Ghost Rockers - In het Kort

15. Ons begin

"Ik zie je ook graag." zei Jonas door de kus. Mila liet Jonas los. En ze kreeg weer vaste grond onder haar voeten. "Ik ben echt blij." reageerde ze. "Ik ook. Ik heb de juiste beslissing gemaakt." zei Jonas. "Ik denk dat de rest nog in de kantine zit. Gaan we eens zien?" ging Mila op hem in. "Ja, is goed. Erna ga ik wel mijn gitaar gaan opruimen." reageerde Jonas. Mila knikte goedkeurend. Ze nam blij zijn hand vast en samen gingen ze naar de kantine. Charlie zag hen al aankomen en liep naar Jonas en Mila. "Het is je gelukt." zei ze fluisterend naar Mila. "Ja, ik was net op tijd." reageerde Mila. "Jonas, je bent er nog." merkte Jimmy op. "Ja, er zijn toch een aantal reden die mij hier houden." zei Jonas en keek Mila aan. Mila nam hem vast en Jonas kuste haar op haar muts. "Dan doe je morgen je examen?" polste Charlie. Jonas knikte. "Alex was al naar huis. Hij moest nog iets doen." vertelde Jimmy. "Ik hoop dat het goed komt met hem. En dat hij toch zijn examen kan afleggen." zei Jonas. "Dat zal wel goed komen. En dan kunnen de Ghost Rockers toch optreden morgen op het eindbal." was Charlie enthousiast. Ze deelde een groepsknuffel en daarna namen ze afscheid.

Charlie en Jimmy gingen naar huis en Jonas en Mila gingen naar de kelder. Mila zette haar in de zetel en keek naar elke beweging die Jonas deed. Ze lachte naar hem. Jonas maakte heel zijn gitaarkoffer leeg en daarna zette hij die terug op zijn plaats. "Ben je klaar? Dan zijn we weg?" polste Jonas. Mila knikte. Ze stond op en ging naar Jonas. Ze gaf hem een kus. "Awel, waar heb ik dat aan verdient?" polste Jonas. "Gewoon, omdat ik momenteel gelukkig ben met jou." antwoordde ze. "Jij maakt me ook heel gelukkig." zei Jonas. Hij nam haar hand vast en trok haar rustig mee naar boven. "We zullen naar huis gaan. Stel je voor dat we hier opgesloten zitten." zei Jonas. "Kom je mee tot bij mij?" vroeg Mila. "Natuurlijk. Met veel plezier. Mijn moeder weet toch nog niet dat ik in het land blijf." antwoordde Jonas. "Misschien moeten we het morgenvroeg nog zeggen, dan kan ze naar de diploma uitreiking komen." stelde Mila voor. "Ja, dat is waar. En ik vind dat wel een goed idee." reageerde hij. Samen liepen ze met Jonas zijn koffers naar Mila's huis. En natuurlijk hand in hand. Ze kunnen elkaar geen seconden meer los laten. "Je moet wel weten dat mijn vader bij mij woont. Momenteel is hij voor iets aan het zien en tot die tijd mogen we nog daar wonen." zei Mila. "Dat geeft niets. Zolang hij er niets tegen heb dat ik met zijn dochter slaap is het niets." antwoordde hij. "Oei, maar je gaat in de zetel moeten slapen." reageerde Mila speels. "Ja, papa heeft de logeerkamer ingenomen." "Oeh... En mag ik niet bij de vrouw des huizes slapen?" polste hij. Mila keek hem bedenkelijk aan. "Misschien." reageerde Mila speels.

Ze kwamen thuis en samen gingen ze binnen. "Je moet wel stil zijn papa slaapt al." zei Mila. "Alleen als ik mijn zin krijg." reageerde Jonas en begon Mila te porren. "Jonas, stop. Dat is niet leuk." zei Mila en liep richting haar kamer. Jonas kwam haar achterna. In de keuken kon hij Mila tegenhouden. "Mag ik alsjeblieft bij jou komen slapen?" vroeg Jonas lief. Mila keek Jonas bedenkelijk aan. Hij begon haar te kietelen. "Oké, oké. Het is goed. Je mag bij mij slapen." zei Mila. Jonas stopte met kietelen en trok haar dichter bij hem. Mila kuste hem vol op de mond. "Kom, gaan we slapen anders zijn we morgen twee zombies op ons examen." zei Jonas. "Ja, dat is waar." reageerde Mila. Ze gingen naar boven en kropen in bed. Mila lag al in bed en Jonas was zijn koffer nog aan de kant aan het schuiven. Jonas zag haar staren en hij kroop bij haar in bed. "Wanneer staan we morgen vroeg op?" vroeg Jonas. "Niet te laat. We moeten nog langs je moeder gaan." antwoordde Mila. "Ja, hoor. Ik ben er klaar voor. Maar ik weet enkel niet hoe ik het haar moet zeggen." reageerde hij. "Dat komt wel goed. Ik heb een goed idee." zei Mila. "Ik vertel het je morgen." Jonas legde zich op zijn rug en Mila plaatste haar hoofd op hij borst. "Ik zie je echt graag." zei Mila. "Ik jou ook." zuchtte Jonas gelukzalig. Ze keken elkaar aan en gaven elkaar nog een kus. Daarna vielen ze in slaap.

