Kod Adı: Aşk

Kod Adı: Aşk - 4

KOD ADI: AŞK

Yazar:Şehnaz

Bölüm: 4 (Oyunlar Başlasın...)

Genç adam odasında oturmuş düşünüyordu.  Ne yapacağını nasıl yapacağını düşünüyordu. Dün gece Derin'in söylediklerinden sonra bunun zor olacağını anlamıştı. Genç kızın babası ile ilişkisinde bir sorun vardı, ve kırgındı. Evet Vural bunu anlamıştı. Lakin genç kızı kendine açmalıydı. Tabi dün gece ne kadar etkili oldu en ufak bir fikri yoktu.

 Dün gece Derin'i öptükten sonra genç kız hiç bir şey demeden genç adamın kollarının arasından çıkıp gitmişti. Babasına iyi olmadığını söyleyerek restoranttan ayrılmışlardı. Vural tokat atmasını, bağırmasını, en azından kötü bir söz söylemesini bekliyordu. Fakat Derin Erbay onu bir kez daha şaşırtmıştı. Ve bu gün geçtikçe adamın sinirlerini bozuyordu.

"Hadi Derin gel artık." odasında oturmuş genç kızın gelmesini bekliyordu. Daha işe gelmemişti. Odanın kapısı çalınca genç adam büyük bir umutla geleni içeriye buyurmuştu.

Ve çok şükür gelen Derin'di. Genç adamın istemeden de olsa yüzünde bir tebessüm oluşmuştu.

"Günaydın Cüneyt Bey."

"Günaydın Derin." Genç kız elindeki kahveyi masasına bırakarak geri çekilmişti.

"Afiyet olsun." Odadan çıkmak için arkasını döndüğünde Vural'ın sesiyle durmuştu.

"Derin bekle." Genç kız tekrar önüne dönerek patronuna çevirmişti bakışlarını.

"Buyrun."  Genç adam derin bir nefes almıştı. Şimdi bu kızı yemeğe çağırsa kabul etmezse, önündeki kahve dolu fincanı kafasına fırlatacaktı.

"Öğle molasında beraber yemek yiyelim konuşmak istiyorum." Genç kızda konuşmak istiyordu. Dün gece ki öpücüğünü çok düşünmüştü. Evet farkındaydı. Patronu bir haftadır onunla konuşmaya çalışıyordu. Sürekli genç kıza sorular soruyordu. Ama Derin kendini ona bırakmıyordu. Hep kapalı bir kutuydu. Yıllarca yurt dışında kaldı. Ve kimsesi yoktu. Şimdi ise tanımadığı bir adama kendini açmak istemiyordu. Hele içinde ki ses ondan uzak durmasını söylüyorsa.

"Peki efendim." Ve bir kez daha Vural'ı şaşırtmış bir şekilde  odada tek bırakarak çıkmıştı. Genç adam aslında üzülmeye başlamıştı. Vural Karalı karşısında ki kurbanına üzülmeye başlamıştı. Bir derdi vardı. Çok büyük bir derdi vardı. Ve Vural bu derdinin üzerine kendini de eklemeye çalışıyordu. Genç kızın sonu hastanelik olmazsa iyiydi. Kulağında ki cihaza dokunarak konuşmaya başlamıştı.

"Bana bu kızın yurt dışında neler yaptığını hemen buluyorsunuz?" ardından elini cihazdan çekerek önündeki bilgisayardan Derin'i izlemeye başlamıştı. Arılar gibi çalışmaya başlamıştı bile. Çok çalışkandı. Babasına rağmen çok çalışıyordu. Elinin altındaki servete rağmen çalışıyordu. Gocunmadan hemde.

"Vural Karalı?" genç adam duyduğu sesle kendini toparlayarak elini kulağında ki cihaza götürdü.

"Efendim."  Üstünleri onunla konuşuyordu. Ne diyeceğini merak etmeye başlamıştı.

"Nasıl gidiyor?"

"İyi efendim her şey yolunda."

"Derin Erbay işe bir bağ kurabildin mi?"

"Hayır efendim ama dün gece babası ile yemekteydim." Bu onları bir süre oyalardı. Lanet Derin yüzünden işinden olmazsa iyiydi. Çok şükür ki dün gece şans onlardan yanaydı. Adnan Erbay onları masaya davet etmişti.