ÖLÜMÜN KIYISINDA MEDCEZİR +18

6.Bölüm

Kendinizi bölüme bırakın.
Keyifli okumalar diliyorum.

🔥

Kurtulmak...

Belki de ulaşabileceğim en zor şey kurtulmak.

İmkansız.

Kurtulmak artık imkansız.

Üstüme binen sıcak ve derin nefes eşliğinde uyanmıştım.

Yine Alkın'ın odasındaydım.

Hava yağmurlu ve karanlıktı.

Üstümde sadece atlet alnımda ise ıslak bez vardı.

Ateşim vardı hissediyordum.

Alnımda ne kadar ıslak bez olsa da hâlâ yüzümden ter akıyordu.

Kafamda sargı bezi vardı. Başım gerçekten çok ağrıyordu.

Yattığım yerden bu sefer kalkmak dahi istemedim. Bedenim oldukça yorgundu.

Uyumak istiyordum ama vücudumun ateşi buna izin vermiyordu.

Gerçek anlamda yanıyordum.

Kapı'nın usulca açılmasıyla kafamı kapıya çevirdim.

Bu... Bu Behzat'tı.

Elinde tepsiyle gülümseyerek bana yaklaştı.

Bu kadar iyi davranıcaklarsa düşman olmamızın, bizi burada tutmalarının ne anlamı vardı ki?

"Bakıyorum da güzellik uykundan uyanabilmişsin."

Tepsiyi sehpaya koyarak karşımda ki tekli koltuğa oturdu.

"Neden hastahane yerine buradayım? Sonuçta kafam yarıldı."

Gülümsedi.

"Algın, burada da yeterli derece de doktorlarımız ve hemşirelerimiz var. Hepsi işinde en iyileri."

Doğrulmaya çalışarak elimi yatağa koydum. Behzat anlayarak doğrulmama yardımcı oldu.

"Bu aralar uzun süreli uyumaya iyi alıştın."

Bence biraz susmalı. Çünkü başım ağrıyor.

"Kaç saattir uyuyorum ki?"

Saatine baktı.

"Yaklaşık iki gündür."

"Ne!?"

Koca iki gün boyunca uyumuştum.

"Tabi seni sık sık kısa aralıklarla uyandırdık. Başından darbe aldın ve uyku içinde beyin kanaması, iç kanama geçirme diye kontrol ettik."

Gerçekten komikti.

Sırıttım.

"Bize böyle iyi davrandıkça tutmanızın amacı ne? Bu yaptığınız saçmalık.Ölsem sizin daha işinize yaramaz mıyım? Başınıza sürekli iş çıkarıyorum."

Öne eğilerek dirseklerini dizine koydu.

"Algın bizim sorunumuz sizinle değil. Abinle."

"Anlıyorum ama bu...bu anlamsız."

Tepsiyi kucağına aldı.

"Bunun anlamının olup olmadığına ben karar Veririm.Anlamsız bir şey varsa oda senin kaçmaya çalışman."