İŞ ARKADAŞIM (Tamamlandı)

97| Sayer Kadını !

Bölüm yeni düzenlemeler ve eklemeler ile yenilendi.

04.04.2020

[][][]

Tam dört saattir karakoldayız.. KARAKOLDA! 

Kucağım da Alya, karakol koridorlarında oturuyorum.. Neden? 

-Flash Back-

"Kereem! Kerem vurma görmüyor musun sarhoş, ne dediğini bilmiyor.. Kerem!"

Yerde ağzı yüzü kan olmuş Umut'a, ağzım açık bakarken Kerem'i de üstünden indirmeye çalışıyorum.

Kerem krize girmiş şekilde yumruklarını sürekli Umut'un yüzüne geçirirken omuzlarından tutup geri çekiyorum. "Kerem yeter! Öldürecek misin?!"

"Gerekirse evet! Dünya bir şerefsizden kurtulmuş olur!"

"Umut'u şimdi bırakmazsan yemin ederim, kızımı alır giderim!"

Kerem bir anda duraksarken, sinirden gerilen yüz kasları gevşeyip kaşları çatılıyor. "Zeynep! O benim de kızım.. Onu alıp gidemezsin! İzin vermem!" 

"İn o zaman üstünden! Adam bayıldı resmen.. Doktorsun sen ya, yaptığın şeye bak!"

Kerem'i her ne kadar Umut'un üstünden almayı başarabilsem de hastaneye getirdikten sonra şikayetçi olmuş bizden.. Sonuç olarak da gecenin bir yarısı kapıya dayanan polisler!

-Flash-Back Son-  

  Tam da bu yüzden işte..   

Önümden geçen bayan polis memurunu Alya'ya dikkat ederek durduruyorum. "Pardon, eşimi ne zaman görebilirim acaba?"

"Bu gece görmeniz mümkün değil hanımefendi.. Bebeğiniz de var, isterseniz taksi çağırayım evinize geçin.. Burada yapabileceğiniz bir şey yok."

"Yok.. Teşekkürler!" Eh be Kerem.. Hayır yani ne olurdu, bir şey yapmasaydın. Sarhoştu zaten!

Gecenin bu saati demeden Ahmet babamlara telefon açıp her şeyi baştan sona anlatıyorum. Karakola yanıma geldiklerinde Ahmet babam baş komiserin odasına geçerken biraz kollarımı dinlendirmek için uyuyan Alya'yı Sevim anneme veriyorum. "Zeynep'cim keşke daha erken haber verseydin, bu saate kadar burada yorulmazdın kızım." diyor Alya'nın saçlarını hafifçe okşarken.

"Rahatsız etmek istemedim anne.. Bilseydim bu gece göremeyeceğimi daha erken haber verirdim."

"Hiç rahatsızlık olur mu Zeynep'cim? Bizim oğlan yine tutamamış işte kendisini! Belki bu gece çıkamayabilir Kerem. Eğer öyle olursa burada beklemek yok.. Birlikte eve gideceğiz, hem bak torunumda karakol köşelerinde uyuyakalmış. Sabah yine birlikte geliriz, tamam m?"

Bırakamam ki ama ben burada Kerem'i.. "Tamam." diyorum istemsizce Alya için kabul ederken.

Aradan geçen on beş dakika kadar bir süreden sonra Ahmet babam baş komiserin odasından çıkarak yanımıza geliyor. "Yok.. Bu gece bırakın Kerem'i buradan çıkarmayı, görmemiz bile mümkün değilmiş! Yarın, dövdüğü şu Umut mudur nedir, onun ifadesini alacaklarmış. Eğer şikayetçi olursa da çıkması baya zorlaşırmış."

"Ama şikayetçi olmazsa.. Sabah çıkar değil mi?" diyorum bir umut çare ararken.

"Çıkar kızım.."

Bende Zeynep SAYER'sem, o Umut şerefsizinin kocamdan şikayetçi olmasına izin vermem.. O kadar! Sen hem gecenin bir yarısı kapıya gelip ortalığı ayağa kaldır hemde şikayetçi ol! Oldu paşam başka?