Sa Huli (Book 3)

Chapter 1 - After Two Years

Chapter 1  - After Two Years

(Kaye's Point of View)

"Is everything okay here." Kita ko ang pag kabigla sa mukha ng babaeng naka upo sa swivel chair ng makita akong nakatayo sa may pinto

"OMG! Is that really you?!"

Napatawa naman ako sa naging reaksyon niya. She seems to be really surprised to see me. "Of course, it's me Marianne. May iba pa ba?" naka ngiting sabi tanong ko sa kanya.

"Na-miss kita, Kaye." Sabi nito sabay yakap ng makalapit ito sa akin.

I chuckled. "Alam mo ikaw, konti na lang iisipin ko na talagang may hidden desire ka sa akin."

"Wag mo ng isipin, alam mo namang meron talaga." naka ngiti niting sabi sa akin.

Naka ngiting napailing na lang ako dahil sa sinabi nito.

Marianne is my batchmate nung college. Actually, we were not friend although we are acquated since we belong to the same organization.

Our friendship started nung aksidenteng nag kita kami sa Singapore. Unfortunately, she lost her luggage at that time at ako yung kaunaunahang Filipino na nakita niya sa daan para hingian ng tulong. And that is the beginning of our friendship dahil during her duration in Singapore ay madalas kaming lumalabas.

"Sumbong kaya kita sa jowa mo?" pang aasar ko sa kanya.

"Sumbong mo," then she steps back "Gusto mo samahan pa kita dun eh." She smirked before she turn her back on me para bumalik sa upuan niya.

"Ang sama mo." I told her saka naupo sa upan sa harap ng mesa niya "Ina-under mo yung jowa mo."

"Hindi ko siya ina-under." Sagot nito "Alam naman niyang crush na crush kita." I pressed my lips to form a smile.

"Tsk.. Wala akong pang libre sayo ah." Sabi ko "Wag mo na akong inuuto."

She chuckled "Bakit ba hanggang ngayon ayaw mong maniwala na crush kita?"

"Dahil wala namang rason para maging crush mo ako."

Nakangiting umiiling naman si Marianne dahil sa sinabi ko. "Maraming rason, Kaye." She said, "Crush kaya kita nung college pa tayo."

"Nung college talaga? Kung kelan patpating nilalang ako."

"Yes," she said then crosses her arm "It's your prime, my dear. Mapa babae o lalaki nag kakagusto sayo. You were student-athlete-leader. Bukod pa dun, sobrang bait mo pa."

"You're making me think that I am a saint, Marianne." I said saka sumandal sa upuan ko. "And you know that I am not." Sabay iling habang naka ngiti

"Isa pa yan," she said at napakunot noo naman ako "Ang daming nahuhumaling sayo dahil lagi ka lang naka ngiti. Kahit na bad trip ka na o hindi mo gusto yung kausap mo naka ngiti ka pa din."

"I smile because I understand where they are coming from." sabi ko dito "Anyway, let's not talk about me."

"Iwas pa," pang aasar nito

"Hindi ako umiiwas, okay?" I told her "Gusto ko lang iremind na hindi ako ang topic dito. I came here to check the shop."

Pero mukhang nasa mood talaga si Marianne na mang asara dahil instead na mag seryoso ay naka ngiti p din ito habang umiiling sa akin.

"Hey!"

"Fine!" she said sabay taas ng dalawang kamaya "What do you want to know exactly?" she asked at visible pa din ang pang aasar nitong ngiti "Sinesend ko naman sa email mo lahat."