"Ve yine hastanedeyim , hala alışamadım her ne kadar vakit geçirsem de bu ortama... Yani tuhaf değil mi? Birileri ölürken birileri doğuyor.. Kiminin kahkaha sesi, kiminin acı çığlığı yankılanıyor bu koridorlarda...
Ve belki de bir aşk doğar bu ç...
"Kimmiş güzelim?" diyor yanıma doğru kucağında Alya ile birlikte gelirken.
"Barış.." kapıyı biraz daha açıyorum. "Ve yanında bir kız.."
Cümleten hayırlı olsun o zaman..
**
"Kuzen?" diyor Barış gülümser şekilde yanında ki kızı kendisine daha da yaklaştırıp elini beline atarak.
"Barış? Nereden çıktın sen?"
"Abicim insan bir içeriye buyur eder ya.." yanında ki kızı da alıp kapıdan içeriye geçiyor. "Ne zamandır görüşemiyoruz.. Böyle mi karşılanır hiç?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herifte ki rahatlığa bak arkadaş! Yediği boklar yetmedi herhalde.. Çıkmış yine gelmiş; kendi geldiği yetmezmiş gibi bir de yanında başka kız da getirmiş!
"Şey.. Şaşırdık doğal olarak! Kusura bakmayın.. Buyurun geçin içeriye.." diyor Kerem yol vermek amaçlı hafif kenara çekilirken.
Barış ve yanında ki kız salona doğru geçerlerken alaylı bir şekilde sinirle gülerken Kerem'e yaklaşıp fısıldamaya başlıyorum. "Bu nereden çıktı Kerem?" derin bir nefes alıyorum. "Hayatımız yine tam düzene girmişken yine karman çorman etmeye mi gelmiş?"
"Ben nereden bilebilirim Zeynep? Ben de şimdi seninle birlikte geldiklerinden haberdar oldum farkındaysan.."
Ellerimle yüzümü kapatıp derin bir of çekiyorum. "Kusura bakma hayatım.. Sinirlerim bozuldu sadece.."
Beni kendisine çekip saçlarımın arasına öpücüğünü kondurduktan sonra bir eliyle kucağında ki Alya'yı tutarken boşta kalan elini de belime atıyor. "Biliyorum güzelim biliyorum.. Hadi gel içeriye geçelim de öğrenelim bakalım neymiş dertleri.."
Başımla onaylarken birlikte içeriye geçip Barış'ların oturduğu koltuğun karşısına oturup bakışmaya başlıyoruz. "Alya mı?" diyor şaşırmış şekilde, Kerem'in kucağında oturan kızımızı işaret ederek.
Kerem başıyla onaylayıp gülümserken Barış'ın yüzünde ki şaşkınlık daha da artıyor. "En son gördüğüm de bebekti.. Çok büyümüş.. Hatta kocaman olmuş.."
"En şon göydüğünde bebek olabiliyim belki ama şuan bu oda da tek biy bebek vay o da annemin kaynında zaten! Ben bebek değilim!"
"Sen ne tatlı bir şeysin ya.." diyor oturduğu yerden kalkıp Alya'yı sevmek için hamlede bulunduğu sırada ondan önce davranıp Kerem'in kucağından alıyorum.
"Saat de epey geç oldu.. Ben Alya'yı yatırıp geleyim.."
Barış az önce ayaklandığı gibi paşa paşa yerine geri otururken Alya ile birlikte merdivenlere yönelip yukarıya çıkıyoruz.
