Experimental (Jung Hoseok)

♦20♦

Uzun süren bir krizin üzerine Hoseok sakinleşmiş ve yanlarından ayrılmıştı ben ise sinirli sinirli Namjoon'a bakıyordum

"O bir klon olabilir ama hâlâ bizim arkadaşımız ona öyle çıkışmamalıydın." Namjoon elleriyle oynayarak kafasını geri yasladı

"Bana anlatmadığı için sinirliydim sadece." sessizlik içindeki üç genci yanlız bırakarak Hoseok'un girdiği odaya girmiştim yerde oturmuş arkasını yatağa yaslamış ve kafasını bacaklarına koymuştu

"Hoseok." cevap vermemişti

"Yanlız kalmak istiyorum." ona çekingen bir tavırla yaklaşıp yanına eğildim kollarımı sıkıca ona sarmıştım. O bana hep destek olmuştu ama ben ona çok az destek olmuştum şimdi sıra bendeydi

"Bebekleri sever misin?" sorduğu soruyla şaşkınca ona baktım neden bir anda böyle bir soru sormuştu

"Ben severim ama hiç bebeğimiz olamayacak benim yüzümden." yorum yapmayıp onu dinlemeye başladım

"Sana hiç sevişmediğimi gereksiz bir ihtiyaç bulduğum için yapmadığımı söylemiştim ama asıl neden spermimin olmaması, ben aslında cinsel istek bile duymuyorum."

"A..ama birlikte olduğumuz o gün sen istediğini söylemiştin v..ve içime boşaldın." kafasını umutsuzca salladı

"Denemek istedim ama olmadı, hem o sen boşaldığın için hissettiğin bir şeydir." kafamı yere eğmiştim bana bakmaya başlayınca gözlerimizi birleştirdim

"Sen insansın hoseok." elimi omzuna koydum yavaşça gülümseyerek ayağa kalktı bende onunla birlikte ayağa kalkmıştım

"İnsanım." yüzündeki gülümseme artmıştı

"İnsanım." tekrar etmeye başlayınca korkmaya başlamadım değil hani. Birden üzerime gelip yüzümü avuçları içine aldı deli gibi dudaklarımı öpmeye başlayınca ne olduğunu anlamamıştım. Bir kaç kez ayrılıp tekrar öpmeye başlamıştı. En sonunda sinirli sinirli geri çekildi

"Olmuyor, hissetmiyorum seni öperken karnımda kelebekler uçuşmuyor. Ben bir insan değilim gereksiz bir klon parçasıyım." sanki elindeki bıçakla kalbimi deşiyordu dudaklarımı birbirine bastırdım

"Raven'e gidelim." anlamaz bakışlarla bana bakıyordu

"Oraya inanıyor musun?" yavaşça gülümsemiştim

"Oraya inanmıyorum, oranın gerçek olduğunu biliyorum." şaşkınlık bütün yüzüne yayılırken sıkıca elini tuttum

"Ben artık kaçmaktan, saklanmaktan bıktım. Buraya gelmemin nedeni de seni, Jimin'i ve babanı öldürmekti a..ama ben yapmam." derince bir nefes alıp yatağa oturmuştu

"Baştan anlat kafam karıştı." ben de yanın oturup konuşmaya başalmıştım her şeyi ona anlattığımda bir süre sessizlik olmuştu

"Demek şu mendilimi alan kız sendin." bir an şaşkınlıkla ona dönmüştüm

"O sen miydin?" kafasıyla onaylamıştı

"Ha ayrıca mendilini almadım sen bana bıraktın." kollarımı önümde birleştirip dudak bükmüştüm o da gülerek beni izliyordu. Tam cevap verecekken Jimin içeri girmişti

"Çifte kumrular kusura bakamayın ama peşimizde bir tabur asker var bu yüzden sevişmenizi bekleyemeyeceğiz bir an önce Raven midir nedir oraya gitmek için bir yol bulmalıyız." ben Hoseok'a bakarken o şevkatle elimden tutmuştu, yerimden kalktım ve içeri girdim Namjoon'un önünde durup derince bir nefes almıştım

"Raven'e nasıl gideceğimizi biliyorum."

Geç oldu biraz ama 😅😅😅 yorum yapmayı ve vote atmayı unutmayınnnn