Jimin
Hâlâ onu bekliyordum. Umudumu kaybetmiştim. Kızlar üzerime geliyorlardı. Birden doktor ameliyathaneden çıktı hemen doktorun yanına gittik. "Doktor bey durumu nasıl?" Doktor bana güler yüzle cevap verdi
"Rose Hanım şuan çok iyi. Ancak bu ameliyat onu fazla yordu. Şimdi onu odaya alıp uyutucaz"
O an sevinçten ne yapacağımı bilemedin. Gözümden düşen yaşlar artık sevinç göz yaşlarına dönüşmüştü. Kızlar çok mutluydular. Doktorlar onu odaya almışlardı. Kızlar beni affetmişti. Doktor odadan çıkınca dedim ki
"Doktor bey Rose'nin yanına gidebilir miyiz?"
"Sadece bir kişi"dedi doktor.
Kızlar gözleri ile "Sen git"işareti yapıyorlardı. "Ben giricem"dedim.
Doktora teşekkür ettim ve içeri girdim. Rose'yi bu halde görünce tekrardan ağlamak istedim ancak o iğleşmişti ve ben buna sevinmeliydim. Yanında duran sandalyeye oturdum. Ve elini tuttum. Elini hiç bırakmayacaktım. Eline narin bir öpücük kondurdum. Onu canımdan çok seviyordum. Rose umarım beni affedersin karıcım.
O anda bir ses duydum "J-Jimin"
Rose uyanmıştı. Ve anında ağlamaya başlamıştı. "Ben neden hâlâ yaşıyorum. Ben değersizim niye yaşamak zorundayım"
"Hayır Rose. Asıl ben tam bir salağım. Sana öğle davranmamalıydım. Söz bu odun seni hiç üzmeyecek. Hem ne başka birisi. Sen nereye gidersen ben de yanına gelirim. Odun sözü veriyorum bir daha seni üzmeyeceğim"dedim. Yüzünde tatlı bir tebessüm oluştu "Odunum"dedi. Saçını okşamaya başladım. Doktorlar dışarı çıkmamı istedi. Alnına bir öpücük kondurup yanından gittim.
(HEYOOO! Selam gençler okuldan döndüm ve yeni yb attım! Sizleri SEVİYORUM!)
