Ghost Rockers - In het Kort

18. Blind

"Dit is het liefste wat ik doe." zei Mila. Jonas knikte. De vijf vrienden stonden vooraan het podium te buigen voor hun publiek. Dit was hun laatste optreden op het DAM. Ze keken allemaal het publiek in om al hun fans uit te zwaaien. Opeens scheen er een laserlicht in Jonas zijn ogen. Hij deed zijn hand op zijn gezicht. Dit deed pijn. Hij verbeet het en ging samen met de rest van het podium. "Wat scheelt er?" vroeg Mila, toen ze Jonas zag. "Er was een spot die in mijn ogen scheen. Het deed even pijn, maar het gaat alweer beter." antwoordde hij. "Ben je zeker?" polste ze. "Ja, ik ben zeker. Gaan we nog iets doen?" polste hij. "Ja, dat is goed." reageerde ze. "Kom nog even dansen." zei Mila. Jonas keek haar een beetje beduusd aan. "Eventjes en dan gaan we naar huis." zei Mila. "Allez, omdat jij het bent. Maar niet te lang." gaf Jonas toe. Ze ruimden alles op gingen naar de danszaal. Ze dansten er nog een tijdje voor ze naar huis gingen. "Het was echt een leuke avond." zei Mila en liet haar vallen op het bed. Jonas kwam naast haar liggen. "Ja, het was echt leuk." zei hij zuchtend. "Kom, we gaan slapen." probeerde Mila Jonas recht te trekken. "Het gaat je niet lukken." reageerde Jonas en lachte. Hij stond recht en ging met Mila naar de badkamer. "Jonas, gaat het al beter met je ogen?" vroeg Mila. "Ja hoor, ik heb geen last meer. Het gaat wel." antwoordde hij. Als ze klaar waren, kropen ze in bed. Ze praten nog even over de dag op school en toen gingen ze slapen.

De volgende dag stond Mila op. Ze ging haar al gaan klaarmaken. Vandaag zouden Jonas en Mila samen naar het park gaan om te wandelen en te genieten van hun welverdiende vakantie. Jonas lag nog steeds te slapen. En dat wou Mila graag hebben. Als ze in de badkamer bezig was met haar haar werd Jonas wakker. Hij deed zijn ogen open, maar bleef niets zien. "Mila!" riep hij. Hij probeerde te voelen of ze in bed lag. Mila hoorde hem en liet meteen alles vallen. "Wat is er?" polste hij. "Ik zie niets meer." zei hij in paniek. "Rustig. Het komt goed. We zullen meteen naar de dokter gaan. Misschien kan hij helpen. "Wil je me dan wel helpen?" polste Jonas. "Natuurlijk. Alles om je te helpen." zei Mila. ze hielp Jonas om mee klaar te maken.

"Zo, dus het probleem is dat je niet meer kan zien, doordat gisteren een laserlamp in je ogen heeft geschenen?" informeerde de dokter zich. "Ja, dat is het." antwoordde Jonas. "Kan dat over gaan? Of blijft hij blind?" polste Mila. "Dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Maar het kan beide." reageerde de dokter. "En hoe lang kan dat dan aanslepen?" vroeg Jonas. "Daar kan ik niet op antwoorden. Sorry. Bij iedereen kan dat anders zijn." vertelde de dokter. Hij schreef nog een paar producten voor de ogen van Jonas en daarna betaalde ze en gingen ze naar huis.

"We zullen meteen naar de apotheek gaan voor die geneesmiddelen." zei Mila. "En kunnen misschien ook eens zien voor zo'n stok?" "Ja, het zal wel moeten zeker." zuchtte Jonas. "Jonas, we komen hier wel samen uit. Nu zal het even moeilijk worden, maar je gaat zien dat het straks een pak beter gaat." probeerde Mila hem een beetje op te vrolijken. Jonas en Mila maakten hun wandeling af.

"Zal ik je oogdruppels in je ogen doen?" vroeg Mila. "Dat mag wel." zei Jonas. Met veel liefde druppelde Mila de druppels in zijn oog. "Als je iets nodig hebt, laat maar weten." zei Mila. "Ja, is goed." zei Jonas. "Moet ik iets voor je doen" vroeg Mila. "Nee, dat hoeft niet." zei Jonas. Hij zat neer in de zetel en was naar een van zijn programma's aan het luisteren. Mila vond het zielig voor hem. -Gaat dit nu betekenen dat we moeten stoppen met Ghost Rockers?- dacht Mila. Ze nam haar gsm en typte het nummer van Charlie in. Ze belde haar op. Tijdens het telefoneren zat ze boven op haar bed. "Hey Charlie." zei ze. "Hey Mila, wat is er?" vroeg Charlie. "Er is niets. Waarom zou er iets zijn?" polste Mila. "Mila... Ik hoor het." probeerde Charlie. "Oké, Jonas ziet niets meer." brak Mila. "Hoezo? Jonas ziet niets meer?" was Charlie verschoten. "Ja, hij is blind. Door die laserlamp van gisteren. Die in zijn ogen heeft geschenen." verklaarde Mila. "En komt het goed?" informeerde ze haar. "Dat kon de dokter niet zeggen. Bij sommige lost het van zichzelf op, bij andere niet." antwoordde Mila. "Zullen we morgen eens met de groep bij jou afspreken?" stelde Charlie voor. "Ja, dat is goed. Ik ga je wel laten. Ik ga eens zien of Jonas hulp nodig heeft." zei Mila. "Ja, dag Tot morgen. Ik stuur wel iets in de groep." sloot Charlie het gesprek af.