Kod Adı: Aşk

Kod Adı:Aşk - 18

Kod Adı: Aşk

Yazar: Şehnaz

Bölüm: 18 (İşte Benim Kadınım..)

Vural gerçeği anlatmak istedi. Gözyaşlarını silip kollarının arasına alarak "Ben sadece seni sevdim. Seninle evlenmek istiyorum." Demek istedi.  Nişanlı olan bir kadına bir şey diyemezdi. Kendi ağzıyla söylemişti. Derin artık o adamın kadınıydı. Hayatından def olup gitmesini istedi ve Vural da istediğini yapacaktı. Ölmesini de istemişti. Ne zaman öleceğini bilmiyordu. Ama hayatından ne zaman çıkıp gideceğini biliyordu. Zaten o geceden sonra çıkıp gitmişti.

Gözlerini Derin'in parmağında ki yüzüğe çevirdi. Hiç yakıştırmamıştı. Hem Vural'ın yüzüğü hazırdı. Özel yaptırmıştı onun için işi bittikten sonra onun yanına gidip Derin'i alacaktı. Fakat hiçbir şey istediği gibi gitmemişti. Ve yüzük olduğu gibi eski evinde kalmıştı. O evden bir daha hiç çıkmayacaktı.

Bakışlarını tekrar Derin'e çevirdi. Onu izliyordu. Bakışlarında ki özlemi fark etmişti Vural gerçekten fark etmişti. Ama onun dediği gibi her şey bitmişti.

"Ben Ceren'i çok seviyorum. Senden daha çok bile sevdim. İsteyerek evlendim." Genç kadın kafasını başka bir yöne çekip dudaklarını tekrar ısırdı. Ağlamamak için kendisine resmen yalvaracaktı.

"Anladım."

"Sana da hayatında mutluluklar Derin." Daha fazla bir şey demeden arkasını sevdiği kadına dönüp odadan çıkıp gitmişti. Genç kadını acılarıyla baş başa bırakarak..

Gözyaşlarını sildikten sonra koltuğa geçip oturdu. Çantasından bir selpak çıkartıp akan göz makyajını temizledi. Karısını seviyordu. Severek evlenmişti. Ellerini çenesinin altına koyarak koltuğa yasladı ve dışarıyı seyretmeye başladı.

Ne yapacağını nasıl yapacağını bilmiyordu. Her şeyi unutmalı yolunu tekrar çizmeliydi. Sonuçta Vural da öyle yapmıştı. Evliydi ve mutluydu. Genç kadın kafasına koymuştu. Vural gibi olacaktı zaten mutluydu. Nişanlısını seviyordu. Fakat Vural kahretsin onu unutamıyordu..

Yarım saat sonra herkes odaya tek tek girmeye başlamıştı. Ama Derin gelen hiç kimseye bakmadı. Mazhar gelip Derin'e seslenince genç kadın yerinden kalkıp masaya geçti. Telefonuna gelen mesajla kimden geldiğine baktı.

"Akşam güzel yemeği unutma sevgilim." Genç kadın güldü. Aklından tamamen uçup gitmişti. Nupelda ile görüşecekti. Bu aralar çok unutkan olmuştu.

"Benlik bir iş yoksa gidebilir miyim?"

"Acil bir işin mi çıktı?"

"Hayır, ama işim yoksa gitmek istiyorum. Sıkıldım.."

"Burası canın isteyince gelip canın sıkılınca gideceğin bir yer değil." Buse kızgın bir tonla genç kadını cevapladı. Ama Derin onu umursamadı bile. Yüzüne bakmadı. Sadece Mazhar'ın cevabını bekliyordu.

"Tamam gidebilirsin." Genç kadın gülümseyerek çantasını alıp odadan çıkıp gitmişti. Hiç kimseye hiç bir şey demeden arkasından Ceren'in "şımarık" dediğini duymuştu.

Genç kadının gitmesiyle Vural'ın tüm hevesi uçup gitmişti. Konuşmasalar da gözünün önündeydi. Ve onu izleyip özlemini geçirebiliyordu.

"Vural seni bekliyoruz."

"Ceren anlatsın kolum ağrıyor." Yaşlı adam başka bir yerinin ağrıdığını biliyordu. Fakat sesini çıkartmadı. Böylesi daha iyiydi. Vural ve Derin için böylesi daha iyi daha güzeldi.

Aradan geçen iki hafta içerinde olaylar tam hız devam ediyordu. Salih ile anlaşmalar düzenlenmiş ve imzalar atılmıştı. Şirkette babasının şirketinde Vural'ın ekibi için bir oda boşaltılmıştı. Ve içine bilgisayar ses kaydı cihazları her şeyden konulmuştu.