Kod Adı: Aşk

Kod Adı: Aşk - 21

KOD ADI: AŞK

YAZAR: ŞEHNAZ

BÖLÜM: 21 (Hasan Sansar Gündemde!)

İçinde ki aşkı yakıp sökmek toz haline getirmeyi o kadar çok istemişti ki fakat imkânsız olacağını bildiği için bu işe hiç girişmedi. Derin Erbay kalbinin merkezine kendi şehrini kurmuştu. O kadar büyük bir şehirdi ki yaksa da kül olup yok olmayacağını biliyordu. Şimdi ki gibi..

Evleneceğini bildiği halde..

"Adamın işleri çok güzel her şey planlanmış bir şekilde ilerliyor. Bize anlatmadıkları şeylerde var." Derin'in sesiyle düşüncelerinden sıyrıldı. Hasan ve Salih ile yapılan toplantıdan sonra ikili beraber çıkmışlardı. Beraber kendi ofislerine geçeceklerdi.

"Evet." Diyerek geçiştirdi genç kadını.

"Nasıl öğreneceğiz bir planın var mı?"

"Yok."

"Anladım." Başka ne diyebilirdi. Bir haftadır Tugay ile evlilik tarihini hızlandırdıkları günden beri Vural genç kadınla hiç konuşmuyordu. Onu gördüğü yerde durmuyor bakmıyordu. Konuşunca umursamaz cevaplar veriyordu.

Genç kadın kendine itiraf etmişti sonunda Vural'a hala âşıktı. Onu deli gibi seviyordu. Fakat Tugay'ı bırakamazdı. Nişanlısını ve çocuğunu kaybettiğinde çok zor toparlandı. Nasıl bırakabilirdi onu. Nasıl yüzüstü bırakırdı o adamı. Derin'i toparlayan Tugay'dı. Nişanlısını yüzüstü bırakamazdı. Bir hafta sonra evleneceklerdi ve bunu yapamazlardı.

"Bir hafta ara vermemiz gerekir."

"Bunu bana değil Mazhar'a söyleyeceksin." Soğuk ses ve mesafe..

"Bir şey der mi?"

"Bilmiyorum Derin." Sesi sert çıkmıştı. Konuşsun istemiyordu. Ona soru sorulsun istemiyordu. Derin'i artık istemek istemiyordu. Bu kadını unutmak istiyordu. Kırgınlığı çoktu. Evet, Derin'i aldattı. Arkasından dalga geçti ama âşıktı.

Vurulduğunda Derin yüzüne bakmadı. Onu orada öylece bırakıp gitti. Nişanlısı saldırıya uğradığında yaralı olmasına rağmen evini basıp demediğini bırakmamıştı. Ardından onunla ölüme gitmek istediğini söyledi. Fakat ölüme giderken onu tek bırakıp nişanlısına koşmuştu. Derin'in ne yapmak istediği en sonunda anlamıştı. Onunla oynuyordu. Cüneyt'i cezalandırıyordu. Olmayan Cüneyt'i cezalandırıyordu.

"Bana bağırma."

"Sende soru sorma ne bileyim ben izin verip vermeyeceğini. Sesini de çıkartma konuşma."

"Durdur arabayı ineceğim."

"Kes sesini." İkili öfkelenmeye başlıyordu. Yüksek çıkan seslerinin farkında değillerdi.

"Sen kes bıktım senden." Demesiyle araba durdurulmuştu. Genç kadın duran arabadan inecekken Vural kolundan tuttu. Demek bıkmıştı ondan.

"Demek bıktın. Konuşalım mı son kez ikimizde düşüncelerimizi söyleyelim. Sonra yolumuzu ayıralım. Bende senden bıktım çünkü." Cevap beklemeden arabayı tekrar çalıştırmış eski evine doğru sürdü. Her şeyi anlatmanın vakti gelmişti. Ya yollarına devam edeceklerdi ya da yollarını sonuna kadar ayıracaklardı. Önlerinde iki yol vardı ve bunu belirlemek ikisine kalmıştı.

Araba evin önünde durduğunda Vural sevdiği kadını beklemeden inmişti. Bu evde en son ikisi kavga etmişti. Bakalım bu günün sonunda ikisi için nasıl bitecekti. Genç kadın çantasını alarak arabadan inmişti. Açık kapıdan içeriye girerek kapıyı kapattı ve onu salonda bekleyen Vural'ın tam karşısına geçti. İkisi de ayakta dikiliyordu.