Mila werd wakker van de wekker en legde haar weer goed. Ze maakte Jonas rustig wakker. Mila wreef over zijn wang. "Goedemorgen lief." zei Mila. Er verscheen een glimlach op Jonas' gezicht. "Hey." reageerde Jonas. Hij wreef met zijn hand door zijn haar. Hij was niet uitgeslapen. "Zullen we gaan eten?" vroeg Mila. Jonas knikte. Ze stonden op. Jonas nam zijn kleren uit de koffer en Mila uit haar kast. Ze kleedden hen om en gingen naar de keuken. "Wat wil je eten?" vroeg Mila. "Maakt niet uit." reageerde Jonas. Ze nam in iets uit de kast en dan ook iets om te drinken. "Ga maar al. Ik ga mijn gsm gaan halen." zei Mila. "Oké, dat is goed." zei Jonas en trok Mila tot bij hem. "Maar eerst wil ik nog iets." Hij tuitte zijn lippen. Mila snapte wat hij wou en kuste hem. Mila ging naar boven en Jonas liep de eetkamer in. Daar zat Manuel achter de krant. "Goedemorgen prinses." zei Manuel. Niet wetend dat Jonas binnenkwam. "Goede morgen, Manuel." reageerde Jonas. Manuel liet zijn krant zakken en zag Jonas staan. "Ow, sorry. Ik had je hier niet verwacht." zei hij verontschuldigend. "Dat geeft niet." ging Jonas op hem in. "Moet jij niet in Amerika zitten?" vroeg Manuel. "Eigenlijk wel, maar door omstandigheden ben ik liever hier gebleven." antwoordde Jonas. "Ik denk dat ik weet door welke omstandigheden." reageerde Manuel. Jonas lachte. Mila kwam de ruimte binnen en gaf een kus aan haar vader. "Goede morgen." zei ze. Daarna ging ze naast Jonas zitten en samen aten ze hun ontbijtje op. Ondertussen waren ze alle drie aan het praten. Na een tijdje vertrokken ze naar Tori. "Veel succes op jullie examen." zei Manuel nog snel. "Dank je wel." zei Mila. Nu begon Jonas toch een beetje zenuwen te krijgen. Onderweg legde Mila haar plan uit van hoe ze het konden zeggen tegen haar.

Mila en Jonas vertrokken naar Tori. Ze gingen niet alleen zeggen dat hij hier in het land bleef. Maar hij moest ook zijn gitaar halen en zijn partituren. Nu begon hij stress te hebben. "Rustig. Alles komt wel goed. Ze kan er niets op tegen hebben dat je hier bent gebleven." zei Mila als ze zijn zenuwen zag en voelde aan zijn hand. Die begon te zweten. Jonas zuchtte en belde dan met veel moed aan. Mila stond naast de deur, net uit het zicht. Tori deed open. "Wat is e-..." vroeg ze, maar stopte toen ze Jonas zag staan. "Jonas, wat doe jij hier?" informeerde ze haar. "Wel, ik wou je dus zeggen dat ik liever hier ben. Er zijn een paar dingen waardoor ik liever hier blijf." antwoordde Jonas. "En die zijn?" vroeg Tori. "Wel." stak Jonas zijn hand uit naar Mila. Zij kwam tevoorschijn. Mila nam Jonas vast met twee handen rond Jonas' middel. "Ah ja, ik snap het al. Kom maar binnen." zei Tori. "Ik ga snel mijn spullen halen." reageerde Jonas. Mila volgde Tori. "Dus door jou is Jonas niet naar Amerika geweest?" polste Tori. Mila lachte naar haar. "Heeft hij deze nacht bij jou geslapen?" vroeg Tori. Mila knikte. Jonas kwam terug naar beneden. "Zeg Jonas, gaat dat geen problemen dat je niet mee bent naar Amerika?" vroeg Tori. "Nee, ik heb nog met Eva gestuurd en ze mocht als solo artiest doorgaan." antwoordde Jonas. "Dat is het goed. Maar ik ben wel blij dat je hier bent. Ik vond het moeilijk om je alleen naar Amerika te laten gaan." ging Tori op hem in. Jonas lachte naar haar.

