CRUSHED✅(finished But Incomplete Chapters)

Chapter 7

Chapter 7
BRIE

⚜️⚜️⚜️

WALANG sawa niyang hinahalik-halikan si Tammy sa loob ng sasakyan matapos niyang makuha ang alaga sa pet shop kung saan ito pinaalagaan pansamantala nang magpa-confine siya.

They got her after she paid Vina and her new plan is to get another job.

“I miss you so much, mon amour.” She said in French which means, my love.

Tumingin siya sa salamin dahil ramdam niya na parang may nakatingin at nakatingin nga si Tommy.

Tommy, Tammy.

Yayk! Magkaparehas pala ang pangalan ng aso niya at ng matandang kulugo na katabi niya.

“Miss din kita in ten years.” She also told him sweetly, leaning in and giving him a peck on his jaw as her soft palm clutch on his head.

Napahagikhik siya at mataray na tinakpan ang labi nang gumalaw lang ang mga mata nito at gumalaw ang Adam’s apple nang lumunok ng laway. “You smell nice naman pala. You don’t smell like a dead rat in its state of decomposition.” Lalong lumakas ang tawa niya nang parang panaliman siya ng mga mata ng binata.

Ibig sabihin ay amoy agnas na bangkay.

Ipinasok nito ang sasakyan sa basement ng isang building at napanganga na lang siya saka tumigil sa pagtawa.

“You will rent this condo for me?” takang tanong niya habang inililibot ang mga mata sa kabuuan ng napakalawak na garahe. Noon lang siya nakapasok sa ganoon kagarang condominium sa ilang buwan ng pananatili niya sa Pilipinas. She didn’t have the money to live in a luxurious condo.

“I won’t.” Tommy said, pulling the steering wheel to park the car.

Napalingon siya sa binata. “You won’t? Eh anong gagawin ko rito? Why are we even here? Let’s just find another place like of Aling Candi. I will miss that old lady. Wala ng bubunganga sa akin sa araw-araw.” Yamot na napakamot siya sa ulo.

Naiiling na halos maitirik ng binata ang mga mata at parang saglit itong umusal ng dalangin bago binuksan ang pinto ng driver’s side.

“Stay.” Duro nito sa kanya. “I’ll open the door for you.”

“You need not to.” Hinila ni Brie ang handle para buksan ang pinto niya pero mabilis na pinindot ni Tommy ang buton para mai-lock ulit iyon.

Her jaws drop. What is wrong with him? She can open the door herself. She’s not limp.

“I can open it. Kaya ko naman.”

“Bakit ba matigas ang ulo mo?” he maddeningly asked, glaring at her.

“Kasi po wala naman malambot na ulo.” Kinatok niya ang bao ng ulo niya para ipakita rito na matigas talaga. “See?”

“Yours is the hardest.” He irkly muttered, pursing his thin lips like a mad old man.

Abat! Ang walang hiyang matanda na ito talagang…hmmmp! Napaismid na lang siya pero kapagkuwan ay ngumiti.

May nakakalimutan nga siyang isang bagay. Ganoon na si Tommy noon pa man. He’d put her slippers on. He’d put her blanket, her coat and even feed her. Big deal ba rito na hindi na niya ito hinahayaan na gawin ang mga bagay na iyon sa kanya ngayon na malaki na siya?

“Ay sus…” ngumisi ang dalaga nang malaki nang sikuhin si Tommy.

Masama lang naman na tingin ang ipinukol ng isa sa kanya.