She's on fire

hoofdstuk 8

Mijn ogen openen zich langzaam. Wit. Wit is het enige wat ik zie. Het veblindt me.

Pijn schiet door mijn borst. Ik kijk naar beneden en zie een pijl uit mijn borst steken. Er hangt een briefje aan, ik pak het een lees het snel door.

Ook hier ben je niet veilig Sky. Je bent nergends veilig.

Het wit om me heen verandert van grijs naar zwart. Diep zwart. Ik zie niets. Ik steek mijn hand vooruit en ik raak iets. Iets zachts.. het komt me vaag bekend voor. Waar ken ik het van?
Huid. Schiet er door mijn hoofd. Het is huid. Twee seconden nadat ik dat dacht gaat er ergens boven me een soort licht aan. Ik knipper mij ogen en focus ze op het iets voor me. Ik schrik en strompel achter uit. Maar er is daar niet. Ik val. Mama. Ik zag mama. Onder bloed, verbrandt en met gescheurde kleding. En nogsteeds val ik.

Met een schok word ik wakker. Ik sta zo snel op dat ik zwart word voor m'n ogen. Ik pak de dolk op m'n nachtkastje. Maar er is niemand.

Het was een droom.

Een akelige vervelende droom. Maar het is gelukkig een droom. Nogsteeds schiet het beeld van mijn moeder door mijn hoofd.

En het briefje. Ik weet niet wat het betekent maar het heeft me zeker angst aan gejaagd.

Ik kijk op m'n klok en zie dat het 5 uur 's ochtends is. Maar ik weet niet of ik nog kan slapen.

Ik besluit m'n nike sport top en broekje aan te doen en een stuk te gaan hardlopen op de binnen renbaan. Mijn conditie was al goed voordat ik in een draak kon veranderen, maar het is nu nog beter. Ik ren snel. Heel snel. En hou dat nu al twee uur vol.

Ik zet nog een standje bij. Ik probeer het beeld van mijn moeder nogsteeds uit mijn hoofd te bannen.

Het lukt niet. Ik moet iets hebben waarbij ik me nog beter kan afleiden.

Ik pak een boog en een koker pijlen. Ik stap een simulatie in en zet hem op snel en zwaar.

Ik schiet overal waar lampjes beginnen te branden of dingem beginnen te bewegen.

Het helpt. Na een uur ben ik er weer helemaal bij.

Het is nu 8 uur 's ochtends. Maar de eerste zijn meestal pas om half negen bij het ontbijt.

Ik speel wat met mijn draken gedaante tot het half negen is en loop dan naar de eetzaal.

Bezweet en al, maar het kan me niets schelen. Eve zwaait naar me als ze me ziet, ik knik als een teken dat ik haar heb gezien. Ik loop door naar de keuken en pak daar twee muslierepen, een appel en een flesje water.

Als ik bij Eve kom zitten zie ik dat Jace er ook bij zit.

Ik kijk hem vragend aan. Jace knikt. Gaat het nu weer. Vraag ik aan hem via gedachten. Jaja het gaat wel. Krijg ik terug.

Eve kijkt ons even raar aan maar zegt niets. "Wat ben jij eigenlijk al bezweet voor half negen Sky." Zegt Eve. "Uhm ja ik werd om 5 uur wakker van een nachtmerrie en kon daardoor niet meer slapen. Dus toen ben ik maar gaan rennen en boogschieten. Wat trouwens allemaal veel beter gaat door m'n draak." Zeg ik terug. Eve en Jace knikken goedkeurend.

Dan word ik vanaf de andere kant van de zaal geroepen door Jake.  "Sky kan je even hier komen."

Ik zeg mij vrienden gedag en loop naar Jake. "Hallo Sky, nu je volledig Drakenwachter bent, wil ik je voor stellen aan de Al Oudsten. Heer Syrwin Teagaryen, Vrouwe Cathrina Parkenson en Vrouwe Maximania Parkenson. Zij hebben je nu al sinds je aankomt hier gevolgd. En ze vinden dat het tijd is om je nu volledig te gaan trainen om de Darkriders te verslaan." Zegt hij trots. "Heer, Vrouwe. Ik is mij een eer om kennis met U te mogen maken. Ik zal U niet terleur stellen." Zeg ik nadat ik een kleine knie buiging heb gemaakt. Wachter of niet, iedereen weet het protecol als je ooit de Al Oudste mag ontmoeten.

"Excuseer Jake en mij. Ik heb wat belangrijke dingen met hem te bespreken." Na dat gezegd te hebben, lopen Jake en ik naar de trainzaal.

"Jake. Ik had vanacht een nachtmerrie." Zeg ik tegen hem. "Wat voor nachtmerrie?" zegt hij op z'n hoede.

Ik haal diep adem en vertel hem over mijn droom.

"Ik had al zo'n vermoedde. Eve zei ookal dat ze een nachtmerrie had gehad." Zegt Jake daarna. "Huh, hoe bedoel je?" Vraag ik. "Ze hebben een droomloper Sky. Dat betekent dat de darkriders in jou dromen kunnen komen. En omdat ze je niet lichamelijke schade kunnen aan richten.. Gaan ze het nu geestenlijk proberen." Zegt hij met bezorgd.

Oh shit.