Experimental (Jung Hoseok)

♦19♦

Sabahın ışıkları Namjoon'u rahatsız ederken hızla uyuya kaldığı koltukta doğrulmuştu. Elindeki gazete kağıdını açınca dün gördüğü haber geldi aklına muhtemelen bunu düşünerek uyuyakalmıştı. Hızlıca telefonundan saate baktı. Sekize geliyordu elindeki kağıdı açıp dün çıktısını aldığı gazete haberine öylece bakıyordu. Bir hışımla içeri girdi dördüde uyuyordu ama kapıyı sesli açtığı için Hoseok ve Jimin esneyerek uyandı

"Sabah mı oldu??" Jimin'in sorusuyla Namjoon kafasını sallamıştı Hoseok'u inceledi neden böyle bir haber vardı internette ve asıl garip olan ilerleyen zamanlarda yaptığı araştırmalarla bunu yapan habercilerin öldüğünü bulmuştu hiç birinden iz yoktu. Hepsi uyanıp toparlandığında Namjoon elindeki kağıdı sıkıp Hoseok'a ilerledi

"Kimsin sen?" sadece bu çıkmıştı ağzından, hepsi şaşkınlık içinden Namjoon'a bakıyordu. Hoseok sessizce yutkundu

"Ne demek kimim? Hoso..." bağırarak Hoseok'u omuzlarından tuttu

"Sen Hoseok değilsin. Sen benim küçüklük arkadaşım değilsin doğru söyle sen kimsin?" Hoseok sinirle Namjoon'a yumruk atmıştı olayın sarsıntısıyla yere düşen Namjoon, üzerindeki Hoseok'un yüzüne yumruk atmasını engellemeye çalışıyordu

"BEN BENİM TAMAM MI? BEN JUNG HOSEOK'UM. BEN İNSANIM." Hoseok bağırırken bir yandanda gözlerinden damlalar Namjoon'un üzerine düşüyordu.

~7 yıl önce~

"Başarılı olduk mu?"

"Uyanıyor Bay Jung'a haber verin çabuk." uyandığında şaşkınlıkla karşısındaki beyaz önlüklü adamlara bakmaya başlamıştı tam çaprazında siyah etek ve siyah ceketli kadına baktı. Kafasına öyle bir topuz yapmıştı ki saç kökleri âdeta yardım diye bağırıyordu. Birden içeri korumalarla birlikte bir adam girmişti tanımıyordu onu dikkatlice çocuğa bakıp sıkıca sarıldı

"Oğlum." çocuk ne olduğunu anlamamış bir şekilde adama bakarken kafası topuz olan kadın ona sarılan adamın omzuna dokunmuştu

"Hoseok'un cesedinin DNA analizi tamamen tamamlanmadı, yakında eski hafızasını da Hoseok'un klonuna işleyeceğiz." ağlamaklı gözlerle bana bakmaya başlamıştı

"Ne kadar Hoseok olmasanda aynısısın sen benim oğlumsun anladın mı?" çocuk istemeden kafasını sallamıştı daha ne olduğunu anlamamıştı klon ne demekti? Bu adamlar başında ne yapıyorlardı?

~6 yıl önce~

Çocuk aynadaki yansımasına baktı. Düşünceleri, yüzü, konuşması, davranışları hatta DNA'sı bile o çocukla aynıydı ama o sadece onun klonuydu yapay haliydi aslında bir yıl önce şoförü yüzünden bir tıra çarpmışları ve o çoktan ölmüştü ama hâlâ kendini aynadan görüyor, dokunuyor ve düşünüyordu. Babasına, annesine hepine alışmıştı. Zaten hafıza kısmıda tamamlanınca olayları kavramakta zorluk çekmemişti

"Hoseok." evlerinin hizmetçişi ona seslenince hemen yerdeki sırt çantasını taktı ve evden çıktı okula geldiğinde herkesin garip bir şekilde ona baktığını gördü. Neden insanlar ona böyle bakıyordu? Yoksa gerçek Hoseok olmadığını anlamışlarmıydı? Hızlıca insanların bakışlarından kurtulup sınıfa girdi ve eski benliğinin zihnindeki sıraya oturdu. Birden yanına hiç iyi anlaşamadığı ve babasının yanında çalışan proföserlerin oğullarından biri geldi

"Hoseok" kafasını kaldırıp çocuğun gözlerine baktı, ilk kaşlarını çatsada sonra alaycı bir gülümsemeyle onun bakışlarına karşılık vermişti

"Sen gerçek Hoseok değilsin." içine hakim olan korku duygusu ellerinin titremesine neden olmuştu

"B..ben Hoseok'um. Jung Hoseok." eğilip gözlerine daha sinir bozucu bir ifadeyle baktı

"Babam dedi, sen labaratuar ortamında üretilmiş bir klonsun." çocuk ellerini sıkıp hızla yerinden kalktı etrafına bir kaç çocuk daha toplanmış ondan korkuyormuş gibi bakıyordu, yada tiskiniyormuş gibi.

"B..ben insanım." herkes bir şeyler söylüyordu Hoseok'un beyninin içinde yankılanan sesler onu yeterince güçsüz hissettirmişti. Masadaki hiç bir eşyasına dokunmadan okuldan çıktı ve önceki bedeninden kalma düşüncelerle doğruca Namjoon denen çocuğun yanına gitti. Evinin kapısını hızlı hızlı çalınca neredeyse elinde kalıyordu fazlaca eski bir evdi. Ailesi yoktu terk edilmiş bir çocuktu bir telefon tamircisinin yanında çalışıyordu bu evi de o tamirciden kira ile tutmuştu. Kapıyı açan uykulu Namjoon'a ağlayarak sarıldı, üzerindeki siyah kıyafetler onun temiz okul uniformasını kirletsede umursamadı sessizce ağlarken konuşma gereği duymuştu

"B..ben insanım Namjoon."

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn 😄😄

Olaylar girdi birbirne diyonuz snaırım djsjsjsj kim gerçek kim değil anlamadığınızı biliyom olsun sevin bu kitabı 😍😘