijn buurt jongens. Stuur ik naar mijn vier vrienden.