"Mama, straks de diploma uitreiking." begon Jonas. "Ja, wat is er daarmee?" vroeg Tori. "Wel, mits Mila en ik samen erna toe gaan en ik haar ga ophalen en dan dacht ik misschien kunnen we Mila en Manuel samen ophalen?" polste Jonas. "Ja, het is goed. Ik zal wel rijden." reageerde Tori. "Dank je wel, mama." zei Jonas. "Ik denk dat wij stil aan moeten vertrekken. Anders komen we te laat op school." zei Mila. "Ja, dat is goed. Dank je wel om het te laten weten." reageerde Tori. Ze stonden op en Jonas knuffelde Tori. Het was lang geleden.

Mila en Jonas stapte samen naar de bushalte. "Dus jij komt mij straks halen." zei Mila gespeeld verbaasd. "Ja, of mag dat niet? Dat is toch altijd dat de jongen het meisje komt halen." reageerde Jonas. "Ja, maar wie zegt dat ik met jou ga? Misschien had ik een andere date." speelde Mila. Ondertussen stonden ze aan de halte. "Oké Mila." zei Jonas. Opeens ging hij op de knie. En nam haar hand vast. Mila schrok en sloeg haar hand voor haar mond. Ging hij dit echt doen. "Mila, wil jij samen met mij naar het bal gaan?" vroeg hij. Mila knikte enthousiast. "Ja, heel graag." reageerde ze. Jonas stond recht en knuffelde Mila. Dit was wel even raar om voor zoveel personen op de knie te gaan. Ze gingen in de bus zitten en even later kwam Jimmy erbij. "Dag vrienden." zei hij. "Hey." reageerde Jimmy.

Mila stond in de badkamer. Ze was haar make - up doen. Manuel kwam de badkamer binnen. "Prinses, Jonas is er." zei hij. "Ja, ik ben bijna klaar." reageerde ze. Manuel verdween en ging naar beneden. "Ze komt er zo aan. Ze is haar make - up nog aan het doen." zei hij. Jonas knikte. Manuel ging als rustig naar buiten. Tot bij Tori. "Dank je wel, om ons te komen halen." zei hij. "Dat is graag gedaan." reageerde Tori. Mila kwam beneden en zag Jonas staan. Ze zag er sprakeloos uit. Maar hij zag er ook mooi uit. "Wat zie jij er mooi uit." merkte Jonas op. Mila lachte naar hem. "Dank je wel. Jij mag er ook zijn, hoor." ging Mila op haar in. Mila kuste hem. "Mag ik deze dame meenemen naar de auto?" polste Jonas. "Ja, natuurlijk." antwoordde Mila en haakte haar arm in die van Jonas. Samen gingen ze naar buiten. Ze waren wel een beetje zenuwachtig. "Zijn jullie klaar om te vertrekken?" vroeg Tori. Mila en Jonas knikten samen. Aankomend aan het DAM stapte ze uit en vertrokken Mila en Jonas al naar de theaterzaal. Daar stonden Jimmy, Charlie en Alex met hun ouders. Niet veel later kwamen Manuel en Tori ook aan. De diploma uitreiking ging van start. Iedereen werd één voor één afgeroepen door Mevrouw Van Der Donck.

Bij het feest waren Mila en Jonas samen aan het dansen. Ze stopte even met dansen omdat ze hun ouders samen zagen dansen. Dit vonden ze raar en lachte naar elkaar. "Oké, dat was wel raar." zei Jonas. "Ja, inderdaad. Maar het is wel goed dat ze zo goed overeenkomen." reageerde Mila. "Ja, want dan kunnen wij vaak bij elkaar langskomen." ging Jonas op haar in. Mila lachte naar hem. Hij had gelijk. Jonas boog voorover en kust Mila. "Klaar voor het optreden?" polste Jonas. "Ja, ik denk het. Het gaat wel raar zijn. Hierna gaan we niet meer naar het DAM." antwoordde Mila. "Maar nu hebben we wel een hele toekomst samen voor ons." reageerde Jonas. "Je bent echt de beste. Ik zie je echt graag." zei Mila. "Ik jou ook." gaf Jonas Mila een kus op haar wang. "Kom je deze avond met mij mee naar huis?" vroeg Jonas. "Natuurlijk. Maar is er daar wel plaats?" polste Mila speels. "Ja, ik heb mijn kamer een make - over gegeven." reageerde Jonas. "Vanaf nu heb ik een tweepersoonsbed." Mila keek hem glimlachend aan. Ze waren echt blij samen. En niemand ging hun geluk voor de voeten lopen.