Multimedya Alper..
Ahmet ağabey kafe de şarkı söylemem için çok ısrar ediyordu, ne kadar geri çevirsem de bugün ilk kez insanlara şarkı söyleyecektim. İçimde büyük bir korku vardı, göz bebeklerim kocaman olmuştu. İnsanlar toplanmaya başladıkça oradan kaçmak istedim. Mert'in her şey yolunda dercesine bakan gözleri bir an olsun benden ayrılmadı. Çok sakin ve aynı zaman da huzur verici bakıyordu.
İlk sahne performansım :
Nakaratını ikinci kez tekrarlarken bazıları söyleyerek bazıları da alkışlayarak eşlik etti, bu nasıl bir duyguydu? Sanki kış'ın ortasında, bahar havası yaşıyordum. Uzun zamandır hiç böylesine mutlu olmamıştım. Bedenim gevşedi, sanki yıllardır bu işi yapıyordum. Saçlarımı geriye attım ve gururla şarkıya devam ettim. Yıllar önce kurduğum ve gerçekleşmesini umduğum soran olduğu zaman çocukça boş ver dediğim bir hayalim vardı. Yavaş yavaş temellerini oluşturan bir hayal aslında çok tanınmama gerek yok sadece şarkılarımı dinleyip beni seven insanlara ihtiyacım var. Beni destekleyen insanlara, beni bu karanlıktan söküp alabilecek insanlara. Düşünsenize büyük bir sahnede performans sergileyeceksiniz, insanlar sizi dinlemek için saatler öncesinden gelecek. Sahneye çıktığın an ismini söylemeye başlayacaklar, ben işte o an, o an ölmek isterim bu hayatta beni mutlu edebilecek başka hiç bir şey kalmadığı için. Herkesin bir hayali yok muydu zaten, bir köşede olmayı bekleyen umudunu yitirdiği, çılgınca hayaller.Düşüncelerimi bir kenara bırakıp bana bakan Mert'e döndüm o sırada fotoğrafımı çektiğini anlamıştım çok çocuksu baktığı için ona kızamadım bile. Bir grup genç tam karşımda ki masaya oturdu üç erkek iki kız. Siyah deri ceketi olan adam sürekli bana bakıyordu bu rahatsız ediciydi. Bir kaç şarkı daha söyledikten sonra ara verdim arkaya gidip Mert ile konuşmaya can atıyordum. Tam o sırada kolumda sıcak ve sert bir el hissettim arkamı döndüğüm de o deri ceketli adam yüzüme bakıyordu. Amacının ne olduğunu anlamayarak yüzüne bakıp ''Neler oluyor ? '' dedim ''Biraz boş vaktin var mı?''
-Hayır, arkadaşımın yanına gidiyorum.
''O zaman ismini söyle'' dedi. Kaba bir ses tonuydu.
Korkmuştum ve oradan gitmek istiyordum beni rahat bırakması için bir çırpıda söyledim çok yakındık ve kolumu acıtıyordu. İçimden psikopat mı? yoksa Aklını mı kaçırmış? diye düşünsem de sanırım biraz etkilenmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Sahne
Genç Kız EdebiyatıKendisini ailesinin ölümüyle suçlayan, mutluluğun anlamını bilmeyen bir kızın hayatını konu alıyor bu hikaye. Yirmili yaşlarında olmasına rağmen çocuk gibi olan, her gece ağlayan, hayallerini kara kaplı bir kutunun içine tıkan bir kız. Yalnızlığın h...
