Bölüm yeni düzenlemeler ve eklemeler ile yenilendi.
30.12.2018
∆∆∆∆
Evet artık tam anlamıyla emin olabiliyordum. Kesinlikle bütün kötülükler bizi buluyordu! Ya da mıknatıs gibi biz çekiyorduk!
Her yer karanlık, hiç bir şey göremiyorum. Gözlerimi açmayı denesem de bir şey bunu engelliyor.
Hatırlamaya çalışıyorum..
Telefonumu bulamamıştım.. Arabada kaldığını düşünerek hastaneden çıkmış otoparkta ki arabamıza ilerlemiştim. Telefonu aldıktan sonra burnuma bastırılan bir bez ya da pamuksu şeyle uyuşmamı sağlamışlardı. En son duyduğum şey de "İşlem tamam abi" cümlesiydi.
Başka bir araba içindeydim büyük ihtimal, yan yatar pozisyonda.. El bileklerim de inanılmaz bir acı vardı. Bu da ellerimin bağlı olduğu anlamına geliyordu.. Çok sıkı bir şekilde!
Tümsek üzerinden geçmiş olmalıyız ki hafif zıplıyorum yattığım yerde. Uyanık olduğumu anlamamaları için de hiç sesimi çıkarmıyorum.
"Kadın da güzelmiş !" diyor kalın ses tonuyla birisi.
"Ahh ah.. Abi istemeseydi kadını , eğlenceli bir şeyler yapardık birlikte!"
Bahsettikleri şeyden sonra sıkmaya başlıyorum kendimi.. İğrenç şerefsizler!
Korkmuyorum ama.. Yani en azından korkmamaya çalışıyorum. Çünkü biliyorum Kerem fark eder benim yokluğumu.. Sonra gerekirse yeri yarar yine de bulur beni. Güzelini...
"İlacın etkisinin geçmiş olması gerekmiyor mu bu saate kadar? " diyor az önceki gibi kalın sesi olan ama başka birisi.
Kaç saattir uyuyorum ki ben?
"Kadın hamileymiş galiba.."
"Desene , abinin ilk hedefi direk bebek olacak."
Bebeğim.. İzin vermem asla ona zarar vermesine !
"Büyük ihtimal" diyor bu sefer bir kadın sesi.
"Daha ne kadar var gelmemize , abi sinir olmaya başlamıştır ! "
Abi.. Kim bu ya? Allah'ım deli olacağım. Bizim kimseyle bir düşmanlığımız yok ki..
Burnumun ucunun kaşınmasıyla nefesini tutuyorum.. Hayır, hayır şimdi hiç sırası değil!
Ne kadar zorlasam da kendimi, bir anda çıkıveriyor o hapşuruk sesi! Hapşuu..
"Vay vay vay.. Bizim esir uyanmış da numara yapıyormuş ! "
Allah'ım sen bebeğime.. Kızıma zarar vermelerini engelle.
İki koca el kollarımdan tutup beni oturur pozisyona getiriyor. Ama ne ellerimi ne ayaklarımı ne de gözlerimi çözmüyor.
"Biz de acaba neden uyanmıyor diyorduk meğer bizim esir oyuncu çıktı ! "
"Kimsiniz siz? Nereye götürüyorsunuz beni?" diyorum istemsizce sesim titreyerek.
"Aa yoksa korkmuş mu bizim esir ? "
Sesinde alaycı bir üzülme ses tonu vardı.. Elimde olsa tükürürdüm şimdi suratına.
"Nereye gidiyoruz? Ne istiyorsunuz benden?"
"Biz değil , abi istiyor "
"Abi kim? Ne yapmışım da beni kaçırtıyor?"
"Zamanın da bir kötülük yapmışsın , karşılığını alıyorsun şimdi ! "
Korkum git gide alevlenmeye başlamıştı.. Durum gerçekten çok ciddiydi! Ve ben hiç bir şey yapamıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İŞ ARKADAŞIM (Tamamlandı)
Fanfic"Ve yine hastanedeyim , hala alışamadım her ne kadar vakit geçirsem de bu ortama... Yani tuhaf değil mi? Birileri ölürken birileri doğuyor.. Kiminin kahkaha sesi, kiminin acı çığlığı yankılanıyor bu koridorlarda... Ve belki de bir aşk doğar bu ç...
