Bölüm yeni eklemeler ve düzenlemeleri ile yenilendi.
20.08.16
*
Hastaneye geldiğimizde arabadan iniyoruz.
Kerem tam elimi tutacağı sırada izin vermeyerek, elimi çekiyorum.
"N'oluyor güzelim ?" diyor şaşırmış bir şekilde yüzüme bakarak.
"Hayatım hastaneye giriyoruz ya.."
"Eee ?" diyor kaşları çatılı ve anlamamış o güzel yeşil gözlerle bana bakarak.
Derin bir nefes alıyorum. "Eee si sevgilim, evet biz sevgiliyiz ama bunu hastaneden sadece Can biliyor bu yüzden içeriye el ele girmemiz sanki biraz tuhaf kaçabilir.."
Haksız mıyım ama?
"Zaten öğrenmeyecekler mi? İstersen taa evlenirken önlerine davetiyeyi koyuveririz ha ne dersin?"
Bak ya bide benimle dalga geçiyor cık cık cık eşek !
Bir dakika ,bir dakika evlenirken mi dedi o, bana mı öyle geldi ?
Evleneceğiz yani biz, Alllaaaahhh evleniyorum a dostlar, siz de evinizde kurumaya devam edin!
"Eh iyi madem.." diyorum sırıtarak.
Kerem elimi tutuktan sonra hastanenin kapısına doğru yürümeye başlıyoruz. İçeriye girdiğimizde ise bir anda tüm gözler bizim üzerimize çevriliyor.
Tüm havamızla hastanenin içerisinde yürürken karşımıza çıkan başhekim ile duraksıyoruz. Elimi çekmeye çalışsam da Kerem o kadar sıkı tutuyor ki başaramıyorum.
"Zeynep ..Kerem ?"
"Buyrun hocam.." diyorum tedirgin bir şekilde bir baş hekime bir de Kerem'e bakarken.
"Siz ?" Bakışları ellerimize kayıyor.
"Sevgiliyiz!"
Şu benim sevgilimde ki rahatlık kimsede yok gerçekten, adam pat diye sevgiliyiz dedi ya..
"Tebrik ederim gençler, umarım mutlu olursunuz gerçekten çok sevindim sizin adınıza."
"Teşekkür ederiz hocam.."
Başhekim ikimize de sarıldıktan sonra yürümeye devam ediyoruz.
"Düşündüğümden kolay oldu.." diyorum istemsizce gülmeye başlayarak.
"Söylemiştim ama güzelim ben, ne var ki yani bunda altı üstü çok yakışıklı bir erkek ile çok güzel bir bayan sevgili olmuşlar yani..Bence bu çok doğal!"
Maşallah sevgilim pek bir mütevazi( ! )
Kerem ile birlikte asansöre binip yukarı çıkıyoruz ve Kerem'in yanağına bir öpücük kondurduktan sonra da üstümü değiştirmek için odama geçiyorum.
Kerem'in ağzından ;
Bazen hala Zeynep ile sevgili olduğumuza inanamıyorum. Onu tıpkı çok değerli bir vazoyu düşürüp kırmak gibi korkuyorum incitmekten, üzmekten...
Kapımın tıklatılmasıyla düşüncelerimden sıyrılıyorum bir anda..
"Gel.."
Sekreterim elinde ki dosyaları inceleyip konuşmaya başlıyor. "Kerem Bey bir hastanız geldi, bugüne randevusu varmış.."
"Tamam gelsin.." diyorum önümde ki dosyayı kapatırken.
Kısa süre içinde içeriye sarışın oldukça zayıf bir bayan giriyor. "Merhaba Kerem Bey.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İŞ ARKADAŞIM (Tamamlandı)
Fanfiction"Ve yine hastanedeyim , hala alışamadım her ne kadar vakit geçirsem de bu ortama... Yani tuhaf değil mi? Birileri ölürken birileri doğuyor.. Kiminin kahkaha sesi, kiminin acı çığlığı yankılanıyor bu koridorlarda... Ve belki de bir aşk doğar bu ç...
