NAHLE

BÖLÜM 11 SAKLI GERÇEKLER♠️

Keyifli okumalar arkadaşlar
Hadi okuyanlar okuduğu tarihi ve saati yazsınlar...😉❤️

Kahvaltıdan kalan bulaşıkları yıkayıp fırına kurabiye atan iklima,kanepede telefonuna bakan Can ın yanına geldi."Oğlum benim az bir işim kaldı halledeyim çıkacağım"

elinden telefonu bırakıp uzandığı kanepeden doğruldu."Tabi ablacım git ve torunlarını gör"O gün iklima özlediği torunlarını görmek için izin istemişti.

Üst kata doğru yöneldi.Duş alıp üzerini giydikten sonra bahçede oynayan khaled in başını okşadı."Gelince görüşürüz yakışıklı uslu dur tamam mı?" çocuk başını olur şeklinde salladı.

Yasemin kokusunu içine çekti."Şu zaman meyhanesinde ki bu koku beni sarhoş etmeye yeter "

O gün babasının eski iş ortakları ile bir yemeğe davetli idi.İkisi ile şirkette buluşacaklardı.Diğer ikisi de yemek yiyecekleri yerde olacaktı.

Biraz stresliydi.Sonuçta babasının arkadaşları idi.İçinde tuhaf bir heyecan vardı.Odasına geçti.Biri orta boylu,göbekli,esmer diğeri ondan daha zayıf iki adam içeride oturuyorlardı.

Selamlaştıktan sonra yerine hızlıca oturdu.Biri diğerine "Vallahi bravo ne güzel bak babasının işine sahip çıkmış nerede şimdi böyle evlatlar"diğeri onaylayarak başını salladı.O sırada Mahmut abi yanlarına geldi.

Bir saate kadar şirkette durdular.Muhabbet gittikçe koyulaşıyordu.Babasının başarılarından,buranın yerlileri ile olan ilişkilerinden ,işten ,ona nasıl değer verdiğinden...

Tam çıkacaklarken Züleyha kapıda belirdi."Çıkmadan imzalayabilirmisiniz?" Kağıdı uzatırken o kadar yakın durmuştu ki kızın ağzından çıkan kelimeleri tüm sıcaklığı ile yüzünde hissetti.Bir an kendini geri çekti araya bir mesafe koydu.Kız gözleri ile onun gözlerini hedef almıştı.Oysa karanlık bir boşlukta neyi vurabilirdi ki?

O esnada göbekli olan adam diğer arkadaşına kızın ilgisini hissetmiş bir tavırla hafifçe fısıldayarak "ikinci bir Mehmet Selma vakası olmasın, nede olsa babasının oğlu" birbirlerine bakıp gülüştüler.

Can herşeyi duymuştu.Sert bir ifadeyle yüzlerine baktı,Mahmut abi konuyu hemen kapaması gerektiğini anlamış "Hadi beyler yemeğe geç kalıcaz"diyerek kapıyı açmıştı.

Yemeğe gittiklerinde aklından adamların söylediği kelimeler uçuşup duruyordu.Bu Mehmet Selma olayı ne idi?Bunu bir an önce öğrenmeli idi.Yemek bittikten sonra Zeytinliğe gittiler.

Son zamanlar Can ın en sevdiği şeylerden biri idi buraya gelmek.O uçsuz bucaksız ağaçlara baktı.Göğe yükselen dallarına.

İşçilerin canla başla çalışmalarını seyretti.Üstündeki ceketi yere attı.Bir grup kümeleşmiş işçinin tarafına doğru yürümeye başladı.İnsanlar uzaktan kendilerine doğru gelen bu heybetli adama hayranlıkla bakakaldılar.Her adımını sağlam bir güçle atan bu adam kendinden emin idi.

"Evet burdayım " dedi ellerini hepsini kucaklarcasına iki yana açarak."Ne yapıyoruz hadi başlayalım "İçlerinden birisi" "ama nasıl olur ağa bey "

"Olur olur" dedi kollarını sıvayarak.Uzakta duran üç adama bakıverdi.Kendi aralarında konuşuyorlardı.Mahmut abi konuyu kapatmaya çalıştığına göre birşey biliyordur diye düşündü.

İşçiler ile birlikte zeytin topladı.Çok güzel bir hasat olmuştu bu dönem oldukça bereketli geçmişti.Az ileride bir yel değirmeni vardı.Eskimiş kanatlarının gölgesinde bir iki kişi sohbet ediyorlardı.

Alnındaki teri bir bez parçası ile sildi.Yel değirmenine doğru yürüdü.Yol boyu portakal ve limon ağaçlarının arasından geçti.Ayağına düşen bir limonu eline aldı.Kokusunu içine çekti.