art ' yoonkook ✓

ateş ya da müzik

Yoongi küçük yaşta tanışmıştı piyano ile. Tuşlarında kendini bulmuştu, siyah ve beyaz ile. Siyah ve beyazdı Yoongi de. Hayatında grilere pek yer yoktu. Kestirip atmayı, zirvede yaşamayı hiçbir şeye tercih etmiyordu.

Jungkook ile tanıştıkları günü hatırlıyordu. Konservatuvar bölümü seçmeleri için yapılan sınava geldiğinde piyanoda çaldığı bestesini de. O zaman oldukça ufak görünmüştü Yoongi'nin gözüne.

Jungkook'a karşı kendini yakın hissettiği doğruydu. İnsanlar ile arası o kadar iyi değildi ancak kendini onlardan soyutlamak yerine onlarla daha fazla samimi oluyordu. Bir nevi önyargılarını kırmaya çabalıyordu.

Yine de Jungkook'a bilerek iyi davranmıyor değildi ya!

Jungkook'a böyle davranmasının sebebi tam olarak onu kendine yakın tutmamak istemesiydi. Hiçbir öğrencisine kendini açmamıştı ve açmaya da niyeti yoktu. Açarsa her zaman olduğu gibi kaçacaklarını biliyordu. İnsanların tamamı aynıydı Yoongi'nin gözünde.

Dedim ya, kestirip atmayı seviyor diye. İnsanlar söz konusu olunca da pek ayrıcalık yaptığı söylenemezdi. Belki de ayrıcalık tanımayı sevmeyen huysuzun tekiydi.

Müzik onun için bir tutku olmaktan çıktığında, ilk sevgilisinden ayrılmıştı. Çünkü biliyordu ki, insanlara duyulan sevgilerden daha çok sevdiğin bir şey varsa gerçek sevgi oydu.

Bu yüzden daha çok tutundu müziğe. Her yıpranışında, her yıkılışında bir insanın yapay sevgisindense müziği tercih etti.

Şimdiyse bir şeyler değişmek üzereydi. Ateşin kenarındaydı ve ateşe atlamak için oldukça hevesliydi. Birinin onu tutmasını istiyordu fakat bunu istediği kişi tam olarak ateşin kendisiydi.

Her şey istediği gibi siyah ya da beyaz olamıyordu böyle.

Bu konuyu Jungkook'la konuşmak istese de, lanet gururu buna izin verecek gibi değildi. Aslında, Yoongi de kabullenmek istemiyordu. Bunca yıl kimseye ihtiyaç duymadıktan sonra genç bir çocuğun kendisini değiştiriyor olması, ona kalırsa küçük düşürücüydü.

Ne olursa olsun, bu konuyu Jungkook ile konuşmalıydı.

●