Gitsen De... || Emma&Norman

🌸10🌸

Kalbimin ritmi git gide hızlanıyordu. Dişlerim zangır zangır titreyerek birbirlerine çarpıyordu.

"N-Norman?"

"Benim" derken dudak kıvrımları yukarı doğru kıvrıldı.

Ona dokunmak istercesine elimi uzattım.

"S-Sen...sen yaşıyorsun"

"Evet"

Kalbime inanılmaz bir sancı girmişti. Ölüyorum sandım.

Gözlerimden istemsizce birkaç damla yaş aktı.

Hayat büyük bir şakaydı sanki.

Norman bana bir adım yaklaştı. Kollarını bedenimi sarmak istercesine açtı.

İstemedim. Bana dokunmasını istemedim.

Sıçrar gibi geri çekildim

"Gelme! Gelme!"

"Emma..."

"Dokunma bana istemiyorum! Git buradan! GİT!"

Bağırmak acımı bastırmıyordu ancak hafifletiyordu. Gözyaşlarım yaramı deşmeme eşlik ediyordu. Etkisiyle attığım çığlığa da

Ardıma bile bakmadan koşup eve girdim. Girer girmez holde Ray'i ayakta dikilirken gördüm.

Hasta numarası mı yaptı yoksa daha iyi miydi sorgulamaya değecek vaktim yoktu. Bana söylediği yalanla beni baş başa bırakmıştı

Ray'i yalnızca nefret dolu bakışlarımla süzdüm. Hiçbir şey söylemeye varmıyordu dilim. Kalbim acıyordu. Ölüyordum.
Yavaş ve acılı bir şekilde

Etrafımdaki herkesin dostluğu sahteymiş. Hayal kırıklığının tam anlamıymış

"Ne oldu Emma? Ağlıyor musun sen?"

Norman da arkamdan girmişti. Ray'in gözü aralanan kapıya kaydı.

Ağlayarak merdivenlerden yukarı çıktım. Kapıyı üzerime kilitleyip yüz üstü yatağa attım kendimi. Başımı yastığa gömüp içimden geldiğince ağladım.

Nasıl bir yalanın içinde büyümüşüm ben? Nasıl yüzüme baka baka bu gerçeği gizlemişler?

Tam da Ray'i sevmeye çalışırken...
Artık onu sevmek için hiçbir sebebim yok
Ondan nefret ediyorum.
Gözümün içine baka baka yalan söylerken nasıl içi yanmadı? Nasıl baktı yüzüme?

Sadece Norman'ı yaşadığı şok etkisi değildi beni parçalayan. Ray'in bunca zaman sürdürdüğü yalan.

Tanrı bilir Don da biliyordu. Bildiği halde bana bir şey söylemedi.

Bunu mu hak ettim ben? Neden Tanrım neden?

Neden sürekli ben acı çekiyorum? Neden güçlü kalmak zorunda kalıyorum?

Gözyaşlarım güçsüzlüğümden değil. Bunca zaman dayandığımdan

Ve artık dayanamıyorum!

Olanları bir türlü kabullenemiyorum

Nasıl kandırıldım? Nasıl aptal yerine kondum? Nasıl da ayakta uyutuldum

Norman'a olan nefretim aşkımdan ağır basıyordu

*Ray ve Norman*

Ray kendini daha iyi hissettiğinden ayağa kalkar kalkmaz,karşısında Norman'ı görmesi midesindeki krampları yeniden harekete geçirmişti.