Kara Kraliçe

Benim Utangaç Prensim!

Krallığın ve sarayın büyüklüğünü görünce ağzım açık kalmıştı.Bu güzelliğe karşı büyülenmemek elde değildi.

Ben bizim krallığımızı en büyük sayarken bu krallığı görünce bizim saray yanında yavrusu gibi kalmıştı.Ben hayran kalmaya devam ederken yaklaştıkça daha da güzel gözükmeye başlamıştı burası.Gecenin karanlığında bile çiçeklerin ve ağaçların çokluğu kendini belli etmişti.Normalde yarın sabah saatlerine doğru varmamız planlanmıştı fakat annemin aceleciği doğrultusunda yaklaşık olarak 8-9 saat önceden gelmiştik.

Artık o kadar yaklaşmıştık ki rıhtımda bizi bekleyen kişileri görebiliyordum.Kraliyet ailesiydi soylu giyimlerinden ve yanlarındaki askerlerden de anlaşılabilirdi fakat daha belirgin bir özellikleri vardı üzerlerinde Marina Hanedanı'nın sembollerini taşıyorlardı.Kraliyet ailesi hariç kimse böyle giyinmezdi.

Kaptan yanındaki adamlardan ikisine işaret ettikten sonra o kişiler gidip halatları hazırladılar.

Annem de bunun üzerine beni yanına çağırdı ve son birkaç hatırlatma yaptı.Ama bunlar hatırlatmadan çok emir cümlelerine benziyordu.

''İlk olarak sakın ne krala ne kraliçeye ne de prense bir saygısızlık yapma.Gidince selam ver ve kendini tanıt.Ne derlerse saygılı ve tam olarak cevap ver ve benim yanımdan ayrılma.''

''Pekala anne''dedim ve talimatları gözden geçirdim zor olan bir şey yoktu yalnızca aşırı derecede heyecanlanmış ve açıkçası biraz korkmuştum.

Ya bize orada bir şey yaparlarsa veya korkuma yenilip karşılarında konuşamazsam diye o zaman annem bana nasıl bir ceza verirdi? En önemlisi de prens bana güler miydi?

Ben bunları düşünürken annem beni arkamdan ittirince yürümeye başladım.

İşte gelmiştik!

Heyecanım ve korkum tavan yapmıştı.Onlara yaklaşıyorduk onlar da bize doğru geliyorlardı.Yüzleri iyice belirginleşmişti.Kral yapılı biriydi ve uzundu da tahminimce babam boylarındaydı.Biraz kiloluydu ama çok değil sakalı vardı fakat bakımsız yada uzun değildi.Yanındaki kraliçeydi sanırım onunda üzerinde kırmızı bir elbise vardı ve siyah bir pelerin.Yüz hatları çok düzgündü ve güzel de bir kadındı.O da uzundu fakat kilolu değildi.Saçları sarıydı ve topuz yapmıştı.Yanlarında benden biraz büyük bir kız vardı.Tahminimce 9 yaşındaydı.O da buranın prensesi olmalıydı.Saçları en az annesi kadar sarı ve bakımlıydı,mavi bir elbise giymişti.Hepsi de açık bir tene sahipti.Prensi hala görememiştim yoksa gelmemiş miydi?Aslında gelmemesi iyi olabilirdi fakat annem büyük ihtimalle bunu saygısızlık olarak değerlendirirdi.

Sonunda aramızdaki mesafe kapanmıştı ben annemin dediği gibi selam verdim ve arkama baktığımda annemin de aynı şeyi yaptığını gördüm.Ama o neden yapıyordu ki o zaten kraliçeydi.Selam verdikten sonra kralın ''Hoşgeldiniz Prensesim ve tabii siz de Kraliçem''dediğini duydum.Ben şimdi buranın da mı prensesi olmuştum?Aslında olsam çok da fena olmazdı.Ardından annemin de gülümseyerek karşılık verdiğini gördüm.Kraliçe geldiğimize çok memnun değilmiş gibi duruyordu.Ağzından hoşgeldiniz gibi bir kelime çıkar gibi oldu ama duyulması çok zordu ve aynı zamanda boğuktu.Kral tam karşımda duran kızı göstererek''Bu da Prenses Courtney''dedi.Ben yine selam verdim o da benim selamıma karşılık verdi.

Annem yine merakına yenik düşmüştü''Prens Daniel nerede acaba?''dedi.Kral bunun üzerine yanındaki adama bir şeyler söyledi ve adam arkada gözüken at arabalarının yanına gitti.

Ne yani biz o kadar yoldan gelmiştik ve küçük prens sıcacık arabasından inip iki adım atamamış mıydı? Sanırım benim düşündüklerimin aynısını annem de düşünüyordu çünkü yüzü değişik bir hal almıştı.Ama bozuntuya vermek gibi bir niyeti yoktu.Biraz uğraştan sonra mızmız prens arabadan inmeye karar vermiş olsa gerek ki demin kralın görevlendirdiği adam arabadan geri çekildi ve prensin inmesine yardım etmek için elini uzattı.

Küçük bir el uzandı ve adamın elini tuttu.Prens aşağı inmişdi inmesine ama hala onu görememiştim.Çünkü iner inmez adamın arkasına saklanmıştı.Adam önde o arkada gelmeye başladılar.Bu da neydi şimdi? Ben başka bir krallıktan gelmiştim ama bu kadar utangaç davranmamıştım. Görünüşe göre kral da bundan hoşnut değildi.''Prens Daniel kendine gel ve hemen o askerin arkasından çekil!''dedi.Öyle bir bağırmıştı ki ben bile korkmuştum o gür sesinden.Bu arada bize iyice yaklaşmışlardı.Kral böyle söyleyince öndeki adam durdu ve arkasını dönüp sessizce bir şeyler söyledi.Ardından prens yavaşça adımın arkasından çıktı.

Evet onu görmüştüm.Prensi görmüştüm!